Jan Hirsz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Hirsz
chorąży chorąży
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1891
Kielno (województwo pomorskie)

Data i miejsce śmierci

17 września 1920
Kamień Królewski

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

66 Kaszubski Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jan Hirsz z Żukowa (ur. 1 lipca 1891 w Kielnie[1], poległ 17 września 1920 pod m. Kamień Królewski) – chorąży piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako oficer 66 Kaszubskiego pułku piechoty walczył na wojnie z bolszewikami. 17 września 1920 „pułk atakował Rosjan w Kamieniu Królewskim. Odebranej wsi pułk nie mógł utrzymać wobec kilkukrotnej przewagi nieprzyjaciela. Podczas odwrotu poległ bohaterską śmiercią chorąży Hirsz, który widząc, że nieprzyjaciel zajmuje flankujące stanowisko, wziął ciężki karabin maszynowy i sam jeden ogniem powstrzymywał wroga, w wyniku czego uratował II batalion od zagłady”.

Pośmiertnie został mianowany podporucznika i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wacław Jankiewicz, Zarys historii wojennej 66-go Kaszubskiego Pułku Piechoty im. Marszałka J. Piłsudskiego, Warszawa 1929
  • Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jan Hirsz - Rodzina Hirsz-Hirsch [online], sites.google.com [dostęp 2017-11-24].