Jakob Sprenger (inkwizytor)
| Jakob Sprenger | |
| Kraj działania | Święte Cesarstwo Rzymskie |
| Data i miejsce urodzenia | 1435–1438 Rheinfelden |
| Data i miejsce śmierci | 6 grudnia 1495 Strasburg |
| Inkwizytor Kolonii, Moguncji i Trewiru | |
| Okres sprawowania | 1481–1495 |
| prowincjał Teutonii | |
| Okres sprawowania | 1488–1495 |
| Wyznanie | katolickie |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | Dominikanie |
Jakob Sprenger OP (ur. pomiędzy 1435 a 1438 w Rheinfelden koło Bazylei, zm. 6 grudnia 1495 w Strasburgu) – niemiecki duchowny katolicki, dominikanin, inkwizytor.
W 1452 został przyjęty do nowicjatu w klasztorze dominikanów w swym rodzinnym mieście. Później podjął studia i uzyskał tytuł magistra teologii na Uniwersytecie w Kolonii (1467). W 1480 został dziekanem katedry teologii tego uniwersytetu, a jego wykłady cieszyły się dużą popularnością. W latach 1472–1488 był też przeorem kolońskiego konwentu dominikanów. W 1479 asystował w procesie inkwizycyjnym przeciwko Janowi Rucheratowi, któremu przewodniczył inkwizytor Gerhard von Elten. Od 1481 sam sprawował funkcję Inkwizytora dla prowincji kościelnych Moguncji, Trewiru i Kolonii, wydaje się jednak, że nie prowadził żadnej działalności w tym charakterze[1].
Był przedstawicielem zreformowanego odłamu zakonu dominikanów (obserwantów). Uczestniczył w reformie konwentów w Kolonii (1464) i Frankfurcie (1474). W 1474 roku został wikariuszem zreformowanych konwentów w Brabancji[2]. W latach 1485–1488 był wikariuszem prowincji zakonnej Teutonia (tj. południowe i zachodnie Niemcy), a następnie od 1488 roku aż do śmierci Sprenger sprawował funkcję prowincjała tej prowincji[3]. Zajmował się także propagacją modlitwy różańcowej i założył 8 września 1475 w Kolonii pierwsze Bractwo Różańcowe[4].
Sławę zyskał jako domniemany współautor (wraz z Heinrichem Kramerem) Młota na czarownice (1486). Nowsze badania zakwestionowały jednak jego udział w powstaniu dzieła. Prawdopodobnie Kramer posłużył się jego nazwiskiem w sposób nieuprawniony. Po publikacji Młota w 1487 Sprenger zainicjował wewnątrzzakonne śledztwo przeciwko Kramerowi, zakończone jego potępieniem przez władze zakonne w 1490. Aż do śmierci Sprengera Kramer pozostawał w niełasce. Współpracownik Sprengera, Servatius Fanckel, krótko po jego śmierci wprost zaprzeczył, jakoby miał on cokolwiek wspólnego z tym dziełem[5].
Przypisy
- ↑ BBKL; K. B. Springer, Dominican Inquisition in the archidiocese of Mainz 1348-1520, w: Praedicatores, Inquisitores, Vol. 1: The Dominicans and the Medieval Inquisition. Acts of the 1st International Seminar on the Dominicans and the Inquisition, 23-25 February 2002, red. Arturo Bernal Palacios, Rzym 2004, s. 345-351.
- ↑ BBKL.
- ↑ BBKL; K. B. Springer, Dominican Inquisition in the archidiocese of Mainz 1348-1520, w: Praedicatores, Inquisitores, Vol. 1: The Dominicans and the Medieval Inquisition. Acts of the 1st International Seminar on the Dominicans and the Inquisition, 23-25 February 2002, red. Arturo Bernal Palacios, Rzym 2004, s. 351.
- ↑ Mirosław. Laszczak: Historia różańca. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006, s. 129. ISBN 83-7318-603-4.
- ↑ BBKL; K. B. Springer, Dominican Inquisition in the archidiocese of Mainz 1348-1520, w: Praedicatores, Inquisitores, Vol. 1: The Dominicans and the Medieval Inquisition. Acts of the 1st International Seminar on the Dominicans and the Inquisition, 23-25 February 2002, red. Arturo Bernal Palacios, Rzym 2004, s. 345-351; Udo Seelhofer, War Jakob Sprenger ein Mitautor des Hexenhammers?, GRIN Verlag, 2008.
