Juliusz Kydryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Ablakok (dyskusja | edycje) o 22:53, 30 lip 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Juliusz Kydryński (ur. 30 czerwca 1921 w Tarnobrzegu, zm. 26 maja 1994 w Krakowie) – polski prozaik, krytyk teatralny i filmowy oraz tłumacz z języków angielskiego, niemieckiego i francuskiego, m.in. dramatów elżbietańskich; brat Lucjana Kydryńskiego.

Życiorys

Studiował na Wydziale Humanistycznym (polonistykę i anglistykę) UJ. W latach 1940-1945 był działaczem podziemia kulturalnego w Krakowie. W 1942 był więźniem w KL Auschwitz.

Debiutował w 1943 jako prozaik na łamach konspiracyjnego czasopisma „Miesięcznik Literacki”. Od 1945 roku był redaktorem tygodnika "Przekrój". Był współpracownikiem prasy i radia.

Bliski przyjaciel Karola Wojtyły[1], późniejszego papieża Jana Pawła II, który ukrywał się w krakowskim mieszkaniu Kydryńskich w początkowym okresie okupacji przy ulicy Felicjanek 10, po śmierci ojca.

Nagrody

W 1958 otrzymał nagrodę Hachette w Paryżu za reportaż[jaka?].

Twórczość

  • Notatnik europejski
  • Uwaga, gong!... Opowieść-pamiętnik o teatrach krakowskich 1937-1948
  • Do widzenia, Claudio
  • Próba portretu. Rzecz o Adamie Polewce
  • Tapima
  • Był potrzebny. O Ludwiku Pugcie
  • Gwiazda dwóch kontynentów
  • Itaka i mgła
  • W łupinie orzecha
  • Powrót do natury
  • Szpieg Nazi nr 176

Przekłady

Ze względu na liczbę tłumaczonych autorów i przełożonych dzieł Juliusza Kydryńskiego można uznać za najbardziej zasłużonego w Polsce popularyzatora dramatu elżbietańskiego. Zasługą Kydryńskiego było pokazanie polskiemu czytelnikowi, że teatr elżbietański nie ograniczał się do twórczości Williama Szekspira, ale stanowił wspólne dzieło co najmniej kilkunastu wybitnych dramaturgów.