Kąkolewo (gmina Grodzisk Wielkopolski)
52°14′48″N 16°14′03″E/52,246667 16,234167| wieś | |
 Centrum wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
606[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
62-065[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PGO |
| SIMC |
0583993 |
Położenie na mapie gminy Grodzisk Wielkopolski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu grodziskiego  | |
| 52°14′48″N 16°14′03″E/52,246667 16,234167[1]
| |
Kąkolewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wzmiankowane po raz pierwszy w 1415 roku (Kankolewo). Przez wieki wieś wchodziła w skład dóbr grodziskich. Przywilejem z 10 października 1720 roku istniejącej wsi nadano prawa osady olęderskiej.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Konkolewo należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[4]. Konkolewo należało do okręgu lutomyślskiego i stanowiło część majątku Bukowiec, którego właścicielem był wówczas Szolc i Łubieński (posiadali oni także sąsiedni, rozległy majątek Grodzisk)[4]. W skład majątku Bukowiec wchodziło łącznie 7 wsi oraz Kozia karczma. Według spisu urzędowego z 1837 roku Konkolewo liczyło 704 mieszkańców i 110 dymów (domostw)[4]. Natomiast w czasie spisu w 1905 r. naliczono 791 mieszkańców w 132 domostwach. 743 mieszkańców było ewangelikami, a 42 podało religię katolicką[5].
W latach pięćdziesiątych XX wieku powstało tu lotnisko wojskowe (zapasowe dla poznańskich Krzesin).
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kąkolewo, po jej zniesieniu w gromadzie Grodzisk Wielkopolski. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół poewangelicki pw. Niepokalanego Serca Maryi z ok. 1880 r., neogotycki z widoczną z dala wieżą o spiczastym hełmie. Od 1945 r. jest kościołem katolickim, a w 1974 r. utworzono tu parafię. Wewnątrz polichromia z 1963 r. (mal. Witold Siwiński). Kościół wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem 2568/A z dnia 12. grudnia 1995.
- Lipa o obwodzie 400 cm, obok kościoła.
- Stare zabudowania mieszkalne i gospodarcze z 1 poł. XIX wieku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 51749
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 451 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 200.
- ↑ Arno Kraft: … und dazwischen Neutomischel. Eigenverlag Arno Kraft, Berlin 1998, ISBN 3-00-002419-0, Str. 213
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Rusiński: Osady tzw. "Olędrów" w dawnym województwie poznańskim. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1947.
- Paweł Anders: "Grodzisk Wielkopolski", Wydawnictwo WBP, Poznań 1995, ISBN 83-85811-26-5, Str. 59
- Siedziba gminy: Grodzisk Wielkopolski
| Miasta | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
