Jan Adam Stadnicki

Jan Adam Stadnicki
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1651 ; bitwa pod Beresteczkiem
Ojciec	Stanisław Stadnicki
Matka	Helena z domu Leśnowolska
Żona	1° Katarzyna Maryanna z domu Owadowska; 2° Barbara Korycińska
Dzieci	Marianna Barbara

Jan Adam Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ?, zm. 29 czerwca 1651 w czasie bitwy pod Beresteczkiem) – poseł na sejmy, podkomorzy sanocki, sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1648 roku^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był posłem na sejmy:

oba (zwyczajny i nadzwyczajny) w 1629 roku (z województwa ruskiego),
w 1631 roku (z powiatu sanockiego),
w 1632 roku (sejm konwokacyjny, delegowany z województwa ruskiego, z którym złożył głos na wybór Władysława IV), uczestniczył również w sejmie elekcyjnym w tym roku,
w 1633 roku (sejm koronacyjny Władysława IV),
w 1635 roku i we wszystkich kolejnych latach do 1643 roku, w tym w 1637 roku zarówno na sejm zwyczajny jak i nadzwyczajny. Na sejmie zwyczajnym 1637 roku reprezentował ziemię sanocką. 10 lutego tego roku pojawił się w sejmie pijany (wraz z paroma innymi posłami) i zażądał od posłów litewskich opuszczenia pierwszych ław. W 1639 roku reprezentował sejmik wiszeński. Później uczestniczył w sejmach 1648 roku: konwokacyjnym po śmierci Władysława IV, elekcyjnym, na którym podpisał elekcję Jana Kazimierza z województwem ruskim,
w 1649 roku na sejm koronacyjny oraz na sejm 1649/1650 z województwa ruskiego.

Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku^[2]. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1648 roku z województwa ruskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku^[3].

W 1648 roku Stadnicki został podkomorzym sanockim.

W 1649 roku dowodząc chorągwią pospolitego ruszenia z województwa ruskiego wziął udział w bitwie pod Zborowem. W 1651 roku dowodził tą chorągwią w czasie bitwy pod Beresteczkiem, w czasie której zginął.

Był właścicielem Leska (w 1640 roku było to samo Lesko i 24 wsie). Miał też majątki w Smolniku, Terle, Rosochach i Korczynie w województwie ruskim. Hodowane w swoich dobrach woły eksportował za granicę.

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Stanisława Stadnickiego i Heleny z domu Leśnowolskiej h. Pierzchała.

Był dwukrotnie żonaty; z Katarzyną Owadowską (wnuczką Jana Kochanowskiego) miał córkę Marianną Barbarę, późniejszą żonę Andrzeja Samuela Stadnickiego. Z drugiego małżeństwa, z Barbarą Korycińską (córką Mikołaja Korycińskiego) nie zostawił potomstwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 15.
↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.
↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mirosław Nagielski: Stadnicki Jan Adam. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 388–389. ISBN 83-88909-02-9.
Jan Adam Stadnicki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-04].

[1] Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 15.

[2] Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.

[3] Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 86.

[1]

[2]

[3]