Jerzy Czeladyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Czeladyn
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1946
Mönchengladbach

Instrumenty

gitara elektryczna, fortepian

Gatunki

rock, rhythm and blues

Aktywność

od 1963–1971

Powiązania

Waldemar Domagała, Roman Runowicz, Romuald Piasecki, Kazimierz Tomys, Grzegorz Zydel, Wojciech Hornowicz

Instrument
gitara elektryczna
Zespoły
Widma (1963–1965)
Wisusy (1965–1967)
ELAR (1967–1971)

Jerzy Czeladyn (ur. 7 marca 1946 w Mönchengladbach) – polski gitarzysta rockowy i rhythm and bluesowy. Grywał także na fortepianie[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu. Wywodzi się z tamtejszego środowiska muzycznego i grał w zespołach: Widma (1963–1965), Wisusy (1965–1967), aż w końcu trafił do wpływowej grupy Elar 5 (1967–1971), która była wielokrotnie nagradzana, i z którą gitarzysta był m.in. laureatem „Złotej Gitary Miasta Wrocławia” i laureatem I miejsca na III Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach (1967). Ponadto w 1967 gościł w Telewizji Polskiej oraz wystąpił w Programie III Polskiego Radia w audycji radiowej poświęconej jej działalności. W tym okresie zespół zaczął regularnie występować we wrocławskim klubie studenckim Pałacyk, a także w wielu innych klubach wrocławskich (Piwnica Świdnicka, Społem i in.). Wiosną 1968 roku wewnątrz grupy doszło do poważnej awantury w wyniku której Waldemar Domagała przeforsował własną wizję dalszej działalności, w wyniku której doszło do reorganizacji składu zespołu[2]. We wrześniu tegoż roku odmieniony ELAR (już bez „5” w nazwie) powrócił w składzie, który oprócz gitarzysty tworzyli: Waldemar Domagała (śpiew, gitara, harmonijka ustna, flet[3]), Kazimierz Tomys (gitara basowa) i Grzegorz Zydel (perkusja), niegdyś również członek grupy Widma. Jeszcze w 1968 r. powstały nagrania studyjne zespołu, zarejestrowane dla Redakcji Muzycznej Polskiego Radia w Warszawie[3], m.in. Moloch (sł. A. Kuryło) i Wrocławski czas (sł. R. Wojtyłło)[1], które obrazują najbardziej dojrzałe artystycznie i muzycznie oblicze wrocławskiej formacji. Muzyk zaś rozwijał w nich solówki gitarowe razem z rozbudowanymi partiami improwizacyjnymi zespołu, które wówczas stanowiły novum, podobnie jak czas trwania każdego z utworów (około 5-6 minut), wychodzący poza schemat 3-minutowej piosenki. W tym okresie ELAR zajął I miejsce na Wrocławskiej Giełdzie Piosenki[3]. W maju 1969 roku zespół zdobywa IV nagrodę w konkursie "Estrada Studencka '69" w ramach IV Festiwalu Kultury Studentów PRL w Krakowie za wykonanie utworów Komu kwitną chabry i Moloch[4]. Dociera także do półfinału II Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego[3]. W listopadzie 1969 r. występuje jako jedna z czterdziestu polskich grup rockowych na prestiżowym I OFAB w Kaliszu. Nagrywa też w PR Wrocław[1]. W artykule o zespole, zamieszczonym w czasopiśmie Jazz z listopada 1969 roku, gitarzysta przyznał się do fascynacji bluesem oraz dokonaniami Jethro Tull i Ten Years After[1]. Szczególnie cenił sobie także kunszt dwóch instrumentalistów, a byli to: Peter Green z Fleetwood Mac i Ian Anderson z Jethro Tull[1].

Grał na gitarze marki Jolana, następnie na gitarze własnej roboty i na gitarze będącej kopią marki Gretsch. Ponadto używał wzmacniacza 100 W, który został przerobiony przez Wojciecha Hornowicza oraz efekty gitarowe fuzz i wah-wah w pedale od maszyny do szycia również autorstwa Hornowicza. Zespół ELAR zakończył swą działalność w początkach 1971 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e [[Marek Garztecki|Marek Garztecki]]. ELAR. „Jazz”. 11 (159) (1), s. 15, listopad 1969. Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch”. 
  2. Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958-1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 627. ISBN 978-83-244-0378-3.
  3. a b c d Marek Truszkowski, Ryszard Bieniecki: OFAB - 27-30 listopada 1969, Kalisz. Kalisz: Biuro „OFAB” przy kaliskim domu Kultury, 1969.
  4. Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bogusław Klimsa: Rock we Wrocławiu 1959-2000. Wrocław: Wydawnictwo c2, 2016, s. 42-43, 151. ISBN 978-83-63037-19-2.