Język mentawai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
58 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mwv | ||
| IETF | mwv | ||
| Glottolog | ment1249 | ||
| Ethnologue | mwv | ||
| BPS | 0027 2 | ||
| WALS | mnt | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mentawai (a. mentawei, mentawi) – język austronezyjski, którym posługują się Mentawajowie, mieszkańcy wysp Mentawai w Indonezji. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 58 tys. osób[1].
Wykazuje silne zróżnicowanie dialektalne – serwis Ethnologue wyróżnia następujące dialekty: pagai, siberut północny, siberut południowy, sipura, sakalagan, saumanganja, silabu, simalegi, taikaku[1]. Według analizy z 1989 r. (K.H. Pampus) największe różnice wewnętrzne występują na wyspie Siberut, a odmiany z Sipura i Pagai są blisko spokrewnione z dialektem z południowej części Siberut[2].
Jest bardzo oddalony (pod względem cech językowych) od postulowanych krewnych w ramach rodziny austronezyjskiej (nias, batak toba)[2][3]. Nie jest jasne, czy rzeczywiście jest bliżej spokrewniony z tymi językami[4][5]. W użyciu wśród Mentawajów są również inne języki (indonezyjski, minangkabau)[6].
Wczesne kroki na rzecz opisu języka mentawai poczynił Max Morris, autor niemieckojęzyczego opracowania z 1900 r.[7] W książce zawarto skrótowy opis struktury językowej, dane słownikowe, materiały konwersacyjne, a także pewne opowiadania tradycyjne, przysłowia i zagadki[8]. Mentawai jest zapisywany alfabetem łacińskim[1][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mentawai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
- ↑ a b Reimar Schefold, John Beierle, Culture Summary: Mentawaians, [w:] eHRAF World Cultures, New Haven, CT: Human Relations Area Files, Yale University, 2001 [dostęp 2024-08-13] (ang.).
- ↑ Reimar Schefold, Mentawaians, [w:] Melvin Ember, Carol R. Ember, Ian Skoggard (red.), Encyclopedia of World Cultures: Supplement, New York–Farmington Hills: Macmillan Reference USA, 2002, s. 207–211, ISBN 0-02-865671-7, OCLC 49944763 [dostęp 2020-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-10] (ang.).
- ↑ Edwards 2015 ↓, s. 94.
- ↑ Adelaar 2024 ↓, s. 131.
- ↑ a b Michaił Czlenow: Mientawajcy. Bolszaja rossijskaja encykłopiedija. [dostęp 2020-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-11)]. (ros.).
- ↑ Max Morris: Die Mentawai-Sprache. Berlin: Conrad Skopnik, 1900. OCLC 6642076. (niem.).
- ↑ Stefano Coronese: Kebudayaan suku Mentawai. Jakarta: Grafidian Jaya, 1986, s. 14. OCLC 15349875. (indonez.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- K. Alexander Adelaar, Historical linguistics of the languages of Sumatra, Java, the Lesser Sunda Islands, and Moken-Moklen, [w:] K. Alexander Adelaar, Antoinette Schapper (red.), The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia, Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 127–142, DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0010, ISBN 978-0-19-880735-3, ISBN 978-0-19-253426-2, OCLC 1449546728 (ang.).
- Owen Edwards, The Position of Enggano within Austronesian, „Oceanic Linguistics”, 54 (1), 2015, s. 54–109, DOI: 10.1353/ol.2015.0001, ISSN 0029-8115, OCLC 5861251748, JSTOR: 43897617 (ang.).