Język baduy
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
20 tys. (2000)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bac | ||
| IETF | bac | ||
| Glottolog | badu1237 | ||
| Ethnologue | bac | ||
| BPS | 0094 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język baduy (a. badui[1][2]) – język austronezyjski, którym posługuje się lud Baduy, w górach Kendeng w zachodniej części Jawy (prowincja Banten)[3]. Według danych z 2000 roku ma 20 tys. użytkowników[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem sundajskim i bywa rozpatrywany jako jego dialekt[1][4]. Według alternatywnej klasyfikacji są to dwa języki, które tworzą wspólną gałąź rodziny austronezyjskiej[5][6][7]. Pod względem społeczno-religijnym ludność Baduy stanowi grupę odrębną od Sundajczyków[1][4]. Baduy odłączyli się w XVI w.[8]
W użyciu jest także język indonezyjski, aczkolwiek w ograniczonym zakresie[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Badui, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Badui. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-06)]. (ang.).
- ↑ Klok 2024 ↓, s. 471.
- ↑ a b Michaił Anatoljewicz Czlenow: Baduj. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 72. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. [dostęp 2024-09-20]. (ros.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sundanese, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-06] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Sundanese-Badui. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-06)]. (ang.).
- ↑ Lulu Luthfiyani: Kamus Genggam Bahasa Sunda. Sleman, Yogyakarta: Frasa Lingua, 2017, s. 2. ISBN 978-602-6475-27-5. [dostęp 2022-09-06]. (indonez.).
- ↑ Klok 2024 ↓, s. 472.
- ↑ Abdurrahman Misno Bambang Prawiro: Reception Through Selection-Modification: Antropologi Hukum Islam di Indonesia. Sleman, Yogyakarta: Deepublish, 2016, s. 118. ISBN 978-602-401-277-9. (indonez.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jozina Vander Klok, Languages of Java, [w:] K. Alexander Adelaar, Antoinette Schapper (red.), The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia, Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 471–488, DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0031, ISBN 978-0-19-880735-3, ISBN 978-0-19-253426-2, OCLC 1449546728 (ang.).