Józef Warabida

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Warabida
Wir
Ilustracja
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1899
Dobrzelin

Data śmierci

27 września 1969

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa
Armia Krajowa

Jednostki

30 Pułk Strzelców Kaniowskich
Batalion „Gozdawa”

Stanowiska

dowódca plutonu
szef kompanii

Główne wojny i bitwy

wojna 1919-1920
II wojna światowa (kampania wrześniowa, powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy

Józef Wacław Warabida ps. „Wir” (ur. 13 marca 1899 w Dobrzelinie, zm. 27 września 1969) – podoficer piechoty Wojska Polskiego II RP, działacz niepodległościowy, kawaler Virtuti Militari, podczas II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej i powstaniec warszawski, kapitan ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 marca 1899 w Dobrzelinie, w rodzinie Wojciecha i Marianny z Wójcińskich[1][2][3].

Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. W wojnie 1919-1920 służył w stopniu sierżanta w szeregach 30 pułku Strzelców Kaniowskich, za co otrzymał Order Virtuti Militari[4]. W 1937 był w stopniu starszego sierżanta[5]. W składzie 30 pułku uczestniczył w kampanii wrześniowej po wybuchu II wojny światowej[2]. Po nastaniu okupacji niemieckiej od jesieni 1939 był zatrudniony w firmie materiałów budowlanych w Warszawie[2]. Został żołnierzem Armii Krajowej[2]. W AK awansowany na chorążego[2][3]. W konspiracji posługiwał się pseudonimem „Wir”[2][3]. Działał w plutonie 233 w 3 kompanii Zgrupowania Żyrafa w ramach Obwodu „Żywiciel” (Żoliborz) AK[2]. Pełnił funkcję dowódcy plutonu[2]. Od sierpnia 1944 brał udział w powstaniu warszawskim walcząc w szeregach Zgrupowania „Sienkiewicz”, przemianowanego na Zgrupowanie „Kuba-Sosna”, a potem w 1 kompanii wypadowej batalionu im. Stefana Czarnieckiego („Gozdawa”)[2]. Był szefem kompanii[2]. Członkiem kompanii wypadowej był też jego syn Roman ps. „Mały” (1923-1992)[2]. Po upadku powstania był osadzony w Oflagu VII A w Murnau[2].

Do Polski wrócił 1 września 1945[2]. 19 dnia tego miesiąca został zmobilizowany do ludowego Wojska Polskiego[2]. W 1946 był w stopniu podporucznika[6], potem awansowany na stopień kapitana[2][3]. Był oficerem gospodarczy Obozu Pracy Jeńców Niemieckich w Warszawie[2]. Z dniem 8 stycznia 1954 został zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego[2]

Zmarł 27 września 1969[2]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[7][2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-11]..
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Józef Wacław Warabida. 1944.pl / Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-08-13].
  3. a b c d Zbigniew Wróblewski: Pod komendą „Gozdawy” 1 VIII – 4 X 1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1989, s. 254. ISBN 83-202-0715-0..
  4. Tadeusz Makowski: Zarys historii wojennej 30-go pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, s. 30, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937, s. 32.
  6. a b M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 106.
  7. Lista pochowanych. Józef Wacław Warabida. um.warszawa.pl. [dostęp 2022-08-13].
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 536.
  9. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-10]..
  10. M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
  11. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-10]..
  12. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]