Język helong
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
14 tys. (1997)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | heg | ||
| IETF | heg | ||
| Glottolog | helo1243 | ||
| Ethnologue | heg | ||
| BPS | 0135 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język helong (a. helon), także: kupang (a. kupong), semau[1][2] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, w zachodniej części Timoru oraz na wyspie Semau. Według danych z 1997 roku posługuje się nim 14 tys. osób, członków ludu Helong[1].
Dzieli się na trzy dialekty: helong pulau (semau), helong darat (bolok), funai[1][2]. Jest potencjalnie zagrożony wymarciem[2]. Dialekt helong darat zanika na korzyść języka malajskiego Kupangu[1][3]. Występuje również nacisk ze strony języka indonezyjskiego[4].
Istnieją nieliczne publikacje poświęcone temu językowi[2]. W 1995 roku wydano jego słownik (Kamus Pengantar Bahasa Helong)[5]. Powstał także opis gramatyki (Dialek Helong, 1977)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Helong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).
- ↑ a b c d Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Helong. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-10)]. (ang.).
- ↑ Florey 2005 ↓, s. 53.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 495.
- ↑ Charles E. Grimes, Mes Beeh: Kamus Pengantar Bahasa Helong. Kupang: Centre for Regional Studies, Universitas Kristen Artha Wacana, 1995. (indonez.).
- ↑ Sandi Maryanto: Dialek Helong. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, 1977. OCLC 220369213. [dostęp 2022-09-10]. (indonez.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).