Języki tupi
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar | Ameryka Południowa | |
| Podział | języki ariquem języki monde języki ramarama języki turuna języki tupari języki tupi-guarani | |
| Kody rodziny językowej | ||
|---|---|---|
| ISO 639-5 | tup | |
| Glottolog | tupi1275 | |
| Występowanie | ||
 Aktualne rozmieszczenie geograficzne języków tupi-guarani (kolor różowy), pozostałych języków tupi (kolor fioletowy) oraz ich prawdopodobny zasięg w przeszłości (kolor szaro-różowy) | ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Języki tupi – rodzina językowa występująca w Ameryce Południowej, zaliczana do tzw. fyli ekwatorialnej (równikowej). Dzieli się na szereg grup języków:
- języki ariquem (wszystkie wymarłe)
- języki monde (wszystkie wymarłe)
- języki ramarama (wszystkie wymarłe)
- języki yuruna (Brazylia)
- języki tupari (Brazylia)
- języki tupi-guarani wraz z językiem guarani w Paragwaju[1].
W okresie kolonialnym języki tupi wywarły znaczny wpływ na kształtowanie się słownictwa języka portugalskiego używanego w Brazylii[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5.
- Barbara Hlibowicka-Węglarz: Język portugalski w świecie wczoraj i dziś, Wydawnictwo Uniwersytety Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2003 ISBN 83-227-2066-1.
- Atlas języków. Pochodzenie i rozwój języków świata, Bernard Comrie (red.) i inni, Poznań: Atena, 1998, ISBN 83-85414-31-2, OCLC 749229608.