Przejdź do zawartości

Janusz Smaza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Stefan Smaza
Data i miejsce urodzenia

26 września 1956
Wadowice

Profesor
Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Doktorat

1993
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Habilitacja

2014 – konserwacja i restauracja dzieł sztuki
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie; Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki

Profesura

2021

Wykładowca, konserwator zabytków
Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Janusz Stefan Smaza (ur. 26 września 1956 w Wadowicach[1]) – polski konserwator dzieł sztuki, wykładowca akademicki, profesor doktor habilitowany[2], specjalista od konserwacji kamienia, pracownik Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem Szkoły Kenara. W 1984 ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[1]. Od 1984 pracuje na macierzystej uczelni[3] Tam w 1993 uzyskał stopień doktora[1]. W latach 1993–2000 był kierownikiem Katedry Konserwacji i Restauracji Rzeźby Kamiennej i Elementów Architektury, w latach 2000–2014 kierownikiem Pracowni Technologii Konserwatorskiej i Inwentaryzacji, od 2014 kierownikiem Pracowni Konserwacji i Restauracji Rzeźby Gipsowej i Sztukaterii na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki[3]. W 2014 uzyskał stopień doktora habilitowanego, w 2021 tytuł profesora w dziedzinie sztuki[2].

Prowadził prace m.in. na Cmentarzu Obrońców Lwowa[4], w kolegiacie św. Wawrzyńca w Żółkwi[5], kościele pw. św. Mikołaja w Kamieńcu Podolskim[6]. W latach 1995–2003 kierował grupą konserwatorów, która w ramach działalności Stowarzyszenia Wspólnota Polska dokonała rozpoznania, zabezpieczenia, konserwacji, lub restauracji zachowawczej kresowych zabytków[7].

Wybrane obiekty wyremontowane pod kierownictwem prof. Smazy

W 2013 powierzono mu prace przy nagrobku polskich artystów na cmentarzu Campo Verano[10].

Nagrody i Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. a b Prof. dr hab. Janusz Stefan Smaza, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-05-17].
  3. a b Dr hab. Janusz Smaza, prof. ASP.
  4. Tu leżą ci, którzy zginęli za Polskę. polskieradio.pl, 2012-08-25. [dostęp 2014-05-25].
  5. Podnoszenie z martwych. sprawynauki.waw.pl, 2005-08-01. [dostęp 2014-05-25].
  6. Kościół pw. św. Mikołaja w Kamieńcu Podolskim. dziedzictwo.org. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 lipca 2015)].
  7. Ryszard Brykowski: Ośrodek ds. polskiego dziedzictwa kulturowego poza granicami kraju stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Kwiecień 1993 – kwiecień 1996. Ochrona Zabytków 50/1, s. 84–90, 1997. [dostęp 2017-06-03].
  8. W Wilnie odnowiono nagrobek ks. Zygmunta Lewickiego. [dostęp 2017-06-03].
  9. Odnowione pomniki [online], rossa.lt [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-03] (pol.).
  10. Nagrobek artystów polskich na Campo Verano w Rzymie. dziedzictwo.org. [dostęp 2014-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 maja 2014)].
  11. M.P. z 2005 r. nr 1, poz. 3.
  12. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
  13. Laureaci nagrody im. ks. Janusza Stanisława Pasierba Conservator Ecclesiae.
  14. Krzyż dla konserwatora krzyży. [dostęp 2017-06-03].
  15. M.P. z 2015 r. poz. 437.
  16. 2015_6_226 kopia.indd [online], lwow.com.pl [dostęp 2024-04-23].
  17. Kustosz Pamięci Narodowej 2016. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-01].
  18. Prof. Janusz Smaza Przyjacielem Zakonu Paulinów. [dostęp 2017-06-03].
  19. III Gala Fundacji Dziedzictwa Kulturowego MKiDN – 2017 [online], mkidn.gov.pl [dostęp 2017-11-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]