Józef Bronikowski

Józef Bronikowski

Data i miejsce urodzenia	12 marca 1851 Koronowo
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1926 Bydgoszcz
Miejsce spoczynku	Cmentarz Nowofarny w Bydgoszczy
Zawód, zajęcie	inżynier hydrotechnik
Alma Mater	Politechnika w Hanowerze
Odznaczenia

Józef Bronikowski (ur. 12 marca 1851 w Koronowie, zm. 24 kwietnia 1926 w Bydgoszczy) – polski inżynier hydrotechnik, pionier odbudowy dróg wodnych w 1920 na Pomorzu i Kujawach, kierownik Inspekcji Dróg Wodnych w Bydgoszczy.

Życiorys

Urodził się w Koronowie koło Bydgoszczy. Był synem Ignacego i Tekli z d. Borna. Uczył się w Królewskim Katolickim Gimnazjum w Chełmnie, gdzie latem 1873 złożył egzamin dojrzałości. Ukończył Politechnikę w Hanowerze. Wstąpił do pruskiej służby państwowej i urzędował w różnych miastach niemieckich, m.in. w Toruniu, gdzie rozwinął ożywioną polską działalność społeczną. Władze przeniosły go w głąb Niemiec.

Bronikowski nigdy nie ukrywał swego polskiego pochodzenia. Po odbudowaniu państwowości polskiej, już jako emeryt, postanowił wrócić do kraju. Naczelna Rada Ludowa w Poznaniu mianowała go w 1919 r. komisarzem i mężem zaufania, który miał uczestniczyć przy odbiorze majątku państwowego w Inspekcjach Dróg Wodnych w Bydgoszczy i Nakle n. Notecią. Od 1920 r. był kierownikiem Inspekcji Dróg Wodnych w Bydgoszczy.

Był członkiem Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy. 2 maja 1923 jako jeden z pierwszych bydgoszczan został kawalerem Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy obywatelskiej.

Został pochowany na cmentarzu Nowofarnym. Jego imieniem nazwano ulicę na bydgoskich Flisach, w pobliżu Kanału Bydgoskiego.

Był żonaty z Józefą z Podjaskich, miał córkę.

Bibliografia

• Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom IV. Bydgoszcz 1997. ISBN 83-85327-42-8, str. 27-28