Jan Kalinowski (ur. 1954)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kalinowski
Ilustracja
Jan Kalinowski – 2005
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1954
Sztum

Gatunki

jazz

Zawód

muzyk, lekarz weterynarii

Wydawnictwo

Timeless, Poljazz, CD Sound International, Polish Jazz, TISA LLC – USA Blue Tongue Music

Powiązania

Prowizorka Jazz Band, Teresa Łubińska – Kalinowska

Współpracownicy
Stanisław Piotrowski
Leszek Szczerba
Jacek Korohoda
Tomasz Sacha
Paweł Tartanus
Henryk Stefański
Piotr „Bocian” Cieślikowski
Zespoły
Prowizorka Jazz Band

Jan Kalinowski (ur. 6 lutego 1954 w Sztumie) – polski muzyk jazzowy, współzałożyciel zespołu Prowizorka Jazz Band, Gnieźnieńskiego Towarzystwa Jazzowego[1] i Fundacji „Mury”[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wybrane fotografie
ZendoTavern – Meditations CD 2005. Jan Kalinowski – g, Biff Cuthbert – voc/g, Yiming Gao – voc/viol.
Koncert promocyjny płyty Moonlighting – TVP1 1986 r.
OJM Złota Tarka – Warszawa 1985 – Nagroda główna i publiczności. PJB i Koncert laureatów.
PJB po koncercie z Chrisem Barberem Amsterdam (NL) – luty 1986 r.
Bruksela (B) 1990 r.
Jazz Festival Fryburg – Szwajcaria 1997 r.
Koncert w Jazz – Club Pod 5 Gniezno 2013 r.
Eindhoven (NL) 1990 r.
Coll Vet Band Lublin 1975 r.
Warsztaty kompozytorskie z Janem A.P. Kaczmarkiem – Rozbitek 2005
Małe, domowe studio muzyczne

W wieku 15 lat zaczął grać na trąbce i alcie w orkiestrze dętej prowadzonej przez ojca. Abiturient LO im. Brygady Grunwald w Sztumie, w szkolnym zespole grał na gitarze basowej. W 1979 roku ukończył Wydział Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej w Lublinie. Na drugim roku studiów założył zespół popowy Coll-Vet, grał również w zespole Amiz, z którym w 1976 zajął II miejsce w przeglądzie amatorskich zespołów w Świdniku, co zaowocowało pierwszymi nagraniami dla Polskiego Radia Lublin. W 1979 roku podjął pracę jako lekarz weterynarii w Gnieźnie, gdzie w tym samym roku zamieszkał.

W 1986 roku po weryfikacyjnym egzaminie ministerialnym przed MKiS, dzisiaj MKiDN uzyskał uprawnienia zawodowego muzyka jazzowego – instrument gitara i flet. Organizator koncertów i festiwali, animator kultury, współorganizator wystaw artystycznych, projektów popularnonaukowych promujących idee demokracji, wolności i pojednania.

W 1991 roku z Teresą Łubińską – Kalinowską[4], polską artystką zajmującą się tkaniną artystyczną, założył agencję reklamową Logo[5]. W styczniu 1999 roku uzyskał uprawnienia doradcy ubezpieczeniowego i funduszy emerytalnych, do 2002 roku pracował w Nationale-Nederlanden Polska. Zajmował się również tkaniną artystyczną. W latach 2013–2015 prowadził zajęcia dydaktyczne w zakresie nauki gry na gitarze w Centrum Kultury EsTeDe – Gniezno.

Pod koniec roku 1981 z Tomaszem Sachą i Zbigniewem Łuczakiem założył zespół Prowizorka Jazz Band[6], pierwszy koncert zaplanowany był 13 grudnia 1981, który nie odbył się z powodu wprowadzenia stanu wojennego. Tę historyczną datę zespół przyjął jako początek istnienia.

W 1982 roku współtworzył Gnieźnieńskie Towarzystwo Jazzowe (oficjalnie zarejestrowane w 1985 roku[7]), a od 1984 do 1986 Gnieźnieńskie Warsztaty Jazzu Tradycyjnego[1]. W roku 1983 został powołany do Miejskiej Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Gniezna.

W latach 1982–1985 brał udział w konkursach Międzynarodowego Festiwalu Jazzu Tradycyjnego Old Jazz Meeting „Złota Tarka”, w których to z zespołem PJB[6] zdobywał wyróżnienia zespołowe i indywidualne, a w 1985 roku dostali nagrodę główną „Złotą Tarkę” i nagrodę publiczności. Po tym sukcesie zaczęły się wyjazdy na inne festiwale w Europie, te ważniejsze w 35-letniej działalności to: Festiwal Kultur Świata Lizbona -1984 / Jazz Festival w Dunkierce – 1985 / Jazz Dagen Festival w Eindhoven – 1985,1986 / Jazz Festival Rosenheim – 1987 / Dixieland Jazz Festival Drezno – 1988 / Mc Evans Jazz Festival w Edynburgu-1988 / Jazz Festival w Gronau – 1989 / Hoeilaart Jazz Festival w Belgii – 1989 / Internationale Dixie & Jazz Festival w Sargans – 1990 / North Sea Jazz Festival w Hadze – 1990 / Jazz Mecca w Maastricht – 1990 / Baltic Jazz Festival Karlshamn Szwecja – 1991 / Jazz Jamboree – Warszawa – 1991 / Jazz Festival Fryburg (Szwajcaria) – 1992,1993 / Jazz Tour Festival Włochy – 1994 i wiele innych. Z PJB koncertuje w jazz klubach, teatrach, salach koncertowych w Anglii, Szwecji, Polsce, Niemczech, Czechach, Węgrzech, Szwajcarii, Austrii, we Włoszech, Francji, Belgii, Holandii, Luxemburgu i Portugalii.

Brał udział w recitalach, koncertach dla Radia i Telewizji w Polsce, Niemczech, Belgii i Holandii, nagrywał dla takich wytwórni płytowych jak: Timeless Records(inne języki) – Holandia, Polskie Nagrania – „Muza”, PolJazz, CD Sound International, TISA LLC Blue Tongue Music – USA, ostatnia płyta CD „To Hear The Music” wydana pod własnym szyldem – Prowizorka JB[8], muzyka z tej płyty została wydana również na DVD & Audio przez Harman International Industries w 2016 roku do prezentacji nowego sprzętu car-audio Marka Levinsona dla Lexusa i Mercedesa.

W latach 1996 i 1997 w ankiecie „Jazz Top” miesięcznika Jazz Forum, wraz z Prowizorką Jazz Band[6], zajął dwukrotnie pierwsze miejsce w kategorii „Najlepszy Polski Zespół Jazzu Tradycyjnego”, a w 1997 roku reprezentował Polski Jazz Tradycyjny w cyklu koncertów Europejskiej Unii Radiofonicznej – EBU, występ prowadzony przez Andrzeja Jaroszewskiego transmitowało na żywo 17 europejskich rozgłośni radiowych. Występował na wspólnych koncertach z wielkimi sławami jazzu m.in. z Acerem Bilkiem, Chrisem Barberem, Luizjana Repertory Jazz Ensemble z Newego Orleanu, Dutch Swing College Band i wieloma innymi.

W latach 2005 i 2006 uczestniczył w warsztatach i seminariach kompozytorskich organizowanych przez Instytut Rozbitek[9][10] prowadzonych przez Jana AP Kaczmarka zdobywcy Oscara za muzykę do filmu „Marzyciel”[11].

Po śmierci Tomasza Sachy[12] w 2006 roku zespół PJB zawiesił działalność. W 2011 roku z Jackiem Korohodą i Stanisławem Piotrowskim reaktywował grupę pod nazwą Prowizorka JB, która grywała w różnych składach, nagrywała płyty i teledyski[8]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Płyta „ZendoTawern – Meditations” w nietypowym dla swojej działalności gatunku – z muzyką bluegrass, nagrana w 2005 dla TISA LLC – USA Blue Tongue Music w American Melody Studio. Przygotowania do nagrań odbywały się 2 miesiące w Nowym Jorku, Baltimore, w Green Mountains – Vermont i na wyspie Thousand Islands na Rzece Świętego Wawrzyńca.

Brał udział w nagraniu pierwszej płyty kompaktowej CD w historii polskiej muzyki, 9 października 1987 podczas koncertu w Amsterdamie[13][14] (wydana w tym samym roku pt. "As Good As Live")[15].

Działalność pozamuzyczna[edytuj | edytuj kod]

Wybrane fotografie
Johannes Grützke i Jan Kalinowski – wystawa pt. Otworzyć Oczy – Gniezno 2013 r.
Przygotowania do projektu Ogród wolności Gniezno 2008 r.
Mur Berliński Sosnówka 2008 r. Dar dr Ludwika Waseckiego dla Fundacji "Mury"
Angermünde VIII Sympozjum Rzeźby 2008 r. Ustalenia z Yoshimi Hashimoto dot. "Ogrodu Wolności"
Powołanie do Rady Kultury Miasta Gniezna i Dyplom Honorowy

30 września 2008 roku był współtwórcą Fundacji „Mury” zajmującą się promowaniem idei demokratycznych, wolnościowych i pojednania między narodami, organizowaniem wystaw oraz projektów artystycznych, m.in.: „Meble Bauhausu” w 2005 na terenie IKE UAM Gniezno, w 2013 współorganizował wystawę berlińskiego malarza Johannesa Grützke pt. „Otworzyć oczy”[16][17], w 2014 projekt popularnonaukowy „Nad Podziałami”[18][19], a w 2015 „Artystyczna Droga Pokoju”[20]. W 2008 nawiązał współpracę z dr Ludwikiem Waseckim[21] kolekcjonerem oryginalnych elementów Muru Berlińskiego oraz z prof. Yoshimi Hashimoto[22][23][24] prowadzącym wydział Rzeźby w Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych. Tak powstał zespół odpowiedzialny za realizację i przygotowanie przedsięwzięcia „Ogród Wolności”[2] mającego uświetnić 20-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości i częściowo wolnych wyborów do polskiego parlamentu. Dzięki prof. Yoshimi Hashimoto zaprojektowane rzeźby były ujęte w międzynarodowym planie pt. „Droga Pokoju”[25] wg pomysłu Otto Freundlicha[26][27] z 1936 roku szerząc ideę pojednania między narodami i współpracę ponad podziałami, projekt ten przyczyniał się do zaistnienia i promocji Gniezna na kulturalnej mapie Europy. W 2013 roku nawiązał współpracę z Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, z Musée Tavet-Delacour(inne języki) w Pontoise pod Paryżem, z Fundacją Współpracy Polsko Niemieckiej[28] i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku[20], dzięki czemu ww. przedsięwzięcia mogły być realizowane.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1979–1986 był w związku małżeńskim z Iwoną Rudnicką (Kalinowską), z którą ma córkę Beatę ur. 1980 i syna Błażeja ur. 1983[29] (właściciel firmy „FunFloor”[30]). 7 września 2002 ożenił się z Teresą Łubińską[4]. Ma starszego brata Andrzeja (ur. 1950), który jest państwowym lekarzem medycyny weterynaryjnej w Melbourne – Australia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Miejski Ośrodek Kultury w Gnieźnie – Gnieźnieński Jazz | Facebook | By Miejski Ośrodek Kultury w Gnieźnie | Z okazji Międzynarodowego Dnia Jazzu nie lada gratka dla melomanów! Krzysztof Gronikowski, współwłaściciel Agencji „JazzGra” oraz prezes Jazz Clubu.... [dostęp 2022-07-19].
  2. a b Fundacja Mury Ogród Wolności. [dostęp 2022-07-19].
  3. FUNDACJA MURY (KRS: 0000311533, NIP: 7842430578, REGON: 301046816). krs-online.com.pl. [dostęp 2022-07-31].
  4. a b Teresa-Łubińska-Kalinowska. mok.gniezno.pl. [dostęp 2022-07-31].
  5. Logo Reklama. Kalinowski Jan w Gniezno [online], az-polska.com [dostęp 2022-05-28].
  6. a b c Biografia Prowizorka Jazz Band [online], Last.fm [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  7. Gnieźnieńskie Towarzystwo Jazzowe [online], ngo.pl [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  8. a b Prowizorka JB [online], facebook.com [dostęp 2022-05-30] (pol.).
  9. Soundtracks.pl – Muzyka Filmowa: ?Muzyka i film bez granic? – reportaż z I seminarium kompozytorskiego Instytutu Rozbitek [online], soundtracks.pl [dostęp 2022-07-19].
  10. Soundtracks.pl – Muzyka Filmowa: Program seminarium kompozytorskiego Jana A. P. Kaczmarka [online], soundtracks.pl [dostęp 2022-07-19].
  11. Encyklopedia, Los Angeles. Jan A.P. Kaczmarek dostał Oscara [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  12. Tomasz Sacha – historia z gębofonem – Koniński Dom Kultury [online], kdk.konin.pl [dostęp 2022-07-19].
  13. Płyta kompaktowa: zmierzch czy odrodzenie? [online], trojka.polskieradio.pl [dostęp 2023-08-18] (pol.).
  14. Natalia Pochroń: Krążek, który pokonał winyle. Kiedy powstała płyta kompaktowa?. Portal historyczny histmag.org. [dostęp 2022-08-17].
  15. Prowizorka Jazz Band - As Good As Live. 1987. [dostęp 2023-08-18].
  16. 4 TV Gniezno. [dostęp 2022-07-19].
  17. TVP Kultura – Telewizja Polska S.A. [online], tvpkultura.tvp.pl [dostęp 2022-05-28].
  18. Telewizja Polska S.A, Ponad podziałami – o zwycięstwie wolności nad totalitaryzmem [online], poznan.tvp.pl [dostęp 2022-05-28] (pol.).
  19. Mur Berliński w Gnieźnie [online], radiopoznan.fm [dostęp 2022-05-28] (pol.).
  20. a b Powiat Gniezno – tu powstała Polska [online], powiat-gniezno.pl [dostęp 2022-05-28].
  21. Ludwik Wasecki – kolekcjoner muru berlińskiego [online], porta-polonica.de [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  22. Yoshimi Hashimoto [online], nickolai.de [dostęp 2022-07-19].
  23. KOPFMUNTER, St. Wendel, Hashimoto, Skulptur [online], Institut für aktuelle Kunst, 5 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-05] (niem.).
  24. Märkisches Medienhaus, „Expansion” in Angermünde [online], moz.de, 19 kwietnia 2012 [dostęp 2022-07-14] (niem.).
  25. leokornbrust.de - Ta strona jest na sprzedaż! - leokornbrust Zasoby i informacje [online], leokornbrust.de [dostęp 2024-04-27] (ang.).
  26. Kim był Otto Freundlich? O wpływie jego dzieł na prace współczesnych twórców dowiesz się w Słupsku i Ustce –, „Pomorskie.eu”, 10 lipca 2019 [dostęp 2022-07-14] (pol.).
  27. Otto Freundlich [online], muzeum.slupsk.pl [dostęp 2022-07-19].
  28. Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej – Kalendarium [online], fwpn.org.pl [dostęp 2022-05-28] (pol.).
  29. Błażej Kalinowski [online], facebook.com [dostęp 2022-07-19] (pol.).
  30. O nas [online], FunFloor, 13 listopada 2020 [dostęp 2022-07-15] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]