Jarosław Powroźnicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarosław Powroźnicki
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

1876

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Piechoty
27 Pułk Piechoty
33 Pułk Piechoty
17 Pułk Piechoty
53 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Jarosław Powroźnicki[a] (ur. 1876) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 września[1] lub 3 października[2] bądź 19 października[3][4] 1876. W piechocie C. K. Obrony Krajowej został mianowany kadetem w grupie aktywnych z dniem 1 września 1898[5], następnie awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1899[6]. Był żołnierzem 4 pułku piechoty w Klagenfurcie[7][8][9], od około 1902 służył 27 pułku piechoty w Laibach[10]. Następnie został awansowany na nadporucznika z dniem 1 maja 1905[11]. Od tego czasu był oficerem 33 pułku piechoty w Stryju[12][13][14][15]. W tym czasie został awansowany na kapitana z dniem 1 maja 1913[16]. Podczas I wojny światowej pozostawał kapitanem 33 p.p. do 1918[17][18]

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu majora[19]. W tym stopniu od 29 stycznia do 14 maja 1920 dowodził 17 pułkiem piechoty. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[20].

W 1921 był oficerem 53 pułku piechoty w Stryju[1]. 26 października 1923 prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu podpułkownika piechoty[21]. Od około 1923 był podpułkownikiem w stanie spoczynku[3][4][2]. Zamieszkiwał w Bolechowie[3][4][2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Jaroslaus Powroźnicki”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Jarosław Powroźnicki. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-06-16].
  2. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 895.
  3. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1583.
  4. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
  5. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1899. Wiedeń: 1899, s. 128.
  6. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1900. Wiedeń: 1900, s. 130.
  7. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1899. Wiedeń: 1899, s. 258.
  8. ↑ a b Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1900. Wiedeń: 1900, s. 281.
  9. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1901. Wiedeń: 1901, s. 294.
  10. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 444.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1903. Wiedeń: 1903, s. 447.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 460.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 463.
  11. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 134.
  12. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 367.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 324.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 334.
  13. ↑ a b Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 362.
  14. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 362.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1911. Wiedeń: 1911, s. 368.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 374.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 345.
  15. ↑ a b Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 292.
  16. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 135.
  17. ↑ a b c Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 22.
  18. ↑ a b c Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 59, 348.
  19. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 91.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920, s. 498.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 742.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jarosław_Powroźnicki&oldid=70104473”