Królestwo Obojga Sycylii

Królestwo Obojga Sycylii
Regno delle Due Sicilie
	1816–1861
Flaga	Herb
	Hymn: "Inno al Re" ; (Hymn dla Króla)
Język urzędowy	sycylijski, neapolitański
Stolica	Neapol
Ustrój polityczny	monarchia
Pierwszy król Obojga Sycylii	Ferdynand I
Ostatni król Obojga Sycylii	Franciszek II
Powierzchnia ; • całkowita	; 111 900 km²
Liczba ludności (1860); • całkowita ; • gęstość zaludnienia	; 8 703 000; 77,8 osób/km²
Przekształcenie z Królestwa Neapolu	12 grudnia 1816
Zjednoczenie Włoch	12 lutego 1861
	Multimedia w Wikimedia Commons

Królestwo Obojga Sycylii – państwo istniejące w latach 1816–1860 na terenie Sycylii i południowej części Półwyspu Apenińskiego.

Państwo powstało z przekształcenia się Królestwa Neapolu po kongresie wiedeńskim. Koronę sycylijską otrzymał ród Burbonów, z którego później oddzieliła się cała gałąź – Burbonowie Sycylijscy. Niecodzienna nazwa państwa ma swój rodowód z XIII wieku – gdy w wyniku tzw. nieszporów sycylijskich doszło do podziału Królestwa Sycylii na część wyspiarską i kontynentalną ze stolicą w Neapolu – zaś władcy obu państw utrzymali i używali tytułu Królów Sycylii.

Kres państwa nadszedł w 1861 roku, kiedy Giuseppe Garibaldi zajął cały obszar królestwa i włączył je do zjednoczonych Włoch.

Królowie Obojga Sycylii[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Władcy Neapolu i Sycylii.

Ferdynand I, 1816-1825
Franciszek I, 1825-1830
Ferdynand II, 1830-1859
Franciszek II, 1859-1860

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Najlepiej rozwiniętą gałęzią gospodarki był przemysł. Jednym z najważniejszych kompleksów przemysłowych w królestwie była stocznia Castellammare di Stabia, która zatrudniała 1800 pracowników. Fabryka w Pietrarsie, w której wyrabiano m.in. lokomotywy, trakcję kolejową i armaty, była największym zakładem przemysłowym na Półwyspie Apenińskim. W skład kompleksu wchodziła także szkoła dla maszynistów i inżynierów marynarki wojennej, dzięki czemu królestwo mogło obejść się bez angielskiego personelu w branży kolejarskiej powszechnego w innych regionach włoskich. Dużym sukcesem inżynierii królestwa okazało się zbudowanie i zwodowanie pierwszego na świecie okrętu parowego z napędem śrubowym „Giglio delle Onde”. Podjął służbę 17 maja 1847 r., łącząc stolicę Neapolu z portami Kalabrii, Mesyny, Gallipoli i Tarentu.

W Kalabrii największą fabryką była odlewnia żeliwa Fonderia Ferdinandea. Żelazo w niej produkowane pozwalało m.in. na samodzielną produkcję broni w pobliskiej fabryce Mongiana zatrudniającej ponad 1600 pracowników. Na Sycylii (niedaleko Katanii i Agrigento) wydobywano siarkę w celu wytworzenia prochu. Sycylijskie kopalnie były w stanie zaspokoić większość światowego zapotrzebowania na siarkę. Produkcja jedwabnych tkanin koncentrowała się w San Leucio (niedaleko Caserty). W regionie Basilicata było także kilka młynów w Potenza i San Chirico Raparo, w których przetwarzano bawełnę, wełnę i jedwab. Przetwarzanie żywności było szeroko rozpowszechnione, szczególnie w pobliżu Neapolu (Torre Annunziata i Gragnano).

Łączna wartość kapitałów znajdujących się w obiegu wynosiła przed najazdem Garibaldiego 443,3 mln lirów w różnych walutach, głównie (424 mln lirów) srebrnych. Odpowiadało to niemal dwóm trzecim całego kapitału Półwyspu Apenińskiego^[1].

Podział terytorialny kraju[edytuj | edytuj kod]

	Prowincja	Stolica
1	Abruzzo Ultra	L’Aquila
2	Abruzzo Citra	Chieti
3	Terra di Lavoro	Neapol
4	Contado di Molise	Campobasso
5	Principato Ultra	Benevento
6	Principato Citra	Salerno
7	Capitanata	Foggia
8	Basilicata	Potenza
9	Terra di Bari	Bari
10	Terra di Otranto	Lecce
11	Calabria Citra	Cosenza
12	Calabria Ultra	Catanzaro
13	Sycylia	Palermo

Głowy Królewskiej Rodziny Burbonów Sycylijskich[edytuj | edytuj kod]

Po zajęciu Królestwa Obojga Sycylii wielu władców nadal utrzymywało stosunki dyplomatyczne z wygnanym sycylijskim dworem, byli to np.: cesarz Austrii, królowie Bawarii, Wirtembergii i Hanoweru, królowa Hiszpanii, car Rosji oraz papież. Potomkowie ostatniego króla Obojga Sycylii nadal roszczą sobie prawa do utraconego tronu.