Przejdź do zawartości

Język kerecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Керек
Obszar

Rosja (Kamczatka)

Pismo/alfabet

cyrylica

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 6 wymarły
Ethnologue 9 drzemiący
Kody języka
ISO 639-3 krk
IETF krk
Glottolog kere1280
Ethnologue krk
WALS krq
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kerecki – wymarły język paleoazjatycki, używany przez Kereków, spokrewniony m.in. z językami czukockim i koriackim.

W 1997 r. w Rosji żyły jeszcze dwie osoby znające język kerecki. Język ten wymarł wraz ze śmiercią ostatniego użytkownika w 2005 r. Obecnie nieliczni pozostali Kerekowie (cztery osoby, według wyników spisu powszechnego z 2010 r.[1]) posługują się językiem czukockim.

Kerecki jest językiem aglutynacyjnym prefiksowo-sufiksowym. W odróżnieniu od pozostałych języków czukocko-kamczackich ma mniej fonemów oraz nie posiada harmonii samogłoskowej. W gramatyce kereckiego jest siedem przypadków, przy odmianie czasowników związek zgody występuje zarówno z podmiotem, jak i z dopełnieniem. Język dysponuje konstrukcjami ergatywnymi.

Dialekty

[edytuj | edytuj kod]
  • majna-pilgiński
  • chatyrski

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]