Josyf Moskałyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josyf Moskałyk
Józef Moskalik
Ilustracja
ks. Józef Moskalik (1922)
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1850
Drohobycz

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1931
Olchowce

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

greckokatolicki

Prezbiterat

1876

Faksymile
Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Josyf Moskałyk, ukr. Йосиф Москалик, pol. Józef Moskalik (ur. 7 lutego 1850 w Drohobyczu, zm. 6 grudnia 1931 w Olchowcach) – ksiądz greckokatolicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 lutego 1850 w Drohobyczu[1][2]. Wyświęcony w 1876. W latach 1876–1878 wikary parafii w Dobromilu, w latach 1878–1882 wikary parafii w Samborze, w latach 1878–1885 katecheta również w Samborze. Od 1882 pracował jako katecheta religii greckokatolickiej[1]. Od 1885 do 1887 współpracownik parafii w Międzybrodziu. 22 sierpnia 1885 w charakterze zastępcy katechety został przeniesiony z C. K. Gimnazjum w Samborze do C. K. Gimnazjum w Sanoku (zamieniony stanowiskami z ks. Hilarionem Gmitrykiem)[3]. 14 lipca 1890 mianowany nauczycielem rzeczywistym[4][1]. 5 października 1893 został zatwierdzony w zawodzie nauczyciela i otrzymał tytuł c. k. profesora[5]. 25 sierpnia 1913 został przeniesiony w stan spoczynku[6]. Od 1923 do śmierci był proboszczem parafii w Olchowcach.

Był członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie[7]. 20 grudnia 1890 złożył przyrzeczenie jako radny w Radzie Miejskiej w Sanoku[8]. 3 maja 1892 powołany na radnego w miejsce opróżnionego mandatu[9]. Był członkiem Rady Powiatowej powiatu sanockiego w latach 1896–1911. Jako delegat tejże był członkiem Rady Szkolnej Okręgowej w Sanoku[10]. W latach 20. był przewodniczącym zarządu stowarzyszenia Ruski Narodny Dom w Sanoku[11]. Przed 1909 otrzymał Expositorium Canonicale[1].

Zmarł 6 grudnia 1931 w Olchowcach[2]. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Jana Matejki w Sanoku[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Joanną (zm. 13 czerwca 1886 w Sanoku na gruźlicę w wieku 28 lat)[12]. Miał dzieci: syna Juliana (ur. 1880[13], student prawa[14]), córkę Irenę (zm. 29 marca 1895 wieku 17 lat[15][16]).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 17.
  2. a b c Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1926 do 1956 r.. Sanok. s. 28 (poz. 406).
  3. Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1886. Sanok: Fundusz Naukowy, 1886, s. 60, 61.
  4. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1891. Sanok: Fundusz Naukowy, 1891, s. 23.
  5. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1894. Sanok: Fundusz Naukowy, 1894, s. 54.
  6. XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 1, 6.
  7. Spis członków Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie. „Muzeum”. Z. 6-7, s. 21, 1895. 
  8. Księga uchwał Rady miejskiej od 1887 do stycznia 1892. T. X. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 236. [dostęp 2022-02-05].
  9. Księga uchwał Rady miejskiej od 1887 do stycznia 1892. T. X. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 332. [dostęp 2022-02-05].
  10. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 623.
  11. Starostwo powiatowe w Sanoku. Stowarzyszenia i związki 1919-1939 (zespół 23, sygn. 13, nr mikr. 160756). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 184.
  12. Księga zgonów Parafii Greckokatolickiej w Sanoku 1855-1909. s. 54 (poz. 15).
  13. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1894/1895 (zespół 7, sygn. 18). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 198.
  14. Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 313 (poz. 28).
  15. Księga zgonów Parafii Greckokatolickiej w Sanoku 1855-1909. s. 75 (poz. 14).
  16. Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 7, s. 4, 31 marca 1895. 
  17. a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 577.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]