Jean-de-Dieu-Raymond de Boisgelin de Cucé
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1732 |
| Data i miejsce śmierci |
22 sierpnia 1804 |
| Arcybiskup Aix-en-Provence | |
| Okres sprawowania |
1771–1801 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1755 |
| Sakra biskupia |
28 kwietnia 1765 |
| Kreacja kardynalska |
17 stycznia 1803 |
| Data konsekracji |
28 kwietnia 1765 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Jean-de-Dieu-Raymond de Boisgelin de Cucé (ur. 27 lutego 1732 w Rennes, zm. 22 sierpnia 1804 w Angervilliers) – francuski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 lutego 1732 roku w Rennes, jako syn Renauda Gabriela de Boisgelina de Cucé i Jeanne Françoise Marie du Roscoët[1]. Studiował w Paryżu i Rzymie, uzyskując licencjaty z teologii, prawa kanonicznego i cywilnego[1]. W 1755 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 27 marca 1765 roku został biskupem Lavaur, a 28 kwietnia przyjął sakrę. Sześć lat później zrezygnował z zarządzania diecezją i został arcybiskupem Aix-en-Provence[2]. W 1776 roku został członkiem Akademii Francuskiej, a w 1789 – Stanów Generalnych[1]. Ponieważ odmówił złożenia przysięgi na Konstytucję, w 1792 roku musiał się udać się na wygnanie do Wielkiej Brytanii[1]. Przebywając tam wstrzymywał się od krytykowania nowego porządku rzeczy, a po uchwaleniu konkordatu z 1801 roku, powrócił do Francji[1]. W 1801 roku zrezygnował z zarządzania archidiecezją, a rok później został arcybiskupem Tours[2]. 17 stycznia 1803 roku został kreowany kardynałem prezbiterem, jednak nie otrzymał kościoła tytularnego[2]. W tym samym roku został senatorem, a rok później Wielkim Oficerem Legii Honorowej[1]. Zmarł 22 sierpnia 1804 roku w Angervilliers[1].