Przejdź do zawartości

Jezioro Zjadłe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Zjadłe
Zjadło, Dziadek
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Pojezierze Mrągowskie

Wysokość lustra

138,8 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

11,4 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


500 m
300 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


1,8 m
3,5 m

Długość linii brzegowej

1300 m

Objętość

203,0 tys. m³

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zjadłe”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zjadłe”
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego
Mapa konturowa powiatu mrągowskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zjadłe”
Położenie na mapie gminy Piecki
Mapa konturowa gminy Piecki, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Zjadłe”
Ziemia53°48′38″N 21°23′13″E/53,810556 21,386944

Jezioro Zjadłe, Zjadło[1] lub Dziadek[2] (niem. Grund See[3]) – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki[4].

Położenie i charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jezioro leży na Pojezierzu Mrągowskim, natomiast w regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Pojezierza Mrągowskiego[5], w dorzeczu DejnaGuberŁynaPregoła. Znajduje się 8 km w kierunku południowo-wschodnim od Mrągowa. Nad jego południowymi brzegami leży Kosewo Górne. W sąsiedztwie północnych i zachodnich brzegów znajduje się Jezioro Probarskie[2].

Zbiornik bezodpływowy. Dno i ławica muliste. Brzegi łagodnie wyniesione. W otoczeniu znajdują się pola i łąki, a od zachodu i północy – lasy[2].

Morfometria

[edytuj | edytuj kod]

Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 11,4 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 1,8 m, a maksymalna – 3,5 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 138,8 m n.p.m.[2] Objętość jeziora wynosi 203,0 tys. m³[1]. Maksymalna długość jeziora to 500 m, a szerokość 300 m. Długość linii brzegowej wynosi 1300 m[2].

Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 opracowanych w Państwowym Układzie Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 11,0 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody to 138,5 m n.p.m.[1]

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. szczupak, płoć, leszcz i karaś. Wśród niezbyt roślinności przybrzeżnej dominuje trzcina, pałka i sitowie[2].

Jezioro leży na terenie otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego, Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego – Zachód, a także obszaru Natura 2000: PLB280008 Puszcza Piska[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 379, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
  2. a b c d e f Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Jeziora Pojezierza Mrągowskiego, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1998 (Przewodniki wędkarskie; 4), ISBN 83-87506-55-9, OCLC 749850823.
  3. Zarządzenie nr 52 Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 lutego 1953 r. w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych. „Monitor Polski. Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 417, 24 lutego 1953. 
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 403, ISBN 83-239-9607-5.
  5. Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
  6. geoserwis.gdos.gov.pl: Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2020-03-18].