Jan Branicki (1878–1941)

Jan Branicki
	tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1878 ; Wilno
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 1941 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1899–1928
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego ; Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Strzelców Podhalańskich; 14 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku piechoty; dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jan Branicki (ur. 11 grudnia 1878^[1] w Wilnie, zm. 2 czerwca 1941 w Warszawie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Jana^[2]. 5 listopada 1899 roku wstąpił do Armii Imperium Rosyjskiego. 14 kwietnia 1920 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika i przydzielony do dyspozycji dowódcy Okręgu Generalnego „Lublin”^[3]. 8 lipca 1920 roku został przydzielony do V Lubelskiego batalionu etapowego na stanowisko dowódcy^[4]. 20 sierpnia 1920 roku objął dowództwo nad 46 pułkiem Strzelców Kresowych, który po bitwie pod Radzyminem został „czasowo rozwiązany” i skierowany do odwodu, do Twierdzy Brzeskiej. We wrześniu i październiku 1920 roku dowodzony przez niego oddział zrehabilitował się w walkach z bolszewikami w związku z czym ówczesny Minister Spraw Wojskowych, generał porucznik Kazimierz Sosnkowski anulował rozkaz o czasowym rozwiązaniu jednostki. 1 października 1921 roku, 46 pułk Strzelców Kresowych został przemianowany na 5 pułk strzelców podhalańskich^[5].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku pełnił obowiązki dowódcy 5 psp w Przemyślu. 31 marca 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów piechoty i został zatwierdzony na stanowisku dowódcy pułku.

19 marca 1927 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Poznaniu^[6]. Z dniem 30 kwietnia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[7]. Zamieszkał w Przemyślu^[8]. W 1932 roku jako tytularny generał brygady bezskutecznie zabiegał o posadę cywilną w WP.

Zmarł 2 czerwca 1941 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Czerniakowskim.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4680 (1921)^[9]
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[10]

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 86. W Roczniku Oficerskim 1928, s. 882, jako datę urodzenia podano 24 grudnia 1877 roku.
↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-07-13] .
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 24 kwietnia 1920 roku, poz. 467, 472. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny..., s. 86 błędnie podał, że Jan Branicki został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 21 marca 1920 roku.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 623.
↑ Wojciech Moś, 5 Pułk Strzelców Podhalańskich. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, Biblioteka Historyczna Sztabu Generalnego WP, Pruszków 1996, s. 10–12.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 94.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3134 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 9)
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .

[1] Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 86. W Roczniku Oficerskim 1928, s. 882, jako datę urodzenia podano 24 grudnia 1877 roku.

[2] Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-07-13] .

[3] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 24 kwietnia 1920 roku, poz. 467, 472. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny..., s. 86 błędnie podał, że Jan Branicki został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 21 marca 1920 roku.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_27_z_21_lipca_1920_roku,_s._623-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 623.

[5] Wojciech Moś, 5 Pułk Strzelców Podhalańskich. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, Biblioteka Historyczna Sztabu Generalnego WP, Pruszków 1996, s. 10–12.

[6] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 94.

[7] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928882-8] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.

[9] Dekret Wodza Naczelnego L. 3134 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 9)

[10] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]