Języki Równiny Jezior
| Obszar | |
|---|---|
| Użytkownicy |
5 tys. |
| Podział |
• grupa awera |
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | lake1255 |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki Równiny Jezior[1] (ang. Lakes Plain languages) – rodzina językowa z prowincji Papua w Indonezji, występująca w nisko położonym obszarze dorzecza rzeki Mamberamo (dopływy Taritatu i Tariku)[2][3]. Obejmuje ok. 20 języków papuaskich[3][4]. Łącznie posługuje się nimi 5 tys. ludzi (są to języki niewielkich społeczności)[2]. Są słabo udokumentowane[5].
Na tle języków papuaskich wyróżniają się nietypowymi cechami fonetycznymi. Są językami wysoce tonalnymi, część z nich charakteryzuje się brakiem spółgłosek nosowych lub szczelinowych. Ich systemy tonalne należą wręcz do najbardziej złożonych w rejonie Nowej Gwinei[2]. Na poziomie gramatyki wykazują cechy analityczne i izolujące[6]. Mogą być spokrewnione z bliskimi typologicznie językami sko[3].
Większość języków Równiny Jezior nie została dobrze poznana przez lingwistów, zwłaszcza z perspektywy gramatycznej. Dokumentacja niektórych z nich ogranicza się do listy słów. Opracowania gramatyki sporządzono dla języków iau i obokuitai[5].
Klasyfikacja[4]
[edytuj | edytuj kod]- Języki papuaskie
- Języki Równiny Jezior
- Grupa awera (1)
- język awera [awr]
- Grupa wschodnia (2)
- język diebroud [tbp]
- język foau [flh]
- Grupa rasawa-saponi (2)
- język rasawa [rac]
- język saponi [spi]
- Grupa tariku (15)
- Grupa centralna (2)
- język edopi [dbf]
- język iau [tmu]
- Grupa duvle (1)
- język duvle [duv]
- Grupa wschodnia (9)
- język biritai [bqq]
- język doutai [tds]
- język eritai [ert]
- język kaiy [tcq]
- język kwerisa [kkb]
- język obokuitai [afz]
- język papasena [pas]
- język sikaritai [tty]
- język waritai [wbe]
- Grupa zachodnia (3)
- język fayu [fau]
- język kirikiri [kiy]
- język tause [tad]
- Grupa centralna (2)
- Grupa awera (1)
- Języki Równiny Jezior
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Szymon Huptyś: Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 31. ISBN 978-83-233-3778-2. OCLC 898263549. [dostęp 2024-04-24].
- ↑ a b c Foley 2000 ↓, s. 364.
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 529.
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lakes Plain, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- ↑ a b Foley 2018 ↓, s. 532.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 535.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- William A. Foley. The Languages of New Guinea. „Annual Review of Anthropology”. 29 (1), s. 357–404, 2000. DOI: 10.1146/annurev.anthro.29.1.357. ISSN 0084-6570. OCLC 4761090353. JSTOR: 223425. (ang.).
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).