Joseph David
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1882 |
| Data śmierci |
26 września 1955 |
| Specjalność: historia, orientalistyka | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Joseph-Pierre-Louis David (ur. 21 listopada 1882 w Serre-Nerpol[1], zm. 26 września 1955[2]) – francuski historyk, orientalista, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu w Coimbrze, ksiądz katolicki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował na uniwersytetach w Grenoble, Paryżu i Rzymie[1]. W 1908 przyjął święcenia kapłańskie[3]. Podczas I wojny światowej brał udział w działaniach wojennych, początkowo jako żołnierz, a następnie jako kapelan[1].
Po zakończeniu wojny David do 1922 przydzielony był do seminarium w Grenoble, gdzie prowadził wykłady z dziejów Kościoła[3]. Następnie wytypowany został na członka misji francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, mającej na celu pomoc w tworzeniu instytucji szkolnictwa wyższego w niepodległej Polsce[4]. W 1922 znalazł się w Krakowie, gdzie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego prowadził wykłady z dziejów starożytnych cywilizacji orientalnych[1]. Wykładał również historię średniowiecznej literatury francuskiej[1]. Prowadził badania z zakresu dziejów Polski Średniowiecznej[5]. W 1934 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[6]. Był współzałożycielem Centre d'Etudes Franco-Polonais de Recherches Historiques w Krakowie[6]. W 1939 opuścił Polskę; w trakcie wojny pełnił funkcję łącznika między rządem francuskim a polskim rządem na wychodźstwie[7]. Po ataku Niemiec na Francję przedostał się do Portugalii, gdzie podjął pracę na uniwersytecie w Coimbrze[7].
Po zakończeniu II wojny światowej wielokrotnie ubiegał się o pozwolenie na powrót do Polski, za każdym razem spotykając się odmową ze strony polskich władz[2]. Pod koniec życia pozostawał w Coimbrze, pełniąc służbę jako kapelan jednego z zakonów żeńskich[2]. Zmarł podczas wizyty we Francji, został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Serre-Nerpol[2]. Część jego spuścizny, w tym notatki z wykładów prowadzonych w Krakowie, znajduje się w posiadaniu Działu Rękopisów Biblioteki Jagiellońskiej[8]. Z kolei księgozbiór Davida znalazł się w bibliotece opactwa benedyktynów w Tyńcu[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Odrodzenia Polski (1930)[6]
- Order Narodowy Legii Honorowej (1933)[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Śliwa 2019 ↓, s. 51.
- ↑ a b c d e Śliwa 2012 ↓, s. 489.
- ↑ a b Śliwa 2012 ↓, s. 486.
- ↑ Śliwa 2012 ↓, s. 485.
- ↑ Śliwa 2019 ↓, s. 51-52.
- ↑ a b c d Śliwa 2012 ↓, s. 487.
- ↑ a b Śliwa 2019 ↓, s. 52.
- ↑ Śliwa 2012 ↓, s. 488.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joachim Śliwa, The reverend Joseph-Pierre-Louis David (1882-1955). His lectures on ancient Egypt and courses on coptic language at the Cracow University, „Folia Orientalia” (49), 2012, s. 485-490, ISSN 0015-5675.
- Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 51-52, ISBN 978-83-7676-301-9.