KHL (2009/2010)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KHL 2009/2010
2008/2009 2010/2011
Szczegóły
Państwo

 Czechy

Liczba zespołów

24

Runda zasadnicza
Termin

10 września 2009 – 27 kwietnia 2010

Liczba kolejek

56

Liczba meczów

672

Liczba bramek

3737

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: HK MWD Bałaszycha
Konferencja Wschodnia: Ak Bars Kazań

Król strzelców

Marcel Hossa (Dinamo Ryga)

MVP

Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)

Najskuteczniejszy zawodnik

Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi)

Runda finałowa
Liczba meczów

72

Bramki

343

Zwycięzca

Ak Bars Kazań

Król strzelców

Aleksiej Ugarow (HK MWD Bałaszycha)

MVP

Ilja Nikulin (Ak Bars Kazań)

Najskuteczniejszy zawodnik

Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)

Sezon KHL 2009/2010 – drugi sezon ligi KHL. W rozgrywkach brało udział 24 zespoły z czterech państw: Rosji, Łotwy, Białorusi oraz Kazachstanu. Pierwszy mecz sezonu odbył się 10 września 2009 roku. W lutym z racji Igrzysk Olimpijskich nastąpiła przerwa w rozgrywkach. Ostatni mecz rozgrywek odbył się 27 kwietnia 2010 roku.

Mistrzostwo ligi oraz Puchar Gagarina zdobyła drużyna tatarska drużyna Ak Bars Kazań, która w finale pokonała HK MWD Bałaszycha 4:3.

Kluby uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

W drugim sezonie KHL rozgrywki liczyły nadal 24 zespoły. W porównaniu do poprzedniego sezonu, w rozgrywkach nie wystartował Chimik Woskriesiensk (klub wycofano z ligi z powodu kłopotów finansowych)[1]. Jego miejsce zajęła drużyna Awtomobilist Jekaterynburg. Przed rozpoczęciem sezonu, latem 2009 roku zainteresowanie grą w KHL wykazywał klub Wyższej ligi, Jugra Chanty-Mansyjsk, po zwycięstwie w tychże rozgrywkach.

W sezonie 2009/2010 po raz pierwszy wprowadzono podział zespołów według kryteriów geograficznych (według wzoru zaczerpniętego z rozgrywek NHL). Ustalono mianowicie podział na dwie Konferencje: Zachód oraz Wschód (po 12 drużyn). W ramach tego podziału utworzono dodatkowo cztery Dywizje (po dwie w każdej Konferencji). Każda z Dywizji liczy 6 drużyn.

Konferencja Zachód Konferencja Wschód
Dywizja Bobrowa Dywizja Tarasowa Dywizja Charłamowa Dywizja Czernyszowa
Rosja CSKA Moskwa Rosja Atłant Mytiszczi Rosja Ak Bars Kazań Rosja Amur Chabarowsk
Rosja Dinamo Moskwa Rosja Łokomotiw Jarosław Rosja Awtomobilist Jekaterynburg Rosja Awangard Omsk
Łotwa Dinamo Ryga Rosja MWD Bałaszycha Rosja Łada Togliatti Kazachstan Barys Astana
Białoruś Dynama Mińsk Rosja Siewierstal Czerepowiec Rosja Mietałłurg Magnitogorsk Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck
Rosja SKA Sankt Petersburg Rosja Torpedo Niżny Nowogród Rosja Nieftiechimik Niżniekamsk Rosja Saławat Jułajew Ufa
Rosja Spartak Moskwa Rosja Witiaź Czechow Rosja Traktor Czelabińsk Rosja Sibir Nowosybirsk

KHL Junior Draft 2009[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: KHL Junior Draft.

1 czerwca 2009 roku w Moskwie odbył się pierwszy w historii draft. Kluby występujące w lidze mogły w nim wybrać zawodników w wieku od 17 do 20 lat. Z numerem pierwszym wybrany został Rosjanin Michaił Pasznin, pochodzący z klubu Mieczeł Czelabińsk. Obrońca ten został wybrany przez drużynę CSKA Moskwa. Łącznie zostało wybranych 85 graczy: 7 bramkarzy, 34 obrońców i 44 napastników z 9 państw: 44 Rosjan, 11 Szwedów, 7 Czechów, 6 Finów, 5 Białorusinów, po czterech Łotyszy i Słowaków, trzech Kanadyjczyków oraz jeden Szwajcar.

Młodzieżowa Hokejowa Liga[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem stworzono rozgrywki z udziałem zespołów będących zapleczem dla drużyn KHL – pod nazwą Młodzieżowa Hokejowa Liga (MHL). Przyjęto, że w lidze tej mają grać zawodnicy w wieku od 17 do 21 lat. Zwycięzca tych rozgrywek zostaje jednocześnie mistrzem Rosji juniorów i dostaje przechodni Puchar Charłamowa.

Sezon zasadniczy[edytuj | edytuj kod]

Puchar Otwarcia[edytuj | edytuj kod]

10 września 2009 roku odbył się drugi w historii Puchar Otwarcia. Uczestnikami tej imprezy były drużyny Ak Bars Kazań oraz Łokomotiw Jarosław, finaliści poprzedniego finału Pucharu Gagarina. Spotkanie zostało rozegrane w Tatneft Arena w Kazaniu. Zwycięzcą meczu została drużyna gospodarzy, która zwyciężyła 3:2. Zwycięską bramkę w dogrywce spotkania strzelił Aleksiej Morozow[2].

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Każda z 24 drużyn rozegrała 56 meczów w sezonie zasadniczym (20 meczów z drużynami z tej samej dywizji oraz 36 meczów z drużynami z pozostałych dywizji) w ciągu 6 miesięcy od 10 września do 7 marca 2010 roku. W okresie od 8 lutego do 3 marca nastąpiła przerwa w rozgrywkach z powodu odbywającego się w tym czasie turnieju olimpijskiego w Vancouver.

Mecz Gwiazd[edytuj | edytuj kod]

30 stycznia 2010 roku odbył się po raz drugi w historii Mecz Gwiazd KHL. W meczu wystąpiły drużyny Jaromíra Jágra, składająca się z zawodników zagranicznych grających w lidze oraz Aleksieja Jaszyna składająca się z rosyjskich zawodników. Wygrała drużyna Jágra stosunkiem bramek 11:8[3].

Tabela[edytuj | edytuj kod]

W drugim sezonie KHL drużyny rozlokowano według kryterium położenia geograficznego w czterech Dywizjach – po dwie w Konferencji Zachód i Wschód (w odróżnieniu od pierwszego sezonu KHL, w którym drużyny w dywizjach umieszczono bez stosowania kryterium).

Konferencja Zachód
Dywizja Bobrowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1 Rosja SKA Sankt Petersburg 56 36 1 3 3 3 10 192-118 +74 122
2 Rosja Dinamo Moskwa 56 28 2 3 4 3 16 166-151 +15 101
3 Rosja Spartak Moskwa 56 24 4 4 4 0 20 178-168 +10 92
4 Rosja CSKA Moskwa 56 22 3 5 4 1 21 148-135 +13 87
5 Łotwa Dynamo Ryga 56 23 1 3 4 3 22 174-175 –1 84
6 Białoruś Dynama Mińsk 56 17 1 5 2 0 31 139-164 –25 65
Dywizja Tarasowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1 Rosja HK MWD Bałaszycha 56 30 1 0 6 4 15 160-135 +25 102
2 Rosja Atłant Mytiszczi 56 24 4 9 1 2 16 173-137 +36 101
3 Rosja Łokomotiw Jarosław 56 26 3 2 4 4 17 163-132 +31 96
4 Rosja Torpedo Niżny Nowogród 56 22 1 1 1 4 27 154-163 –9 75
5 Rosja Siewierstal Czerepowiec 56 16 2 7 6 2 23 151-162 –11 74
6 Rosja Witiaź Czechow 56 13 3 2 2 3 33 142-216 –76 54
Konferencja Wschód
Dywizja Charłamowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1 Rosja Mietałłurg Magnitogorsk 56 34 2 4 1 0 15 167-111 +54 115
2 Rosja Ak Bars Kazań 56 25 4 4 3 2 18 159-128 +31 96
3 Rosja Nieftiechimik Niżniekamsk 56 27 3 1 4 0 21 176-166 +10 93
4 Rosja Traktor Czelabińsk 56 18 0 3 2 2 31 137-192 –55 64
5 Rosja Awtomobilist Jekaterynburg 56 14 2 6 2 4 28 127-159 –32 64
6 Rosja Łada Togliatti 56 14 0 2 6 3 31 115-173 –58 55
Dywizja Czernyszowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Br Bl Pkt
1 Rosja Saławat Jułajew Ufa 56 37 4 3 3 1 8 215-116 +99 129
2 Rosja Awangard Omsk 56 24 2 2 6 4 18 152-128 +24 90
3 Kazachstan Barys Astana 56 20 5 1 6 1 23 169-173 –4 79
4 Rosja Sibir Nowosybirsk 56 15 2 5 3 1 30 147-190 –43 63
5 Rosja Amur Chabarowsk 56 12 3 6 4 2 29 129-187 –58 60
6 Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck 56 13 1 2 2 5 33 105-159 –54 52

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = zwycięzcy dywizji,     = awans do fazy play-off

Statystyki indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Statystyki zaktualizowane po zakończeniu rundy zasadniczej[4].

Zawodnicy z pola łącznie

Gole Asysty Punkty
Słowacja Marcel Hossa (Ryga) 35 Rosja Aleksiej Jaszyn (SKA) 46 Rosja Siergiej Moziakin (Atłant) 66
Czechy Pavel Brendl (Torpedo) 27 Czechy Jozef Stümpel (Barys) 39 Rosja Maksim Suszynski (SKA) 65
Rosja Maksim Suszynski (SKA) 27 Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) 39 Rosja Aleksiej Jaszyn (SKA) 64
Rosja Siergiej Moziakin (Atłant) 27 Rosja Siergiej Moziakin (Atłant) 39 Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) 63
Rosja Aleksiej Morozow (Ak Bars) 26 Rosja Maksim Suszynski (SKA) 38 Szwecja Mattias Weinhandl (SKA) 60

Obrońcy

Gole Asysty Punkty
Kanada Kevin Dallman (Barys) 14 Rosja Siergiej Zubow (SKA) 32 Rosja Siergiej Zubow (SKA) 42
Rosja Dienis Kulasz (CSKA/Awangard) 12 Rosja Ilja Nikulin (Ak Bars) 27 Kanada Kevin Dallman (Barys) 41
Rosja Dmitrij Kalinin (Saławat) 12 Kanada Kevin Dallman (Barys) 27 Słowacja Martin Štrbák (MWD) 34
Czechy Karel Rachůnek (Dinamo Moskwa) 10 Słowacja Martin Štrbák (MWD) 26 Rosja Ilja Nikulin (Ak Bars) 33
Rosja Siergiej Zubow (SKA) 10 Czechy Filip Novák (MWD) 22 Słowacja Ivan Baranka (Ak Bars) 32

Bramkarze

Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars) 93,5 Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars) 1,73 Rosja Wasilij Koszeczkin (Łada/Magnitogorsk) 8
Rosja Aleksandr Jeriomienko (Saławat) 93,1 Rosja Aleksandr Jeriomienko (Saławat) 1,76 Rosja Gieorgij Giełaszwili (Łokomotiw) 6
Rosja Ilja Proskuriakow (Magnitogorsk) 92,7 Rosja Ilja Proskuriakow (Magnitogorsk) 1,92 Stany Zjednoczone Robert Esche (SKA) 6
Rosja Wasilij Koszeczkin (Łada/Magnitogorsk) 92,7 Rosja Wasilij Koszeczkin (Łada/Magnitogorsk) 1,96 Kazachstan Witalij Kolesnik (Saławat) 5
Rosja Gieorgij Giełaszwili (Łokomotiw) 92,6 Kanada Michael Garnett (MWD) 2,06 Kanada Michael Garnett (MWD) 5
Pozostałe
Klasyfikacja +/− Zwycięskie gole Minuty kar
Norwegia Patrick Thoresen (Saławat) +45 Rosja Igor Grigorienko (Saławat) 8 Kanada Darcy Verot (Witiaź) 374
Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) +44 Rosja Maksim Suszynski (SKA) 7 Kazachstan Aleksiej Litwinienko (Witiaź) 181
Rosja Witalij Proszkin (Saławat) +33 Norwegia Patrick Thoresen (Saławat) 7 Kanada Martin Grenier (Traktor) 177
Czechy Miroslav Blaťák (Saławat) +33 Rosja Siergiej Moziakin (Atłant) 6 Kanada Joel Kwiatkowski (SKA) 147
Kanada Raymond Giroux (SKA) +28 Rosja Aleksiej Morozow (Ak Bars) 6 Stany Zjednoczone Erik Reitz (Sibir) 146
Strzały na bramkę Słowacja Marcel Hossa (Ryga) 216
Zwycięstwa bramkarzy Stany Zjednoczone Robert Esche (SKA)
 29

Play-off[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi w fazie play-off, która rozgrywana była w czterech rundach. Pierwsza oraz druga odbywała się w formule do trzech zwycięstw, zaś dwie kolejne, w tym sam finał o Puchar Gagarina, w formule do czterech zwycięstw. Play-offy trwały od marca do 20 kwietnia 2010, kiedy odbył się ostatni siódmy mecz finałowy.

W odróżnieniu do pierwszego sezonu KHL, w drugim (wskutek zastosowania rozlokowania kryterium geograficznego ułożenia w dywizjach o stworzenia Konferencji), wprowadzono system eliminacji w obu konferencjach, które prowadzą do finału rozgrywek pomiędzy dwoma najlepszymi zespołami Zachodu i Wschodu.

Schemat play-off[edytuj | edytuj kod]

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał o Puchar Gagarina
                                     
1  SKA Sankt Petersburg 1     2  HK MWD Bałaszycha 4  
8  Dinamo Ryga 3     8  Dinamo Ryga 1  


2  HK MWD Bałaszycha 3 Konferencja Zachód
7  CSKA Moskwa 0  
    2  HK MWD Bałaszycha 4  
  5  Łokomotiw Jarosław 3  
3  Dinamo Moskwa 1  
6  Spartak Moskwa 3  
4  Atłant Mytiszczi 1   5  Łokomotiw Jarosław 4
5  Łokomotiw Jarosław 3     6  Spartak Moskwa 2  


  Z  HK MWD Bałaszycha 3
  W  Ak Bars Kazań 4
1  Saławat Jułajew Ufa 3     1  Saławat Jułajew Ufa 4
8  Awtomobilist Jekaterynburg 1     4  Nieftiechimik Niżniekamsk 2  
2  Mietałłurg Magnitogorsk 3
7  Traktor Czelabińsk 1  
  1  Saławat Jułajew Ufa 2
  3  Ak Bars Kazań 4  
3  Ak Bars Kazań 3  
6  Barys Astana 0   Konferencja Wschód
4  Nieftiechimik Niżniekamsk 3   2  Mietałłurg Magnitogorsk 2
5  Awangard Omsk 0     3  Ak Bars Kazań 4  

Statystyki indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Statystyki zaktualizowane po zakończeniu rundy zasadniczej[4].

Zawodnicy z pola łącznie

Gole Asysty Punkty
Białoruś Aleksiej Ugarow (MWD) 9 Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) 11 Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) 19
Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) 8 Rosja Aleksiej Cwietkow (MWD) 11 Finlandia Niko Kapanen (Ak Bars) 17
Rosja Aleksandr Galimow (Łokomotiw) 8 Rosja Giennadij Czuriłow (Łokomotiw) 10 Rosja Aleksiej Cwietkow (MWD) 16
Finlandia Niko Kapanen (Ak Bars) 8 Finlandia Jarkko Immonen (Saławat) 10 Rosja Aleksandr Galimow (Łokomotiw) 14
Rosja Aleksiej Michnow (Łokomotiw) 7 Norwegia Patrick Thoresen (Saławat) 9 Norwegia Patrick Thoresen (Saławat) 14

Obrońcy

Gole Asysty Punkty
Rosja Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) 6 Rosja Witalij Wiszniewski (Łokomotiw) 9 Rosja Aleksiej Jemielin (Ak Bars) 13
Rosja Aleksiej Jemielin (Ak Bars) 5 Słowacja Martin Štrbák (MWD) 9 Słowacja Martin Štrbák (MWD) 13
Rosja Ilja Nikulin (Ak Bars) 5 Czechy Filip Novák (MWD) 8 Rosja Ilja Nikulin (Ak Bars) 11
Słowacja Martin Štrbák (MWD) 4 Rosja Aleksiej Jemielin (Ak Bars) 8 Czechy Filip Novák (MWD) 10
Czechy Miroslav Blaťák (Saławat) 3 Rosja Rienat Mamaszew (Nieftiechimik) 6 Rosja Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) 9

Bramkarze

Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
Rosja Iwan Kasutin (Nieftiechimik) 95,4 Rosja Iwan Kasutin (Nieftiechimik) 1,36 Rosja Iwan Kasutin (Nieftiechimik) 2
Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars) 93,7 Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars) 1,60 Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars) 2
Łotwa Edgars Masaļskis (Ryga) 93,4 Rosja Aleksandr Jeriomienko (Saławat) 1,65 Niemcy Dimitrij Kotschnew (Atłant) 2
Rosja Aleksandr Jeriomienko (Saławat) 93,4 Rosja Gieorgij Giełaszwili (Łokomotiw) 1,89 Łotwa Edgars Masaļskis (Ryga) 1
Rosja Gieorgij Giełaszwili (Łokomotiw) 93,3 Łotwa Edgars Masaļskis (Ryga) 1,93 Rosja Wasilij Koszeczkin (Magnitogorsk) 1
Pozostałe
Klasyfikacja +/− Zwycięskie gole Minuty kar
Czechy Josef Vašíček (Łokomotiw) +15 Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) 3 Rosja Dmitrij Kalinin (Saławat) 58
Czechy Zbyněk Irgl (Łokomotiw) +12 Finlandia Niko Kapanen (Ak Bars) 2 Rosja Giennadij Czuriłow (Łokomotiw) 41
Rosja Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) +11 Rosja Aleksandr Galimow (Łokomotiw) 2 Rosja Andriej Muchaczow (Saławat) 38
Rosja Witalij Wiszniewski (Łokomotiw) +10 Finlandia Jarkko Immonen (Saławat) 2 Norwegia Patrick Thoresen (Saławat) 37
Rosja Siergiej Żukow (Łokomotiw) +10 Rosja Aleksiej Michnow (Łokomotiw) 2 Słowacja Martin Cibák (Spartak) 36
Strzały na bramkę Słowacja Martin Štrbák (MWD) 63
Zwycięstwa bramkarzy Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars)
 15

Skład triumfatorów[edytuj | edytuj kod]

Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Ak Barsu Kazań – w sezonie 2009/2010:

Szkoleniowiec:

Bramkarze:

Obrońcy:

Napastnicy:

Nagrody, trofea i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Trofea drużynowe[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy miesiąca[edytuj | edytuj kod]

Miesiąc Bramkarz Obrońca Napastnik Pierwszoroczniak
Wrzesień Rosja Ilja Proskuriakow (Magnitogorsk) Rosja Konstantin Korniejew (CSKA) Rosja Kiriłł Kniaziew (Spartak) Rosja Siergiej Biełokon (Witiaź)
Październik Finlandia Karri Rämö (Awangard) Rosja Dmitrij Kalinin (Saławat) Szwecja Mattias Weinhandl (Dinamo M.) Szwecja Linus Omark (Dinamo M.)
Listopad Rosja Gieorgij Giełaszwili (Łokomotiw) Rosja Siergiej Zubow (SKA) Rosja Maksim Suszynski (SKA) Rosja Nikita Fiłatow (CSKA)
Grudzień Kazachstan Witalij Jeriemiejew (Dinamo M.) Rosja Dmitrij Bykow (Atłant) Rosja Siergiej Moziakin (Atłant) Rosja Nikołaj Biełow (Nieftiechimik)
Styczeń Stany Zjednoczone Robert Esche (SKA) Rosja Siergiej Zubow (SKA) Kanada Geoff Platt (Mińsk) Rosja Aleksandr Komaristy (Witiaź)
Luty Przerwa na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010
Marzec Rosja Iwan Kasutin (Nieftiechimik) Rosja Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) Rosja Aleksandr Radułow (Saławat) Rosja Konstantin Płaksin (Traktor)
Kwiecień Finlandia Petri Vehanen (Ak Bars) Rosja Ilja Nikulin (Ak Bars) Rosja Aleksiej Cwietkow (MWD)
–

Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Nagrody zostały przyznane w 20 kategoriach po zakończeniu sezonu, 25 maja 2010 podczas gali KHL[5].

Ostateczna kolejność[edytuj | edytuj kod]

Lp. Drużyna
1 Rosja Ak Bars Kazań
2 Rosja HK MWD Bałaszycha
3 Rosja Saławat Jułajew Ufa
4 Rosja Łokomotiw Jarosław
5 Rosja Mietałłurg Magnitogorsk
6 Rosja Nieftiechimik Niżniekamsk
7 Rosja Spartak Moskwa
8 Łotwa Dinamo Ryga
9 Rosja SKA Sankt Petersburg
10 Rosja Dinamo Moskwa
11 Rosja Atłant Mytiszczi
12 Rosja Awangard Omsk
13 Rosja CSKA Moskwa
14 Kazachstan Barys Astana
15 Rosja Traktor Czelabińsk
16 Rosja Awtomobilist Jekaterynburg
17 Rosja Torpedo Niżny Nowogród
18 Rosja Siewierstal Czerepowiec
19 Białoruś Dynama Mińsk
20 Rosja Sybir Nowosybirsk
21 Rosja Amur Chabarowsk
22 Rosja Łada Togliatti
23 Rosja Witiaź Czechow
24 Rosja Mietałłurg Nowokuźnieck

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Martin Merk: Game over for chemists. iihf.com, 17 lipca 2009. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  2. ↑ Piotr Kaczmarek: „Kubok Odkrytja” w rękach Mistrzów KHL. hokej.net. [dostęp 2009-09-10]. (pol.).
  3. ↑ Piotr Kaczmarek: Drugi Mecz Gwiazd KHL – Zagraniczne gwiazdy ponownie lepsze. (+ VIDEO). hokej.net. [dostęp 2010-01-31]. (pol.).
  4. ↑ a b Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  5. ↑ Opracowane na podstawie materiału źródłowego: The League’s Finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sezony KHL
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=KHL_(2009/2010)&oldid=72709341”