Jeżówka (roślina)
| Jeżówka | |
 Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) |
|
| Systematyka[1] | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | rośliny |
| Klad | rośliny naczyniowe |
| Klad | Euphyllophyta |
| Klad | rośliny nasienne |
| Klasa | okrytonasienne |
| Klad | astrowe |
| Rząd | astrowce |
| Rodzina | astrowate |
| Podrodzina | Asteroideae |
| Rodzaj | jeżówka |
| Nazwa systematyczna | |
| Echinacea Moench Meth. 591. 4. 1794 |
|
Jeżówka (Echinacea Moench) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Należy do niego 9 gatunków pochodzących z Ameryki Północnej[2]. Gatunkiem typowym jest Echinacea purpurea (L.) Moench[3].
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rośliny tworzące kępy z wzniesionych pędów i posiadające grube, jadalne korzenie[2]. Liście pojedyncze, ulistnienie naprzemianległe. Kwiaty zebrane w przeważnie purpurowe lub fiołkoworóżowe koszyczki.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Brauneria Necker ex T. C. Porter et N. L. Britton, Helichroa Rafin
- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system system APG III z 2009)
Angiosperm Phylogeny Website adoptuje podział na podrodziny astrowatych (Asteraceae) opracowany przez Panero i Funka w 2002[4], z późniejszymi uzupełnieniami[5]. Zgodnie z tym ujęciem rodzaj Echinacea należy do plemienia Heliantheae Cass., podrodziny Asteroideae (Juss.) Chev. W systemie APG III astrowate są jedną z kilkunastu rodzin rzędu astrowców (Asterales), wchodzącego w skład kladu astrowych w obrębie dwuliściennych właściwych[1].
- Pozycja w systemie Reveala (1993-1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa astrowe (Asteridae Takht.), nadrząd astropodobne (Asteranae Takht.), rząd astrowce (Asterales Lindl), rodzina astrowate (Asteraceae Dumort.), rodzaj jeżówka (Echinacea Moench)[6].
- jeżówka blada (Echinacea pallida Britt.)
- jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea Moench.)
- jeżówka wąskolistna (Echinacea angustifolia DC.)
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne są odporne na mróz[2]. Nadają się na rabaty i na kwiat cięty. Wymagają stanowiska w pełnym słońcu i żyznej gleby. Wskazane jest ściółkowanie. Po przekwitnięciu kwiatostany obcina się. Rozmnażaja się przez podział albo przez sadzonki. Źle znoszą przesadzanie.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
- ↑ 3,0 3,1 Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-30].
- ↑ Panero J.L., Funk V.A.. Toward a phylogenetic subfamilial classification for the Compositae (Asteraceae). „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 115 (4), s. 909–922, 2002. Biological Society of Washington.
- ↑ B. Baldwin, J. M. Bonifacino, T. Eriksson, V. A. Funk, C.A. Mannheimer, B. Nordenstam, N. Roque, I. Ventosa: Compositeae classification (ang.). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2010-05-24].
- ↑ Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Echinacea (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-01-30].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland : a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Ludmiła (red.) Karpowiczowa: Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973.
