Jerzy Osiowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Osiowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

23 października 1927
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 września 2013
Warszawa

Prof. zw. dr inż. nauk technicznych
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1958 – nauki techniczne

Profesura

1967 prof. nadz.
1978 prof. zw.

Nauczyciel akademicki
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Jerzy Osiowski (ur. 23 października 1927 w Warszawie, zm. 3 września 2013 w Warszawie) – profesor Politechniki Warszawskiej, dydaktyk, dziekan Wydziału Elektroniki, Dyrektor Instytutu Podstaw Elektroniki, Przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1946 roku zdał maturę w Miejskim Liceum Męskim im. J. Piłsudskiego w Łodzi. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, a w 1951 ukończył wyodrębniony z niego Wydział Łączności. W 1958 obronił rozprawę dotyczącą radiotechniki i otrzymał stopień kandydata nauk technicznych (równorzędny później ze stopniem doktora), w 1967 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1978 – tytuł profesora zwyczajnego.

W 1948 rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. Równocześnie pracował w Instytucie Matematycznym PAN i Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN. W 1963 wszedł do nowo utworzonego zespołu na Wydziale Łączności Katedry Elektrotechniki Teoretycznej, a następnie po likwidacji katedr pracował na Wydziale Elektroniki. W latach 1975–1979 kierował polsko-amerykańskim programem badawczym pt. „Circuit Theory and Active RC Filters”, który był finansowany przez NSF i Fundusz im. M. Skłodowskiej-Curie. W 1979 opublikował teorię układów quasi-odwracalnych i Q-odwracalnych, którą stworzył wraz z profesorem Tadeuszem Morawskim. Wspólnie z Aleksandrem Urbasiem współpracował przy teorii wzmacniaczy aktywnie skompensowanych (Composite Operational Amplifiers) oraz generacji filtrów (tzw. filtry MOS z czasem ciągłym). Natomiast z Janem Mulawką opracował teorię tzw. grafów bimodalnych i podjął prace nad filtrami z przełączanymi pojemnościami.

Współorganizator serii polsko-czeskich oraz polsko-czesko-węgierskich seminariów roboczych pt. „Workshops on Circuit Theory and Applications”.

Stanowiska[edytuj | edytuj kod]

Członkostwa[edytuj | edytuj kod]

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Ważne publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • monografia Zarys rachunku operatorowego: teoria i zastosowania w elektrotechnice, WNT 1965, 1972, 1981
  • Podstawy teorii obwodów, WNT 1992-1995 /współautor/

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]