Język lamaholot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lamaholot
Obszar

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)

Liczba mówiących

180 tys. (2010)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 3 środek szerszej komunikacji
Kody języka
ISO 639-3 slp
IETF slp
Glottolog lama1277
Ethnologue slp
BPS 0153 1
WALS lmh
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język lamaholot, także solorjęzyk austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, m.in. na wyspie Flores oraz na wyspach Solor. Według danych z 2010 roku posługuje się nim 180 tys. osób[1].

Dzieli się na trzy dialekty (zespoły dialektów) – zachodni, środkowy i wschodni[2][3]. Jest silnie rozdrobniony wewnętrznie, tworzy złożoną sieć pomniejszych odmian, o różnym stopniu wzajemnej zrozumiałości – i zawiłej klasyfikacji[4][5]. Na podstawie analizy leksykostatystycznej G. Keraf (1978) wyróżnił 33 dialekty składające się na język lamaholot[5][6]; autorzy Ethnologue (wyd. 16) omówili je jako 11 języków[5].

Nie jest zbyt blisko spokrewniony z językami centralnego i zachodniego Flores. Bliższe związki łączą go z językami sika, kedang i alorskim[7]. Ten ostatni uchodzi czasem za dialekt lamaholot, niemniej są to zdecydowanie odrębne języki – dzielą jedynie 50–60% podstawowej leksyki, a lamaholot odróżnia się bogatą morfologią derywacyjną i fleksyjną[8]. Lamaholot nie przeszedł wielu zmian strukturalnych właściwych dla alorskiego[9].

Wykazuje pewne cechy języka mieszanego. Połowa jego podstawowego słownictwa nie wywodzi się ze rdzeni austronezyjskich[10]. Cechy strukturalne lamaholot i alorskiego sugerują, że ich prajęzyk znajdował się pod wpływem papuaskim[11].

Jest zagrożony wymarciem, występuje silna presja ze strony języka narodowego[12][13]. Dodatkowo odnotowano, że w okolicach miasta Larantuka został częściowo wyparty przez malajski Kupangu[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lamaholot, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-26] (ang.).
  2. Richard V. Weekes (red.): Muslim Peoples: Acehnese. Wyd. 2. Westport, Conn.: Greenwood Press, 1984, s. 437. ISBN 978-0-313-24639-5. OCLC 9970261. (ang.).
  3. Kroon 2016 ↓, s. 5.
  4. Kroon 2016 ↓, s. 4.
  5. a b c Nagaya 2012 ↓, s. 9.
  6. Keraf 1978 ↓.
  7. Nagaya 2012 ↓, s. 8.
  8. Klamer 2017 ↓, s. 6.
  9. Klamer 2012 ↓.
  10. Hanna Fricke, The mixed lexicon of Lamaholot [online], 11th International Austronesian and Papuan Languages and Linguistics Conference (APLL11), 13-15 June 2019, Leiden University, Universiteit Leiden, 2019, s. 11 [dostęp 2022-12-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-16] (ang.).
  11. Klamer 2012 ↓, s. 103.
  12. Kroon 2016 ↓, s. 1.
  13. Nagaya 2012 ↓, s. 14.
  14. Florey 2005 ↓, s. 53.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]