Jurów
50°25′28″N 23°37′41″E/50,424444 23,628056| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-664[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LTM |
| SIMC |
0890117[5] |
Położenie na mapie gminy Jarczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
| 50°25′28″N 23°37′41″E/50,424444 23,628056[1]
| |
Jurów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Jarczów[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Jarczów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 209 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chodywańcach[9].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa wsi pochodzi od nazwy osobowej „Jur” z sufiksem ~ów dającym brzmienie Jurów[10]. Wieś wspomniana w dokumencie z roku 1453. W roku 1531 wymieniona w spisie parafii rzymskokatolickiej w Chodywańcach. W roku 1578 nazwę wsi pisano jako Juryow, była wówczas własnością wojewody bełskiego[11]. Wieś królewska położona na przełomie XVI i XVII wieku w województwie bełskim[12]. Wieś Juriów należała do uposażenia wojewodów bełskich[13].
W roku 1882 istniała tu cerkiew po unicka postawiona z drewna. Domów było 55 zamieszkałych przez 417 mieszkańców. Włościanie posiadali 699 mórg ziemi uprawnej i 3 morgi łąk. Ziemia urodzajna popielatka i czarnoziem. Dwór murowany, z obszernym w pół dzikim ogrodem oraz folwark ma ziemi ornej o powierzchni 469 mórg należał hrabiego Łosia.
Na wzniesieniu zwanym „Horodysko”, istniał zamek obronny, dowodem na to były ślady fundamentów. Jak głosi podanie – w zamku tym bawił w czasie wojen szwedzkich w XVII wieku Karol Gustaw – król szwedzki. Zamek, napadany przez turków i tatarów, został zburzony. W 1838 wystawiano w pobliżu młyn.[14]
W roku 1921 we wsi Jurów spisano 22 domy, 6 budynków gospodarczych oraz 224 mieszkańców w tym 194 prawosławnych. Kolonię Jurów zamieszkiwało 37 osób, istniały 2 budynki mieszkalne i 3 gospodarcze[15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 47738
- ↑ Wieś Jurów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-10-31], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-10-31].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 409 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-12-15].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Jarczów. Urząd Gminy Jarczów. [dostęp 2017-12-15].
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Rymut ↓, s. 230 tom IV.
- ↑ Jurów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 33.
- ↑ Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej , Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], Warszawa-Wiedeń 1899-1904, k. 2.
- ↑ Władysław Pałucki, Studia nad uposażeniem urzędników ziemskich w Koronie do schyłku XVI wieku, Warszawa 1962, s. 141.
- ↑ Jurów (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 636.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2017-12-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.
