Józef Latour

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Józef Karol Latour
Иосиф-Карл Онуфриевич де Латур
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia 29 maja 1853
Lubar
Data i miejsce śmierci 4 września 1933
Warszawa
Przebieg służby
Lata służby 1872-1921
Siły zbrojne Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Stanowiska dyrektor korpusu kadetów
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Medal Zwycięstwa Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Józef Karol Latour (ur. 29 maja 1853 w Lubarze, zm. 4 września 1933 w Warszawie) – generał lejtnant armii Imperium Rosyjskiego, generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1872 roku ukończył Pietrowskoj Połtawskim Gimnazjum Wojskowym w Połtawie (ros. Петровскую Полтавскую военную гимназию), a dwa lata później Pawłowską Szkołę Wojskową w Petersburgu. W latach 1874-1906 pełnił prawie wyłącznie służbę w szkolnictwie wojskowym. Był kolejno instruktorem, wychowawcą i dowódcą kompanii, a od 1906 roku dyrektorem Orenburskiego, a później Jarosławskiego Korpusu Kadetów. W czasie służby w armii rosyjskiej awansował kolejno na stopień: podporucznika (7 sierpnia 1874), porucznika (17 marca 1877), sztabskapitana (29 maja 1881), kapitana (24 kwietnia 1888), podpułkownika (21 kwietnia 1891), pułkownika (6 grudnia 1895) i generała majora (4 marca 1906). 21 października 1911 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała lejtnanta.

Nie wziął udziału w I wojnie światowej, natomiast aktywnie działał w Związku Wojskowych Polaków. Był prezesem okręgu moskiewskiego ZWP[1].

7 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika ze starszeństwem od dnia 21 października 1916 roku i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2][3]. Początkowo, od grudnia 1918 roku na stanowisku szefa sekcji szkół oficerskich w Departamencie Naukowo Szkolnym. Jednocześnie był członkiem Rady Naukowej przy tym departamencie. Od kwietnia 1920 roku członek Komitetu Doradczego przy Oddziale III Naukowo-Szkolnym Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. 21 kwietnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała porucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika[5]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji[6]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[7][8][9].

Autor artykułu Jaką szkołę pragniemy mieć w Korpusie Kadetów w książce Polskie Korpusy Kadetów.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 756-757.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 12 z 1918 roku, poz. 313, 333.
  3. ↑ Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 756, tu podano, że został przyjęty 28 listopada 1918 roku.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 336.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 96.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 737.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1575.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1404.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 877, tu podano, że urodził się 2 czerwca 1853 roku.
  10. ↑ a b Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 757.
  11. ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1204.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. IV: Karabin – Lehmann. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1934.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej. Londyn: Figaro Press, 1976.
  • Polski Słownik Biograficzny. Tom 16, Władysław Konopczyński, Polska Akademia Umiejętności, Instytut Historii (Polska Akademia Nauk), Skład główny w księg, Gebethnera i Wolffa, 1935
  • Rozprawy z dziejów oświaty. Tom 22, Polska Akademia Nauk. Pracownia Dziejów Oświaty, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Latour&oldid=54088512”