Jaskinia przy Matce Boskiej
50°03′55″N 19°42′29″E/50,065278 19,708056| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
26 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
270 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku NE, NW |
| Kod |
J.GT-03.12 |
Położenie na mapie gminy Liszki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
| 50°03′55″N 19°42′29″E/50,065278 19,708056
| |
| Strona internetowa | |
Jaskinia przy Matce Boskiej, Schronisko przy jaskini nad Matką Boską (Doktora Meyera) – jaskinia w Dolinie Mnikowskiej we wsi Mników, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim na południowym skraju Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej[2].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Znajduje się w orograficznie prawych zboczach Doliny Mnikowskiej, po lewej stronie (patrząc od dołu) namalowanego na skale obrazu Matki Bożej Skalskiej. Główny, północno-zachodni otwór jaskini znajduje się na wysokości 2,5 m nad podstawą skały i 32 m nad dnem doliny. Ma owalny kształt i wysokość 2,5 m. Za otworem w głąb skały biegnie kręty i coraz niższy korytarz. W odległości 5 m od otworu znajduje się w nim ciasny przełaz, a za nim 10-metrowy korytarz na szczelinie skalnej. Mniej więcej w połowie jego długości odgałęzia się obszerny tunel kończący się niewielkim otworem na wschodniej ścianie skały
Jaskinia powstała w wapieniach z jury późnej. Znajdują się w niej kotły wirowe, skonsolidowane mleko wapienne i zwietrzałe polewy naciekowe. Namulisko składa się z gruzu wapiennego zmieszanego z gliną. W jaskini występuje przewiew. Przy otworach jest sucha i widna, w głębi wilgotna i ciemna[1]. W 1981 r. Sanocka-Wołoszynowa stwierdziła występowanie kilku gatunków pająków: Amaurobius fenestralis, Tegenaria silvestris, Lepthyphantes leprosus, Nesticus cellulanus, Leiobunum rupestre[3].
Historia poznania[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię w 1882 r. wzmiankował Gotfryd Ossowski, który przebadał jej namulisko[4]. W 1951 r. jej plan podał Kazimierz Kowalski, ale obejmował on tylko zachodnią część jaskini[5]. Plan całej jaskini opracował M. Czepiel w 1976[1]. W 1982 r. E.Sanocka-Wołoszynowa badała florę pajęczaków w jaskini[3].
Jaskinia znajduje się w rezerwacie przyrody i nie jest dostępna turystycznie.
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Andrzej Górny: Jaskinia przy Matce Boskiej. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2019-12-26].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ a b E.Sanocka-Wołoszynowa, Badania pajęczaków jaskiń Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Wrocław: Acta Univ. Wratislav. 1981, 548. Prace Zoologiczne 11: 1-92
- ↑ G.B. Ossowski, Zwarte sprawozdanie z badań antropologiczno-archeologicznych w jaskiniach okolic Krakowa w 1882, Kraków, Zbiór Wiad. do Antropologii kraj, 1883, 7: 66-88
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951