Przejdź do zawartości

Henry Hugh Pierson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henry Hugh Pierson
Ilustracja
Imię i nazwisko

Henry Hugh Pearson

Pseudonim

Edgar Mansfeld

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1815
Oksford

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1873
Lipsk

Gatunki

muzyka poważna, muzyka romantyczna

Zawód

kompozytor

Henry Hugh[a] Pierson, właśc. Pearson[1][2] (ur. 12 kwietnia 1815 w Oksfordzie, zm. 28 stycznia 1873 w Lipsku[1][2]) – angielski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wbrew woli ojca, którego pragnieniem było aby syn został lekarzem, podjął naukę muzyki w Londynie u Thomasa Attwooda, jednego z uczniów W.A. Mozarta[1]. W latach 1836–1839 studiował w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge[1][2]. Między 1839 a 1844 rokiem kształcił się w Niemczech u Carla Gottlieba Reissigera i Johanna Christiana Heinricha Rincka, pobierał też nauki w Pradze u Václava Jana Křtitela Tomáška[1][2]. W Lipsku poznał Felixa Mendelssohna[2]. W 1844 roku otrzymał posadę wykładowcy muzyki na Uniwersytecie Edynburskim, jednak po roku zrezygnował z niej, decydując się na wyjazd do Niemiec[1][2]. Zmienił wówczas pisownię swojego nazwiska z Pearson na Pierson[2]. Pod pseudonimem Edgar Mansfeld pisał też teksty poświęcone muzyce[1][2]. W Niemczech poślubił Caroline Leonhardt, która pisała libretta do oper jego autorstwa[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Tworzył pod silnym wpływem Roberta Schumanna[1][2]. Pisał pieśni do tekstów w języku angielskim i niemieckim[1]. Napisana przez niego na melodię angielskiej Ye Mariners of England niemiecka pieśń patriotyczna O Deutschland hoch in Ehren zyskała popularność w czasie I wojny światowej[1]. Utwory orkiestrowe Piersona cechują się tendencją do fabularyzacji zdarzeń dźwiękowych pod wpływem programu pozamuzycznego[1]. W Anglii jego twórczość była krytykowana za zbytnie uleganie wpływom niemieckim[1].

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Romantische Ouvertüre (1850)
  • poemat symfoniczny Makbet (1859)

Oratoria

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerusalem (wyst. Norwich 1852)
  • Hezekiah (wyst. Norwich 1869; niedokończone)
  • Der Elfensieg (wyst. Brno 1845)
  • Leila (wyst. Hamburg 1848)
  • Contarini oder Die Veschworung zu Padua (wyst. Hamburg 1853; wersja zrewid. pt. Fenice wyst. Dessau 1883)

Muzyka do sztuk scenicznych

[edytuj | edytuj kod]
  • Faust, cz. 2 według Goethego (wyst. Hamburg 1854)
  • Jak wam się podoba według Szekspira (wyst. Lipsk 1874)
  • Romeo i Julia według Szekspira (wyst. Lipsk 1874)
  1. Także Hugo[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 104–105. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2797–2798. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]