Przejdź do zawartości

Henryk I Parmeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Burbon-Parmeński
Enrico Maria Alberto Ferdinando Carlo Pio Luigi Antonio
Ilustracja
Wizerunek herbu
Pretendent do tronu Parmy i Piacenzy
Okres

od 16 listopada 1907
do 16 listopada 1939

Poprzednik

Robert

Następca

Józef

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie parmeńscy

Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1873
Rorschach

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1939
Lukka

Miejsce spoczynku

kaplica przy Villa Burbone, Viareggio

Ojciec

Robert, ks. Parmy

Matka

Maria Pia Burbon-Sycylijska

Rodzeństwo

Maria Ludwika, Ferdynand, Ludwika Maria, Maria Imaculata, Józef, Maria Teresa, Maria Pia, Beatrycze, Eliasz, Maria Anastazja, August, Maria Adelajda, Sykstus, Ksawery, Franciszka, Zyta, Feliks, Renat, Maria Antonina, Izabela, Ludwik, Henryka, Kajetan

Odznaczenia
Krzyż Wielki na Łańcuchu Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego Order Złotego Runa (Hiszpania)

Henryk Maria Albert Ferdynand Karol Pius Ludwik Antoni Burbon-Parmeński, wł. Enrico Maria Alberto Ferdinando Carlo Pio Luigi Antonio di Borbone-Parma e Piacenza (ur. 13 czerwca 1873 w Rorschach, zm. 16 listopada 1939 w Lucce) – tytularny król Etrurii oraz książę Parmy i Piacenzy w latach 1907–1939.

Urodził się jako drugi syn Roberta (1848–1907), byłego księcia Parmy i Piacenzy, oraz jego żony Marii Pii Burbon-Sycylijskiej (1849–1882), królewny Obojga Sycylii. Miał liczne rodzeństwo: siostry Marię Ludwikę (1870–1899), Ludwikę Marię (1872–1943), Marię Imaculatę (1874–1914), Marię Teresę (1876–1959), Marię Pię (1877–1915), Beatrycze (1879–1949) i Marię Anastazję (1881), oraz braci Ferdynanda (1871), Józefa (1875–1950), Eliasza (1880–1959) i Augusta (1882). Większość spośród nich zmarła w dzieciństwie. Posiadał przyrodnie rodzeństwo z drugiego małżeństwa ojca z Marią Antoniną Bragança (1862–1959), królewną Portugalii: Marię Adelajdę (1885–1859), Sykstusa (1886–1934), Ksawerego (1889–1977), Franciszkę (1890–1978), Zytę (1892–1989), Feliksa (1893–1970), Renata (1894–1972), Marię Antoninę (1895–1937), Izabelę (1898–1984), Ludwika (1899–1967), Henrykę (1903–1887) i Kajetana (1905–1958).

Podobnie jak część rodzeństwa Henryk był upośledzony intelektualnie[1]. Wraz z narodzeniem otrzymał honorowy tytuł księcia Piacenzy właściwy następcy tronu byłego księstwa. Po śmierci ojca w 1907 odziedziczył po nim pretensje do tronów byłych monarchii Etrurii i Parmy. Pozostawał pod kuratelą macochy, zaś obowiązki głowy domu Burbonów parmeńskich wypełniał w jego imieniu młodszy z braci Eliasz[1]. Zmarł bezżennie i bezpotomnie. Tytuł głowy rodu i byłego księstwa odziedziczył po nim brat Józef, również upośledzony[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przodkowie

[edytuj | edytuj kod]
Prapradziadkowie kr. Etrurii

Ludwik

(1773–1803)

∞1795

Maria Ludwika Burbon

(1782–1824)

kr. Sardynii

Wiktor Emanuel I

(1759–1824)

∞1789

Maria Teresa Habsburg-Este

(1773–1832)

kr. Francji

Karol X

(1757–1836)

∞1773

Maria Teresa Sabaudzka

(1756–1805)

kr. Obojga Sycylii

Franciszek I

(1771–1830)

∞1797

Maria Klementyna Habsburg-Lotaryńska

(1771–1801)

kr. Obojga Sycylii

Ferdynand I

(1751–1825)

∞1768

Maria Karolina Habsburg-Lotaryńska

(1752–1814)

kr. Hiszpanii

Karol IV

(1748–1819)

∞1765

Maria Ludwika Burbon-Parmeńska

(1751–1819)

aks. Austrii

Leopold II

(1747–1792)

∞1765

Maria Ludwika Burbon

(1745–1792)

Fryderyk Wilhelm Nassau-Weilburg

(1768–1816)

∞1788

Ludwika Izabela Kirchberg

(1772–1727)

Pradziadkowie kr. Etrurii

Karol II

(1799–1883)

∞1820

Maria Teresa Sabaudzka

(1803–1879)

Karol Ferdynand d'Artois

(1778–1820)

∞1816

Karolina Burbon-Sycylijska

(1798–1870)

kr. Obojga Sycylii

Franciszek I

(1771–1830)

∞1802

Maria Izabela Burbon

(1789–1848)

Karol Ludwik Habsburg-Lotaryński

(1771–1847)

∞1768

Henrietta z Nassau-Weilburga

(1797–1829)

Dziadkowie ks. Parmy i Piacenzy, Karol III (1823–1854)

∞1845

Ludwika d'Artois (1819–1864)

kr. Obojga Sycylii, Ferdynand II (1810–1859)

∞1837

Maria Teresa Habsburg-Lotaryńska (1816–1867)

Rodzice ks. Parmy i Piacenzy, Robert (1848–1907)

∞1869

Maria Pia Burbon-Sycylijska (1849–1882)

Henryk Burbon-Parmeński (1873–1939)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Datiu Salvia Ocana, The Six Stunning Infantas: The unexpected fortune of the daughters if exiled King Miguel I of Portugal, „Royalty Digest Quarterly”, 70 (1), 2020, s. 18–21, ISSN 1653-5219 (ang.).