Jorge Campinos
Data i miejsce urodzenia |
30 czerwca 1937 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 lipca 1993 |
Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł do Zgromadzenia Republiki (1975, 1976–1980, 1985–1987), minister handlu zagranicznego (1975–1976), minister bez teki (1976–1978), sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1983–1985), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1986–1988) |
Partia | |
Odznaczenia | |
Joaquim Jorge de Pinho Campinos (ur. 30 czerwca 1937 w Lobito, zm. 30 lipca 1993 w Mozambiku) – portugalski polityk i prawnik, profesor. Minister handlu zagranicznego (1975–1976) i bez teki (1976–1978), parlamentarzysta, od 1986 do 1988 eurodeputowany II kadencji, sędzia Trybunału Konstytucyjnego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się na terenie dzisiejszej Angoli, ukończył liceum w Sá da Bandeira. Studiował prawo na Uniwersytecie Lizbońskim, od 1959 do 1960 kierował Casa dos Estudantes do Império (klubem dla studentów z kolonii portugalskich). W 1960 wyemigrował do Francji z przyczyn politycznych. Następnie na Université de Poitiers uzyskiwał magisterium z prawa publicznego (1967) i politologii (1968). Został wykładowcą na tej uczelni, później także profesorem na Universidade Nova de Lisboa[1], specjalizując się m.in. w prawie konstytucyjnym i międzynarodowym. We Francji i w Portugalii obronił doktoraty. We Francji organizował m.in. opozycyjny ruch Acção Socialista Portuguesa i podziemne struktury Partii Socjalistycznej.
W 1975, 1976 i 1979 wybierano go do Zgromadzenia Konstytucyjnego i następnie Zgromadzenia Republiki kadencji IA i IB[2] (zasiadał w nim z przerwami[3]). W ramach trzech rządów przejściowych od lipca 1974 do sierpnia 1975 był sekretarzem stanu w resorcie negocjacji międzynarodowych[4]. W latach 1975–1976 minister handlu zagranicznego w gabinecie José Bapisty Pinheiro de Azevedo[5], następnie do 1978 minister bez teki w pierwszym rządzie Mario Soaresa[6] (odpowiedzialny za turystykę i handel wewnętrzny). Od 1983 do 1985 sędzia Trybunału Konstytucyjnego (zrezygnował z funkcji)[1]. W 1985 powrócił do Zgromadzenie Republiki IV kadencji[2]. Od 1 stycznia 1986 do 13 września 1987 wykonywał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej, w 1987 uzyskał reelekcję w wyborach powszechnych. Przystąił do frakcji socjalistycznej, został jej wiceprzewodniczącym (1986, 1987–1988); kierował także Komisją ds. Socjalnych i Zatrudnienia[7]. zrezygnował z mandatu z dniem 20 lutego 1988, następnie został dyrektorem ds. prawnych w strukturach PE i urzędnikiem w Komisji Europejskiej[4].
Zmarł w wypadku drogowym w Mozambiku[8][4].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Wolności (1994). Jego imieniem nazwano jedną z sal rady miejskiej Lizbony[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego Portugalii. tribunalconstitucional.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- ↑ a b Profil na stronie Zgromadzenia Republiki. parlamento.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- ↑ Deputados Constituintes. parlamento.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- ↑ a b c CAMPINOS, Joaquim Jorge de Pinho. eurohspot.eu. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- ↑ Governo Provisório VI 1975–1976. portugal.gov.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- ↑ I Governo Constitucional 1976–1978. portugal.gov.pt. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-03-20].
- ↑ a b Jorge Campinos e Mariana Vilar dão nome a ruas de Lisboa Também Sousa Franco e Lino de Carvalho terão os seus nomes na toponímia. cm-lisboa.pt, 17 czerwca 2004. [dostęp 2021-03-20]. (port.).
- Absolwenci Uniwersytetu w Poitiers
- Deputowani Zgromadzenia Republiki (Portugalii)
- Odznaczeni Orderem Wolności (Portugalia)
- Politycy Partii Socjalistycznej (Portugalia)
- Portugalscy prawnicy
- Portugalscy ministrowie
- Portugalscy politolodzy
- Portugalscy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Portugalscy urzędnicy
- Wykładowcy uczelni w Portugalii
- Wykładowcy uczelni we Francji
- Urodzeni w 1937
- Zmarli w 1993