Joanis Charalambopulos

Joanis Charalambopulos

Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος

Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1919 Psari, gmina Ichalia
Data śmierci	16 października 2014
Zawód, zajęcie	polityk, wojskowy, inżynier
Alma Mater	Woolwich Polytechnic
Stanowisko	poseł do Parlamentu Hellenów (1963–1967, 1974–2000), poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1981), minister spraw zagranicznych (1981–1985), minister obrony (1986–1989), wicepremier (1985–1988)
Partia	Unia Centrum, Ogólnogrecki Ruch Socjalistyczny
Odznaczenia

Joanis Charalambopulos, gr. Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος (ur. 10 lutego 1919 w Psari, zm. 16 października 2014) – grecki polityk, wojskowy i inżynier, parlamentarzysta krajowy i eurodeputowany, minister spraw zagranicznych (1981–1985) i obrony (1986–1989), wicepremier (1985–1988).

Życiorys

Pochodził z rodziny o tradycjach żołnierskich. Do 1939 kształcił się w zakresie inżynierii mechanicznej na akademii wojskowej, otrzymując stopień oficera. W czasie II wojny światowej służył jako dowódca batalionu piechoty podczas wojny grecko-włoskiej i kampanii śródziemnomorskiej (w tym na Bliskim Wschodzie i w Afryce). Po wojnie kształcił się na Royal Military Academy w ramach Woolwich Polytechnic, gdzie otrzymał dyplom inżyniera. Następnie pracował jako inżynier i awansował w strukturach armii, został doradcą w ministerstwie koordynacji oraz wykładowcą w akademii wojskowej Ewelpidon. Z wojska odszedł w 1963 w stopniu pułkownika.

W 1963 i 1964 wybierany do Parlamentu Hellenów z listy Unii Centrum. W okresie junty czarnych pułkowników zaangażował się w opór przeciw niej; został liderem ruchu EKDA, a w 1971 przywódcą Panhelleńskiego Ruchu Wyzwolenia. W 1967 uwięziony na wyspie Siros, następnie od 1968 do 1971 ponownie uwięziony i wygnany. W 1974 po strajkach studenckich zatrzymany i torturowany na wyspie Jaros.

W 1974 był jednym z założycieli Ogólnogreckiego Ruchu Socjalistycznego, od 1974 do 1985 zasiadał w jego biurze wykonawczym. W latach 1974–2000 nieprzerwanie zasiadał w Parlamencie Hellenów z okręgu Ateny B. Od 1 stycznia do 18 października 1981 wykonywał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej. Przystąpił do Grupy Socjalistów, należał do Komisji ds. Kwestii Politycznych oraz Komisji ds. Rolnictwa. Następnie w rządach Andreasa Papandreu pełnił funkcje ministra spraw zagranicznych (od 21 październka 1981 do 5 czerwca 1985) i obrony (od 25 kwietnia 1986 do 2 lipca 1989), a od 26 lipca 1985 do 18 listopada 1988 pozostawał wicepremierem (w tym od 1987 pierwszym). W późniejszych latach odsunięty na boczny tor, w 1996 ubiegał się o fotel szefa PASOK, przegrywając z Kostasem Simitisem.

Był żonaty z Agą, działaczką Greckiej Unii Kobiet. Mieli dwóch synów, w tym parlamentarzystę Ernestosa. Wyróżniono go Krzyżem Wielkim Orderem Honoru oraz Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii (1983).