Przejdź do zawartości

Jan Grabowski (harcerz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Eugeniusz Grabowski
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1897
Słupca

Data i miejsce śmierci

prawdop. kwiecień 1940
Charków

Stopień instruktorski

harcmistrz

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

Przewodniczący Naczelnego Sądu Harcerskiego
Okres sprawowania

od po 1930
do po 1937

członek Głównej Kwatery Harcerzy

Jan Eugeniusz Grabowski (ur. 30 grudnia 1897 w Słupcy, zm. prawdopodobnie w kwietniu 1940 w Charkowie) – polski sędzia, instruktor harcerski, harcmistrz, prawdopodobnie ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jan Grabowski początkowo uczył się w szkole handlowej w Koninie, jednak po wybuchu I wojny światowej był zmuszony do przeniesienia się do Kijowa, a później do Białej Cerkwi, gdzie ukończył gimnazjum. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Kijowskim. W 1918 roku wrócił do Warszawy, gdzie zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracował jako sędzia, początkowo w Bielsku Podlaskim, później w Grójcu i następnie w Warszawie. W 1936 roku uzyskał stopień doktora praw[1].

Większość życia oddał harcerstwu. Już w czasie studiów został członkiem Naczelnictwa Harcerskiego w Kijowie i jego delegatem na zjazd połączeniowy ZHP 1 listopada 1918 roku. Od tego momentu był członkiem Naczelnej Rady Harcerskiej i Głównej Kwatery Harcerzy (od co najmniej 1919 roku[2]). Wraz z Franciszkiem Brzezińskim opracował i opublikował w 1925 roku Harcerski Kodeks Honorowy, w którym m.in. wykluczono pojedynki w harcerskim postępowaniu honorowym[1]. Po 1930 roku był m.in. Przewodniczącym Naczelnego Sądu Harcerskiego (co najmniej do 1937 roku[3]).

Według Tadeusza Strumiłły (w 8. tomie PSB wydanym w 1960 roku) Jan Grabowski po 1939 roku zaginął bez wieści, według Hausnera i Wierzbickiego[4] zginął w Charkowie, choć jego nazwisko nie znajduje się w charkowskiej Księdze cmentarnej[5].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jan Grabowski był synem Edmunda Antoniego i Marii Elżbiety z domu Lipińskiej. W 1928 roku ożenił się z Wandą Babicką[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Strumiłło 1960 ↓, s. 495.
  2. Tomasz Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 81 (1919), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
  3. Tomasz Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 382 (1937), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
  4. Publikacje: Wojciech Hausner, Marek Wierzbicki, Sto lat harcerstwa – publikacja w formacie epub, pdf i mobi [online], pamięć.pl – Portal Edukacyjny Instytutu Pamięci Narodowej, s. 28 [dostęp 2017-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-05].
  5. Księga cmentarna – Charków, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003, ISBN 83-916663-5-2 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]