Przejdź do zawartości

Instytut Badań Społecznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instytut Badań Społecznych
Institut für Sozialforschung
Ilustracja
logo
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Frankfurt nad Menem

Data założenia

1923

Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Instytut Badań Społecznych”
50,118419°N 8,653850°E/50,118419 8,653850
Strona internetowa
Instytut Badań Społecznych
Instytut Badań Społecznych

Instytut Badań Społecznych (Institut für Sozialforschung) – placówka naukowo-badawcza przy Uniwersytecie im. Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. Wokół tej placówki ukształtowała się grupa intelektualistów reprezentująca zbiór poglądów naukowych określany potocznie w literaturze przedmiotu jako szkoła frankfurcka[1].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Idea Instytutu jako ośrodka dyskusji nad zasadami jedności teorii i praktyki marksizmu zrodziła się już w 1922 r. w czasie obrad EMA (Pierwszy Marksistowski Tydzień Roboczy niem. Erste Marxistische Arbeitswoche), z udziałem György’ego Lukácsa, Karla Korscha, Friedricha Pollocka i innych. Dzięki funduszom Felixa J. Weila powołano taką placówkę w 1923 r. przy Uniwersytecie Frankfurckim.

Pierwszym dyrektorem Instytutu (w latach 1923–1930) był Carl Grünberg. W tym okresie program badawczy obejmował głównie dokumentację ruchu robotniczego i prace ekonomiczne, uzasadniające załamywanie się systemu kapitalistycznego wskutek działania wewnętrznych, obiektywnych praw ekonomicznych. Po objęciu dyrekcji przez Maxa Horkheimera (w 1930 r.), nastąpiło przesunięcie zainteresowań ku teorii i zaczęła się kształtować wspólna platforma badawcza, zwana później teorią krytyczną.

Za główne zadanie Instytutu Badań Społecznych Horkheimer uważał stworzenie więzi między ogólną konstrukcją filozoficzną a poszczególnymi dyscyplinami naukowymi i podporządkowanie badań empirycznych centralnej problematyce filozofii społecznej. Podstawowym ogniwem tej problematyki było szukanie odpowiedzi na pytanie o rewolucyjne możliwości klasy robotniczej i o szanse dokonania zasadniczej przemiany społeczeństwa.

Współpracownikami Instytutu byli Theodor W. Adorno, Herbert Marcuse, Friedrich Pollock, Leo Löwenthal, Erich Fromm i inni. Instytut od samego początku wydawał czasopismo „Zeitschrift für Sozialforschung”.

30 stycznia 1933 r., wkrótce po objęciu władzy przez nazistów, Instytut został zamknięty, a jego biblioteka skonfiskowana. W momencie likwidacji Instytutu większość pracowników była już poza granicami Niemiec. Zatajony transfer aktywów fundacji pozwolił przenieść Instytut najpierw do Szwajcarii, a w 1934 r. do Stanów Zjednoczonych, skąd powrócił on do Frankfurtu w 1950 r.

W latach 2001–2019 dyrektorem Instytutu był prof. dr Axel Honneth.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. szkoła frankfurcka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-12-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]