Jerzy Bardziński

Jerzy Bardziński
Dorobek medalowy
	Bobsleje
	Reprezentacja Polska

Jerzy Bardziński
	podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1893 ; Sokołów
Data i miejsce śmierci	26 października 1933 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	14 Pułk Ułanów Jazłowieckich
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jerzy Bardziński (ur. 23 listopada 1893^[1] w Sokołowie, zm. 26 października 1933 w Warszawie) – ziemianin, podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, olimpijczyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w majątku Sokołów, w rodzinie Jana i Izabeli z Ciechanowieckich^[2]. Jego pradziadem był Jan Nepomucen Bardziński.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Dowodził między innymi 14 pułkiem ułanów. W 1922 roku odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych jako rotmistrz byłego 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji^[3].

W latach 1921-1923 był attaché wojskowym przy Poselstwie RP w Londynie, pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku ułanów^[4]^[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów jazdy^[6]. Po powrocie do kraju pełnił służbę w macierzystym pułku w Suwałkach^[7]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[8]. Następnie został przeniesiony do rezerwy. Pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 1 pułku Ułanów Krechowieckich^[9].

Olimpijczyk z St. Moritz 1928; startował w piątkach bobslejowych (w latach późniejszych startowały tylko czwórki), gdzie zajął 16. miejsce^[10]. Jego partnerami w załodze byli : Antoni Bura, Józef Broel-Plater, Jerzy Potulicki i Jerzy Łucki

Zmarł 26 października 1933 roku w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym w Sokołowie^[11]^[12]. Był żonaty z Alicją Halama, z którą miał syna (ur. 27 października 1932 roku)^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 167 – 1921^[13]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[14]
Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Medal Niepodległości – 17 września 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[15]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ PKOL ↓, tu podano, że urodził się w 1892 roku.
↑ ^a ^b PKOL ↓.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922, R.3 Nr 21, s. 521.
↑ Stawecki 2004 ↓, s. 128, 131.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 601, 677, 1547.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 543, 599.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 117, 587.
↑ Ryszard Wryk, Sport olimpijski w Polsce 1919-1939: biogramy olimpijczyków, Wydawn. Poznańskie 2006, str. 32-33
↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 299, s. 7, 1933-10-28. Warszawa.
↑ Pogrzeb ś.p. ppłk. J. Bardzińskiego. „Polska Zbrojna”. 300, s. 4, 1933-10-29. Warszawa.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 6.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Jerzy Bardziński. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-05-02].
Piotr Stawecki. Attaché wojskowi Drugiej Rzeczypospolitej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (202), s. 107-138, 2004. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.

[CITEREFPKOLtu_podano,_że_urodził_się_w_1892_roku-1] PKOL ↓, tu podano, że urodził się w 1892 roku.

[CITEREFPKOL-2] PKOL ↓.

[3] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922, R.3 Nr 21, s. 521.

[CITEREFStawecki2004128,_131-4] Stawecki 2004 ↓, s. 128, 131.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923601,_677,_1547-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 601, 677, 1547.

[CITEREFLista_starszeństwa1922156-6] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924543,_599-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 543, 599.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._732-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934117,_587-9] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 117, 587.

[10] Ryszard Wryk, Sport olimpijski w Polsce 1919-1939: biogramy olimpijczyków, Wydawn. Poznańskie 2006, str. 32-33

[11] Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 299, s. 7, 1933-10-28. Warszawa.

[12] Pogrzeb ś.p. ppłk. J. Bardzińskiego. „Polska Zbrojna”. 300, s. 4, 1933-10-29. Warszawa.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_26_stycznia_1922_roku,_s._6-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 6.

[14] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.

[15] M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]