Królestwo Etrurii
 |
Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| 1801-1807 | |||||
| |||||
| |||||
| Język urzędowy | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Głowa państwa | |||||
| Zależne od | |||||
| Powierzchnia • całkowita |
| ||||
| Liczba ludności (1801) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||||
| Waluta |
Funt Toskański | ||||
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji | |||||
Królestwo Etrurii (wł. Regno di Etruria) – historyczne państwo we Włoszech, utworzone w 1801 przez Napoleona Bonapartego (I konsula Francji) w miejsce Wielkiego Księstwa Toskanii oraz Księstwa Parmy, przy znacznym okrojeniu tego ostatniego. Spośród innych państw satelickich Francji tego okresu, wyróżniał je ustrój - po fazie tworzenia "siostrzanych republik", np. Helweckiej, Liguryjskiej czy Rzymskiej, Królestwo Etrurii było pierwszym państwem o ustroju monarchicznym i znakiem rosnących monarchistycznych tendencji Napoleona.
Państwo oddano we władanie dynastii Burbonów parmeńskich, Królem Etrurii został Ludwik Burbon, syn wcześniejszego Wielkiego Księcia Parmy, a po jego rychłej śmierci w 1803 r. - jego czteroletni podówczas syn, Karol Ludwik, w którego imieniu, jako regentka, rządziła matka, Maria Ludwika.
W 1807 zostało włączone do Cesarstwa decyzją Napoleona Bonapartego. Pozorną przyczyną aneksji miało być nieprzestrzeganie zasad blokady kontynentalnej.
Królowie Etrurii[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik I Burbon 1801-1803
- Karol Ludwik Burbon 1803-1807
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
