Jan Nitowski
._Seria_2_1901_(1111705)_(cropped).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
filolog, poeta, pisarz, publicysta |
Jan Nitowski (ur. 31 stycznia 1859 w Mormołówce, zm. 1926 w Warszawie) – polski filolog, poeta, pisarz, publicysta, tłumacz oraz encyklopedysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w polskiej rodzinie ziemiańskiej w Mormołówce leżącej w powiecie skwirskim w guberni kijowskiej w Imperium rosyjskim. Dzieciństwo spędził u krewnych na Wołyniu. Naukę początkową pobierał w prywatnej polskiej szkole w Wachnówce w pow. berdyczowskim, a następnie w szkole taksatorów przy gimnazjum w Żytomierzu. W 1881 rozpoczął roczne studia jako wolny słuchacz na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Przez wiele lat pracował w warszawskich szkołach jako nauczyciel[1].
Pisarstwo i publicystyka
[edytuj | edytuj kod]Był autorem książek z zakresu literaturoznawstwa. Był poliglotą, znawcą języków słowiańskich, który oprócz języka polskiego znał również języki: rosyjski, chorwacki, czeski. W czasopismach zamieszczał tłumaczenia z języka czeskiego oraz chorwackiego, artykuły i wiersze. Współpracował z wiodącymi tytułami prasy warszawskiej m.in. „Ateneum”, „Bluszcz”, „Kurier Warszawski”, „Przegląd Pedagogiczny”, „Tygodnik Illustrowany”, „Tygodnik Mód i Powieści”, „Wędrowiec” „Wychowanie w Domu i Szkole”, „Życie” i inne. Jego artykuły publikowała także prasa krakowska: „Myśl”, „Świat Słowiański”, a także tytuły lwowskie „Dziennik Polski” „Pamiętnik Literacki”, „Słowo Polskie”, „Tydzień” i inne[1].
Publikował podręczniki, monografie oraz własne poezje. Opublikował[1]:
- Odrodzenie Czech, tłum. z czeskiego aut. J. Malego (1888),
- Wycieczki pana Brouczka, tłum. z czeskiego powieści satyrycznej S. Čecha (1890),
- Podręcznik do nauki literatury polskiej, wspólnie z Kazimierzem Królem, kilka późniejszych wydań wyszło jako Historia literatury polskiej, pierwsze w 1898,
- Poezje, zbiór wierszy (1899)[2],
- Album biograficzny zasłużonych Polaków i Polek wieku XIX, współautor (1901–1903),
- Eliza Orzeszkowa, monografia (1903)[3],
- Józef Ignacy Kraszewski, monografia (1905)[4],
- Pieśni bez echa, zbiór poezji (1913)[5],
- Ziemianin polski w dawnych czasach (1914)[6],
- Niemrawa, opowiadanie (1917)[7],
- Jędza, opowiadanie (1918)[8].
Był encyklopedystą oraz członkiem komitetu redakcyjnego, a w latach 1910–1913 przewodniczącym, „Encyklopedii Wychowawczej”[9]. Współredagował również „Wielką Encyklopedię Powszechną Ilustrowaną”, do której pisał artykuły dotyczące literatury czeskiej, słowackiej oraz chorwackiej[10][11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Hertz 1965 ↓.
- ↑ Jan Nitowski, Poezye, Lwów: Jakubowski, Kazimierz Stanisław (1868-1926), 1899.
- ↑ Jan Nitowski, Eliza Orzeszkowa, Warszawa: M. Arct, 1903.
- ↑ Jan Nitowski, Józef Ignacy Kraszewski i jego dzieła, Warszawa: M. Arct, 1905.
- ↑ Jan Nitowski, Pieśni bez echa, Warszawa: J. Lisowska, 1912.
- ↑ Jan Nitowski, Ziemianin polski w dawnych czasach, Warszawa: skł. gł. „Promień”, 1914.
- ↑ Jan Nitowski, Niemrawa. Opowiadanie, Warszawa 1917.
- ↑ Jan Nitowski, Jędza. Powiastka, Warszawa: Księg. Krajowa W. Pruszyńskiego, 1918.
- ↑ Kierski, t.I 1923 ↓.
- ↑ Praca zbiorowa 1900 ↓.
- ↑ Praca zbiorowa 1903 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- P. Hertz: „Zbiór poetów polskich XIX w.”, ks. 4,6. Warszawa: 1965.
- Praca zbiorowa: Encyklopedia wychowawcza. Warszawa: zasiłkiem Kasy im. Mianowskiego, 1900.
- Praca zbiorowa: Album biograficzne zasłużonych Polaków i Polek wieku XIX. T. 2. Warszawa: nakł. Maryi Chełmońskiej, 1903.
- Kierski Feliks: Podręczna encyklopedia pedagogiczna. T. I. Lwów, Warszawa: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, Wydawnictwo Książnica Polska, 1923, s. 90–91.