Jeski II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jeski II (Jaski, Jeska, Jeske, Jeschka) – polski herb szlachecki z nobilitacji - odmiana herbu Półkozic.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W słup w polu prawym, czerwonym ośla głowa na wprost, srebrna; w polu lewym, błękitnym, lew wspięty złoty, trzymający w prawej łapie maczugę.

Labry: z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite złotem.

Józef Szymański podaje dwie wersje herbu różniące się od opisywanego drobnym szczegółem - w jednym lew trzyma kolczaste zamknięcie, w drugim, cep[1].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany 29 kwietnia 1630 Andrzejowi i Izraelowi Chone (Choene), adoptowanym przez Mikołaja Wolskiego[2].

Boniecki pisze, że Andrzej i Izrael zostali przypuszczeni do herbu w 1629 przez marszałka wielkiego koronnego Wolskiego, natomiast w 1630 król Zygmunt III przywilejem uznał ich za szlachtę polską i nadał herb odmieniony[3].

Szymański podaje inną datę nadania herbu - 2 marca 1572[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jaski - Jeska - Jeske - Jeski - Jeschka, Kochne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 106. ISBN 83-7181-217-5.
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 124.
  3. Adam Boniecki red.: Herbarz polski. T. 9: Jelowscy - Kęstowiczowie. Artur Reiski red.. Warszawa: skł. gł. Gebethner i Wolff, 1906, s. 26.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]