Jan Szelc

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Szelc
Ilustracja
Fotografia nagrobna Jana Szelca
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1935
Krościenko Wyżne

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 2008
Sanok

Faksymile
Nagrody

Nagroda Miasta Sanoka (1999)

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Szelc (ur. 28 kwietnia 1935 w Krościenku Wyżnym, zm. 4 grudnia 2008 w Sanoku) – polski poeta, nauczyciel.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 kwietnia 1935 w Krościenku Wyżnym, gdzie wychowywał się. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Krośnie. Zawodowo pracował jako nauczyciel w Bieszczadach, najpierw w Woli Matiaszowej, później przez okres 22 lat w Olszanicy. Następnie osiadł w Sanoku. Jako nauczyciel pracował także w Lesku. W 1979 został absolwentem studiów na kierunku pedagogicznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie na podstawie pracy magisterskiej z 1978 pt. Odbudowa szkolnictwa w Bieszczadach w latach 1944–1950[1]. W 1983 odszedł na przedwczesną emeryturę.

Jako poeta debiutował w 1967 na łamach tygodnika „Kamena”. W latach 70. był członkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy „Gwoźnica”[2]. W swojej twórczości inspirował się Bieszczadami[3]. Zyskał przydomek bieszczadzkiego barda[4][5][6]. Publikował w czasopismach na Podkarpaciu (m.in. na łamach almanachu Klubu Literackiego „Połoniny”[7]). Poeta był laureatem nagród i wyróżnień za swoją twórczość poetycką. Został członkiem Stowarzyszenia Kulturalnego „Dębina” w Krościenku Wyżnym. W połowie 2002 wybrany członkiem zarządu Stowarzyszenia „Korporacja Literacka” w Sanoku[8].

Nagrobek Jana Szelca

Zmarł 4 grudnia 2008. Jego pogrzeb odbył się 10 grudnia 2008[9]. Został pochowany na Cmentarzu Południowym w Sanoku. Miał córkę Renatę[10].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Tomiki poezji
  • Stoję przed sobą (1982)
  • Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki (1993, Sanok)
  • Sine Wiry. Wiersze bieszczadzkie (1995, Wojskowa Galeria Malarstwa, Rzeszów)
  • Mycykowy Dział. Wiersze bieszczadzkie (1998, Sanok, ISBN 83-905046-9-3)
  • Próg domu (2000, Sanok)
  • Liputowa droga (2004, Stowarzyszenie Kulturalne „Dębina”, Krościenko Wyżne, ISBN 83-89123-85-1)
  • Odmawiam góry (2004, Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, Sanok, ISBN 83-919470-7-6)
  • Łzą żywiczną zalakowane (2008, Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, Sanok, ISBN 978-83-60822-42-5)
Inne
  • Między pracą a przygodą (1992, wspomnienia)[11]

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Wpis do „Księgi zasłużonych dla miasta Krosna” (1977)[12].
  • I nagroda w konkursie „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze”, w dziedzinie poezji – godło „Kras” za zestaw wierszy pt. Księżyc nad Bieszczadami (1986)[13][14].
  • Laureat IV edycji konkursu „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze”, w dziedzinie poezji za zestaw wierszy opublikowanych w tomiku Mycykowy Dział (1997)[15]
  • Nagroda Miasta Sanoka w dziedzinie literatury za rok 1999 (za osiągnięcia w dziedzinie literatury, za całokształt działalności kulturalnej)[16][17][18].
  • Srebrna odznaka „Dębiny” (2001)[19].
  • Decyzją oddziału PTTK w Lesku edycja XVII Rajdu Śladami Sławnych Piór została zadedykowana Janowi Szelcowi.
  • Odznaka „Zasłużony Działacz TPD” (2009, pośmiertnie)[20]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

19 stycznia 2009 zostało zorganizowane w Sanoku spotkanie zatytułowane „Jan Szelc i przyjaciele – wieczór wspomnień”[21][22]. W upamiętnieniu poety dąb będący pomnikiem przyrody w rodzinnym Krościenku Wyżnym uchwałą rady gminy Krościenko Wyżne z 28 kwietnia 2009 został nazwany „Jan”[23][24][25]. 25 stycznia 2011 zorganizowano w Galerii Zdzisława Pękalskiego w Hoczwi zorganizowano program poetycki w wykonaniu harcerzy, a przygotowany przez hm. Krystynę Chowaniec[26]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bibliografia. orelec.pl. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-27)].
  2. ↑ Wspomnienie. „Nasz Dom Rzeszów”, s. 1, nr 28 z kwietnia 2010. 
  3. ↑ Sokole. bieszczady.net.pl. [dostęp 2016-07-31].
  4. ↑ Janowi Szelcowi – przyjaciele. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
  5. ↑ Tadeusz Szewczyk. Wstęp. „Bieszczad”. 6, 1999. 
  6. ↑ Publikacje Oficyny Wydawniczej MBP. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2016-07-31].
  7. ↑ II Almanach Klubu Literackiego „Połoniny”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, nr 20 (455) z 10–20 lipca 1988. 
  8. ↑ Joanna Kozimor. Nowe władze Korporacji. „Tygodnik Sanocki”. Nr 27 (556), s. 2, 5 lipca 2002. 
  9. ↑ Dziś pogrzeb poety Jana Szelca. sanok24.pl, 2008-12-10. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-15)].
  10. ↑ Jan Szelc zadedykował córce Reni tomiki wierszy pt. Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki (1993) oraz Łzą żywiczną zalakowane (2008). Jan Szelc: Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki. Sanok: 1993, s. 3. Jan Szelc: Łzą żywiczną zalakowane. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2008, s. 5. ISBN 978-83-60822-42-5.
  11. ↑ Zagadnienia ogólne oświaty, szkolnictwa i wychowania. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2016-07-31].
  12. ↑ Odznaczeni „Za zasługi dla Miasta Krosna”. krosno.pl. [dostęp 2016-07-31].
  13. ↑ Konkurs „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w literaturze” – rozstrzygnięty. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, nr 15 (378) z 20–31 maja 1986. 
  14. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 957.
  15. ↑ Jan Szelc (biogram). W: Jan Szelc: Mycykowy Dział. Wiersze bieszczadzkie. Sanok: 1998, s. obwoluta.
  16. ↑ Jolanta Ziobro. Przyznano nagrody miasta. „Tygodnik Sanocki”. Nr 20 (445), s. 1, 19 maja 2000. 
  17. ↑ Nagrody wręczone. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (450), s. 1, 23 czerwca 2000. 
  18. ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 540, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  19. ↑ Odznaczeni przez „Dębinę”. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
  20. ↑ Bartosz Błażewicz. Dziewięćdziesiątka TPD, połowa prezesa. „Tygodnik Sanocki”. Nr 45 (939), s. 3, 6 listopada 2009. 
  21. ↑ Anna Strzelecka. Janowi Szelcowi – przyjaciele. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, nr 5 (899) z 30 stycznia 2009. 
  22. ↑ Rozkaz L. 1/2009 z 20 stycznia. zhpsanok.pl, 2009-01-20. [dostęp 2016-07-31].
  23. ↑ Edward Marszałek: Dąb pamięci Jana Szelca. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
  24. ↑ Dąb pamięci Jana Szelca. debina.webd.pl. [dostęp 2016-07-31].
  25. ↑ Chrzest „Seweryna” i „Ludwika”, czyli Święto Drzewa w Krościenku Wyżnym. kroscienkowyzne.pl, 2012-10-25. [dostęp 2016-07-31].
  26. ↑ Jan Tulik. Pamiętajmy o ogrodach; pamiętajmy o Bieszczadach, które piękne wiersze podyktowały wrażliwej duszy Janka Szelca. „Croscena”. Nr 86, s. 8, Luty 2011. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Szelc&oldid=68558651”