Hermann Höfle
 SS-Sturmbannführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 sierpnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1933–1945 |
| Formacja | |
| Odznaczenia | |
| |
Hermann Julius Höfle (także Hans Höfle[1] lub Hoefle, ur. 19 czerwca 1911 w Salzburgu, zm. 21 sierpnia 1962 w Wiedniu) – austriacki zbrodniarz wojenny, SS-Sturmbannfuhrer, szef sztabu akcji „Reinhardt” współodpowiedzialny za zagładę polskich i europejskich Żydów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z zawodu był mechanikiem samochodowym. Do NSDAP wstąpił 1 sierpnia 1933 roku (od 1930 należał do austriackiej partii nazistowskiej). Należał także do SS (numer ewidencyjny 307 469)[2], dochodząc w niej do stopnia Sturmbannführera.
Brał udział w prześladowaniach niemieckich Żydów podczas tzw. nocy kryształowej. Po inwazji III Rzeszy na Polskę pełnił służbę w Selbstschutzu w Nowym Sączu[3].
Na początku 1942 trafił do Lublina, gdzie został włączony przez dowódcę SS i Policji w dystrykcie lubelskim Odila Globocnika, który poznał go w latach 30., do organizowania akcji „Reinhardt”.
Został szefem sztabu akcji (Leiter der Hauptabteilung Aktion Reinhardt)[4]. Koordynował działania dowódców SS i policji w poszczególnych dystryktach Generalnego Gubernatorstwa (GG), ich władz cywilnych i kolei związane z wysiedleniem Żydów do obozów zagłady[4]. Brał też bezpośredni udział w akacjach deportacyjnych (m.in. w Lublinie i Warszawie)[5]. Kierował wielką akcją deportacyjną Żydów z getta warszawskiego do obozu zagłady w Treblince latem 1942[6].
W styczniu 1943 wysłał telegram do Adolfa Eichmanna w Berlinie oraz zastępcy komendanta Policji Bezpieczeństwa GG w Krakowie Franza Heima podając liczbę ofiar obozów na Majdanku, Bełżcu, Sobiborze i Treblince na dzień 31 grudnia 1942 (tzw. telegram Höflego). Z odkodowanej przez wywiad brytyjski i odtajnionej w 2000 r. treści telegramu wynika, że w tych czterech obozach zamordowano 1 274 166 osób[7].
Pozostał w Lublinie po przeniesieniu Globocnika do Włoch. Razem z nowym dowódcą SS i Policji w dystrykcie lubelskim Jakobem Sporrenbergiem w listopadzie 1943 kierował akcją „Erntefest”, w czasie której zamordowano kilkadziesiąt tysięcy pozostających jeszcze przy życiu Żydów[8].
Pod koniec wojny znalazł się w Trieście, ponownie pod rozkazami Globocnika. 31 maja 1945 wraz z nim został aresztowany w Karyntii przez aliantów. W 1947 został przekazany austriackiemu wymiarowi sprawiedliwości, jednak został przez Austriaków zwolniony[9]. Po tym, jak Polska wystąpiła o jego ekstradycję, ukrywał się na terenie Włoch, a potem RFN[9].
Został ponownie aresztowany w 1961 w Salzburgu. Popełnił samobójstwo przez powieszenie w więzieniu w Wiedniu przed rozpoczęciem procesu 21 sierpnia 1962[9][10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Oświęcim w oczach SS”, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau 2011, ISBN 83-85047-71-9, s. 273.
- ↑ Moja dusza. Rozwój, życie i przeżycia. W: Rudolf Höss: Wyznania spod szubienicy autobiografia Rudolfa Hössa komendanta KL Auschwitz spisane w krakowskim więzieniu Montelupich. Kraków: Wydawnictwo Mireki, 2012, s. 278. ISBN 978-83-89533-98-2.
- ↑ Libionka 2017 ↓, s. 98.
- ↑ a b Libionka 2017 ↓, s. 99
- ↑ Libionka 2017 ↓, s. 108, 141.
- ↑ Engelking i Leociak 2013 ↓, s. 718.
- ↑ Libionka 2017 ↓, s. 79.
- ↑ Eisenbach 1961 ↓, s. 550.
- ↑ a b c Libionka 2017 ↓, s. 260
- ↑ Arad 1999 ↓, s. 399.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Yitzak Arad: Belzec, Sobibor, Treblinka. The Operation Reinhard Death Camps. Bloomington and Indianapolis: Indiana University Press, 1999. ISBN 978-0-253-21305-1.
- Artur Eisenbach: Hitlerowska polityka zagłady Żydów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1961.
- Barbara Engelking, Jacek Leociak: Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013. ISBN 978-83-63444-27-3.
- Dariusz Libionka: Zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie. Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2017. ISBN 978-83-62816-34-7.