Przejdź do zawartości

Józef Miłobędzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Miłobędzki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1877
Turek

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1938
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

leśnik, urzędnik

Alma Mater

Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa

Krewni i powinowaci

Tadeusz Miłobędzki

Józef Miłobędzki (ur. w 1877 w Turku, zm. 20 lutego 1938[1] w Warszawie) – polski leśnik i urzędnik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Leśnym w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach, który ukończył w 1899 roku.

Do wybuchu I wojny światowej pracował w zarządzie lasów b. Księstwa Warszawskiego. W marcu 1918 roku, w okresie Rady Regencyjnej, został naczelnikiem świeżo powołanego Wydziału Leśnego Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Koronnych. 16 października 1918 roku wydział został przekształcony w Sekcję Leśnictwa. Utworzono Wydział Ochrony Lasów, którego kierownictwo powierzono Józefowi Miłobędzkiemu. Stanowisko to później przejął Jan Miklaszewski, a Józef Miłobędzki utworzył prywatne biuro leśne.

11 listopada 1918 r. kierował przejęciem w asyście wojskowej przez polskich leśników siedziby resortu rolnictwa przy ul. Krakowskie Przedmieście 69 oraz biur głównego zarządu lasów, które mieściły się w Galerii Luxenburga w Warszawie[2].

W 1925 roku Adam Loret powołał Józefa Miłobędzkiego na stanowisko inspektora lasów w Dyrekcji Warszawskiej Lasów Państwowych. Po utworzeniu Dyrekcji Naczelnej Lasów Państwowych Józef Miłobędzki został przeniesiony na stanowisko kierownika inspekcji głównej. Przejściowo, w maju 1928 roku, pełnił on czasowo obowiązki dyrektora Lasów Państwowych w Białowieży w miejsce zwolnionego na własną prośbę Stanisława Zaniewskiego. Następnie powrócił do Warszawy. Od 1 lutego 1934 roku powierzono mu obowiązki kierownika działu produkcji. Na tym stanowisku pozostawał do czasu swojej śmierci w dniu 20 lutego 1938 roku.

Brat chemika Tadeusza Miłobędzkiego. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Ginące drzewo[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nekrologi Warszawskie. [dostęp 2016-11-13].
  2. Krzysztof Fronczak: Znaki czasu. Wczoraj i dziś Lasów Państwowych. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2013, s. 7. ISBN 978-83-61633-73-0.
  3. Cmentarz Stare Powązki: MIŁOBĘDZCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-01-24].
  4. Ginące drzewo, Ziemia nr 11 (12.03.1910)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]