Języki barito zachodnie
| Obszar | |
|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki barito zachodnie – grupa spokrewnionych języków austronezyjskich używanych w Indonezji, przez mieszkańców południowego Borneo.
Do grupy języków barito zachodnich należą następujące języki:[1]
Propozycja grupy języków barito zachodnich wywodzi się z pracy A.B. Hudsona (1967)[2]. A.D. Smith (2017, 2018) nie akceptuje tej grupy, zamiast tego wyróżniając samodzielne gałęzie barito: północno-zachodnią i południowo-zachodnią, o zasadniczo odmiennych cechach fonologii i leksyki[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eberhard, Simons i Fennig 2020 ↓.
- ↑ Hudson 1967 ↓.
- ↑ Smith 2017 ↓, s. 174, 443.
- ↑ Smith 2018 ↓, s. 19.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Greater Barito - West, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-08] (ang.).
- Alfred B. Hudson, The Barito Isolects of Borneo: A Classification Based on Comparative Reconstruction and Lexicostatistics, Ithaca: Southeast Asia Program, Department of Asian Studies, Cornell University, 1967 (Data Paper 68), ISBN 0-87727-068-6, OCLC 432705 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- Alexander D. Smith, The languages of Borneo: a comprehensive classification [online], University of Hawaiʻi at Mānoa, 2017 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- Alexander D. Smith, The Barito Linkage Hypothesis, with a Note on the Position of Basap, „Journal of the Southeast Asian Linguistics Society”, 11 (1), 2018, s. 13–34, ISSN 1836-6821, OCLC 7655616510 [dostęp 2024-02-20] (ang.).