Horst Szymaniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horst Szymaniak
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1934
Oer-Erkenschwick

Data i miejsce śmierci

9 października 2009
Melle

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1952–1955 SpVgg Erkenschwick 50 (11)
1955–1959 Wuppertaler SV 91 (12)
1959–1961 Karlsruher SC 52 (3)
1961–1963 Calcio Catania 62 (8)
1963–1964 Inter Mediolan 6 (0)
1964–1965 AS Varese 1910 23 (0)
1965–1966 Tasmania 1900 Berlin 29 (1)
1966–1967 FC Biel-Bienne ? (?)
1967 Chicago Spurs 12 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1956–1966  RFN 43 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1968–1970 SV Steinheim
TBV Lemgo
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Horst Szymaniak (ur. 29 sierpnia 1934 w Oer-Erkenschwick, zm. 9 października 2009 w Melle) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Szymaniak zawodową karierę rozpoczynał w 1952 roku w klubie SpVgg Erkenschwick. W 1955 roku trafił do klubu Wuppertaler SV. W 1959 roku odszedł do Karlsruher SC. W 1960 roku dotarł z nim do finału Pucharu RFN. Karlsruher SC przegrał tam jednak 2:3 z Borussią Mönchengladbach. W 1961 roku przeszedł do włoskiej Catanii, grającej w Serie A. Spędził tam dwa lata.

W 1963 roku został graczem Interu Mediolan, również grającego w Serie A. W 1964 roku wywalczył z zespołem wicemistrzostwo Włoch. W 1964 roku został graczem beniaminka Serie A – AS Varese 1910. W 1965 roku powrócił do RFN, gdzie podpisał kontrakt z beniaminkiem Bundesligi – Tasmanią 1900 Berlin. W Bundeslidze zadebiutował 14 sierpnia 1965 w wygranym 2:0 meczu z Karlsruher SC. 18 grudnia 1965 w przegranym 1:2 spotkaniu z FC Schalke 04 strzelił pierwszego gola w trakcie gry w Bundeslidze. W 1966 roku spadł z klubem do 2. Bundesligi. Wówczas odszedł do szwajcarskiego FC Biel-Bienne. Potem był graczem amerykańskiego Chicago Spurs, gdzie w 1967 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery był trenerem klubów SV Steinheim oraz TBV Lemgo. W 2009 roku zmarł.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji RFN Szymaniak zadebiutował 21 listopada 1956 w przegranym 1:3 towarzyskim meczu ze Szwajcarią. W 1958 roku został powołany do kadry na mistrzostwa świata. Zagrał na nich we wszystkich sześciu spotkaniach swojej drużyny – z Argentyną (3:1), Czechosłowacją (2:2), Irlandią Północną (2:2), Jugosławią (1:0), Szwecją (1:3) oraz Francją (3:6). Ostatecznie na tamtym turnieju zajął z kadrą 4. miejsce. W 1962 roku ponownie był uczestnikiem mistrzostw świata. Tym razem również wystąpił we wszystkich pojedynkach swojej drużyny – z Włochami (0:0), Szwajcarią (2:1), Chile (2:0) oraz Jugosławią (0:1), a Niemcy zakończyli tamten turniej na ćwierćfinale. W meczu z Chile strzelił także pierwszego gola w drużynie narodowej. Po raz ostatni w kadrze zagrał 1 czerwca 1966 w wygranym 1:0 towarzyskim meczu z Rumunią. W latach 1956–1966 w drużynie narodowej rozegrał w sumie 43 spotkania i zdobył 2 bramki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]