Iwan Daszyczew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Daszyczew
Ива́н Да́шичев
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1897
Timonowka

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 1963
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1916–1953

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

27 Omska Dywizja Strzelecka,
35 Dywizja Strzelecka
35 Korpusu Strzeleckiego

Stanowiska

dowódca: 35 Dywizja Strzelecka
35 Korpus Strzelecki

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa:

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru

Iwan Fiodorowicz Daszyczew (ros. Ива́н Фёдорович Да́шичев; ur. 3 stycznia?/15 stycznia 1897 we wsi Timonowka w obwodzie briańskim, zm. 24 kwietnia 1963 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał-major.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako chorąży rosyjskiej armii uczestniczył w I wojnie światowej, w 1916 skończył Czugujewską Szkołę Wojskową, w 1918 wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej, walczył na Froncie Wschodnim przeciw Korpusowi Czechosłowackiemu i armii Kołczaka jako pomocnik i szef sztabu 80. Brygady w składzie 27 Dywizji Strzelców, w tym w 1920 w kampanii przeciw Polsce, w 1921 uczestniczył w likwidacji powstania w Kronsztadzie.

Po zakończeniu wojny domowej był szefem sztabu pułku, dywizji i korpusu, później dowódcą 35 Dywizji Strzeleckiej, pomocnikiem dowódcy 2 Korpusu Strzelców, a od sierpnia 1939 dowódcą 47 Korpusu Strzelców Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, brał udział w wojnie zimowej (z Finlandią).

W lipcu 1940 został skierowany do Odeskiego Okręgu Wojskowego i wziął udział w przyłączeniu Besarabii do ZSRR. Od czerwca 1941, po ataku Niemiec na ZSRR walczył jako dowóca 35 Korpusu Strzeleckiego w składzie 9 Armii Frontu Południowego[1], m.in. nad Prutem i pod Kiszyniowem. W sierpniu 1941 został dowódcą 9 Korpusu Strzelców w 51 Armii, z którym walczył m.in. o Przesmyk Perekopski. W październiku 1953 zakończył służbę wojskową.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]