Język marind
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7 tys. (1987) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mrz | ||
| IETF | mrz | ||
| Glottolog | nucl1622 | ||
| Ethnologue | mrz | ||
| WALS | mrd | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język marind – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych z roku 1987 posługuje się nim 7 tys. osób[1].
Jest dość zróżnicowany dialektalnie[1]. Odmiana bian (3 tys. użytkowników) jest klasyfikowana jako odrębny język[2], ale lokalnie uchodzi za dialekt[3].
Sama nazwa Marind przypuszczalnie oznacza „ludzie rzeki Maro” (Maro-ind)[4]. Bywa też odnoszona do odległych językowo grup etnicznych, które znalazły się pod wpływem polityczno-kulturowym Marind (jak np. użytkownicy języka marori)[5].
We wsiach w pobliżu miasta Merauke jest wypierany przez lokalny malajski. W bardziej oddalonych miejscowościach pozostaje w powszechnym użyciu[6].
Został opisany w postaci opracowań gramatycznych[7][8] oraz słowników[9][10]. W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Marind, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Marind, Bian, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Olsson 2021 ↓, s. 9.
- ↑ Jan Honoré Maria Cornelis Boelaars: The Linguistic Position of South-Western New Guinea. Brill Archive, 1950, s. 1. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ Olsson 2021 ↓, s. 1.
- ↑ Olsson 2021 ↓, s. 8.
- ↑ Hendrik Geurtjens: Spraakleer der Marindineesche taal. The Hague: Martinus Nijhoff, 1926, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen 67.2. OCLC 65586737. (niderl.).
- ↑ Drabbe Peter: Spraakkunst van het Marind: zuidkust Nederlands Nieuw-Guinea. Wien-Mödling: Drukkerij van het Missiehuis St.~Gabriël, seria: Studia Instituti Anthropos 11. OCLC 941905632. (niderl.).
- ↑ Henricus Geurtjens: Marindineesch nederlandsch woordenboek. Bandoeng: A.C. Nix & Co, 1933, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen 71. OCLC 896371392. (niderl.).
- ↑ Joseph van de Kolk, Petrus Vertenten: Marindineesch woordenboek. Weltevreden: Landsdrukkerij, 1922. OCLC 901078504. (niderl.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bruno Olsson: A Grammar of Coastal Marind. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2021, seria: Mouton Grammar Library 87. DOI: 10.1515/9783110747065. ISBN 978-3-11-074706-5. OCLC 1253312972. (ang.).