Jerzy Konstanty Czartoryski
.jpg)
| |
 Czartoryski | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Maria Dzierżanowska |
| Żona |
Maria Joanna Czermak |
| Dzieci |
Wanda Czartoryska |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Poseł do Sejmu Krajowego Galicji | |
| Okres |
od 1867 |
| poseł do Rady Państwa | |
| Okres |
od 1879 |
| dziedziczny członek Izby Panów | |
| Okres |
od 1891 |
Jerzy Konstanty Czartoryski (ur. 24 kwietnia 1828 w Dreźnie, zm. 23 grudnia 1912 w Wiedniu) – książę, poseł do Rady Państwa i Sejmu Krajowego Galicji, właściciel dóbr Pełkinie.
Życiorys
Wychowywał się w pałacu wiedeńskim Weinhaus. W latach 1863–1864 pozostawał w ścisłych relacjach z Hotelem Lambert. Nie pełnił w tym okresie żadnych ważnych funkcji politycznych[2]. W 1866 roku osiadł na stałe w Galicji.
Został wybrany na posła Sejmu Krajowego Galicji II kadencji (1867–1869) z III kurii obwodu Przemyśl, z okręgu wyborczego Miasto Jarosław. Został wybrany posłem do Rady Państwa w Wiedniu VI kadencji (1879–1885) jako reprezentant wielkiej własności z powiatów Sanok, Brzozów, Lesko, Krosno[3].
Miał wyraziste poglądy polityczne. Opowiadał się za przebudową państwa w duchu federalistycznym. Postulował zachowanie liberalnych swobód. Był za ścisłą współpracą Koła Polskiego z opozycją czeską. W 1887 roku mianowany został austriackim radcą tajnym[4].
W 1891 cesarz Austrii Franciszek Józef mianował go dziedzicznym członkiem Izby Panów.
Działał wiele na polu społecznym i dobroczynnym. Był założycielem i prezesem w latach 1892–1896 Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. W 1868 roku pracował jako dyrektor Zakładu Ciemnych. W swych dobrach fundował liczne szkoły, ochronki lub czytelnie ludowe[5]. Popierał na wsi kółka rolnicze, kasy pożyczkowe i przemysł domowy.
Zmarł 23 grudnia 1912 w Wiedniu. Został pochowany 28 grudnia 1912 w Sieniawie[6]. Krypta rodu Czartoryskich znajduje się w Cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego w Sieniawie.
Jego bratem był Konstanty Czartoryski. Od 1864 był żonaty z pochodzącą z Czech córką praskiego profesora Czermaka.
Zobacz też
- ↑ http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/3889253/czartoryski-jerzy-konstanty.html.
- ↑ Stefan Kieniewicz, Czartoryski Jerzy Konstanty ks. (1828–1912), [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1938, T. IV., s. 278.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 357–358.
- ↑ Stefan Kieniewicz, Czartoryski Jerzy Konstanty ks. (1828–1912), [w:] Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1938, T. IV., s. 278.
- ↑ Stefan Kieniewicz, op. cit., s. 279.
- ↑ Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 53 z 29 grudnia 1912.
Bibliografia
- Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 53 z 29 grudnia 1912.
- Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1993, ISBN 83-7059-052-7.
- Wykaz Członków Sejmu krajowego królestwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież wielkiego xięstwa Krakowskiego w r. 1867, Lwów 1867.
- Jerzy Michalski, Andrzej Ajnenkiel, Juliusz Bardach, Historia sejmu polskiego, PWN 1989.