Jan Ślósarski

Jan Ślósarski
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1896 ; Soczewka
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1920 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie na Wschodzie; Wojsko Polskie
Jednostki	I Korpus Polski; 5 dywizjon artylerii konnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jan Ślósarski (ur. 9 lipca 1896 w Soczewce, zm. 14 czerwca 1920 w Warszawie) – oficer armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Zygmunta i Władysławy z Sikorskich. Absolwent Szkoły Realnej im. Konopczyńskiego w Warszawie i student politechniki. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił ochotniczo do wojska rosyjskiego, walczył pod Baranowiczami. Skierowany do Mikołajewskiej Szkoły Artylerii w Kijowie, którą ukończył z wyróżnieniem, awansując jednocześnie do rangi chorążego^[1]. Jesienią 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. W styczniu 1918 dostał się do bolszewickiej niewoli^[1].

W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i w oddziałach gen. Wacława Iwaszkiewicza walczył w obronie Lwowa. Skierowany do Szkoły Artylerii Konnej w Rembertowie, ukończył ją w stopniu podporucznika. W składzie 5 dywizjonu artylerii konnej wziął udział w wyprawie kijowskiej. W czerwcu 1920 został ciężko ranny w bitwie pod Szubówką^[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L. 11434.VM z dnia 3 lutego 1922 roku^[a] (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z dnia 18 lutego 1922 roku)^[2].

Zmarł z ran w szpitalu w Warszawie^[3], spoczął na cmentarzu komunalnym we Włocławku^[1]. Pośmiertnie awansowany do rangi porucznika^[2].

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-03-26].
Witold Płotnicki: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 5 Dywizjon Artylerji Konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. [dostęp 2020-03-26].
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934. [dostęp 2020-03-26].