KHL (2010/2011)
| |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Liczba zespołów |
23 | ||
| Runda zasadnicza | |||
| Termin |
8 września 2010 – 16 kwietnia 2011 | ||
| Liczba kolejek |
56 | ||
| Liczba meczów |
621 | ||
| Liczba bramek |
3462 | ||
| Zwycięzca |
Konferencja Zachodnia: Atłant Mytiszczi | ||
| Król strzelców |
Roman Červenka (Awangard Omsk) | ||
| MVP |
Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) | ||
| Najskuteczniejszy zawodnik |
Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) | ||
| Runda finałowa | |||
| Liczba meczów |
86 | ||
| Bramki |
460 | ||
| Zwycięzca | |||
| Król strzelców |
Gleb Klimienko (Mietałłurg Magnitogorsk) | ||
| MVP |
Konstantin Barulin (Atłant Mytiszczi) | ||
| Najskuteczniejszy zawodnik |
Josef Vašíček (Łokomotiw Jarosław) | ||
Sezon KHL 2010/2011 – trzeci sezon ligi KHL. W rozgrywkach brały udział 23 zespoły z czterech państw: Rosji, Łotwy, Białorusi oraz Kazachstanu. Pierwszy mecz sezonu odbył się 8 września 2010, zaś ostatni mecz rozgrywek rozegrano 16 kwietnia 2011 roku.
Kluby uczestniczące[edytuj | edytuj kod]
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
W rozgrywkach sezonu 2010/11 brało udział 23 drużyny z czterech państw: Rosji, Łotwy, Białorusi oraz Kazachstanu.
Zmiana liczby drużyn w porównaniu do poprzedniego sezonu wiązała się z wykluczeniem z rozgrywek klubu Łada Togliatti, przyjęcia nowego zespołu – dwukrotnego mistrza Wyższej ligi z lat 2009 i 2010 – Jugra Chanty-Mansyjsk oraz zatwierdzenia klubu OHK Dinamo (powstałego w wyniku fuzji MWD Bałaszycha z Dinamo Moskwa)[1].
W sezonie 2010/2011 po raz drugi wprowadzono podział zespołów według kryteriów geograficznych (według wzoru zaczerpniętego z rozgrywek NHL). Tym razem zmieniono jednak ulokowanie drużyn w każdej dywizji. Spowodowane było to przede wszystkim zmianami drużyn uczestniczących w lidze. Jedyna drużyna, mająca przynajmniej roczny staż gry w KHL, a przesunięta do innej dywizji, to Dynama Mińsk, która z Dywizji Bobrowa została przeniesiona do Dywizji Tarasowa.
Legenda: PS – Pałac Sportowy, PSZ – Pałac Sortów Zimowych, PZ – Pałac Zimowy, PL – Pałac Lodowy
Kluby starające się o angaż[edytuj | edytuj kod]
W listopadzie 2009 roku chęć gry w KHL od sezonu 2010/11 wyraził szwedzki klub ze Sztokholmu, AIK Ishockey (występujący wówczas w drugiej lidze szwedzkiej – Allsvenskan). Ostateczna decyzja uzależniona była od wypełnienia wymagań finansowych oraz wyrażenia zgody przez szwedzką federację[2], która jednak odmówiła klubowi uczestnictwa w lidze KHL. Drużyna AIK ostatecznie została przyjęta do ekstraklasy szwedzkiej, Elitserien.
W grudniu 2009 roku pojawiły się pierwsze informacje, że kolejnym klubem występującym w KHL miałby być czeski HC Hradec Králové[3]. W marcu 2010 roku poinformowano, iż Czesi podpisali już z władzami KHL porozumienie w tej sprawie (w umowie określono warunki, które muszą być spełnione, aby drużyna z Czech przystąpiła do rozgrywek od sezonu 2010/2011, przede wszystkim odpowiednie gwarancje finansowe)[4].
W wyznaczonym terminie 1 kwietnia 2010 roku, sześć nowych drużyn z czterech różnych krajów zgłosiło chęć uczestnictwa w sezonie KHL 2010/11: Jugra Chanty-Mansyjsk oraz Gazowik Tiumeń z Rosji, HK Budiwelnyk Kijów z Ukrainy, Lev Hradec Králové z Czech oraz Vėtra Wilno z Litwy[5][6]. Mimo że wszystkie zgłoszenia miały być oceniane w ciągu kwietnia 2010 roku, na wstępie poinformowano, że realistyczną szansę na grę w KHL miały mieć jedynie kluby Budiwelnyk oraz Jugra[7]. 18 maja poinformowano, że w nowym sezonie zagrają Jugra Chanty-Mansyjsk oraz HK Budiwelnyk Kijów[8].
Do przetasowań doszło także wśród dotychczasowych uczestników KHL. Z powodu niesprostania stawianym wymogom finansowym z rozgrywek została usunięta drużyna Łada Togliatti. Ponadto nastąpiła fuzja klubów MWD Bałaszycha z Dinamo Moskwa[9]. Oba kluby połączyły się i stworzyły nową drużynę pod nazwą OHK Dinamo.
Pomimo wstępnego ustalenia składu ligi, 26 czerwca 2010 poinformowano, iż klub HK Budiwelnyk Kijów nie wystartuje w sezonie KHL 2010/11. Przyczyną były problemy z halą w Kijowie, w której miały być rozgrywane mecze[10]. Wolne miejsce w lidze zajęła następnie czeska drużyna HC Hradec Králové, której czeska federacja hokejowa pierwotnie nie zezwoliła na udział w KHL. Klub jednak przeniósł swoją siedzibę do słowackiego miasta Poprad, po czym został przyjęty do KHL[11]. W lidze miał występować formalnie jako klub słowacki, pod nazwą HC Lev Poprad, jednak ostatecznie słowacka federacja (SZLH) nie dopuściła do występów klubu Lev w KHL, żądając, aby Lev został przyjęty do Federacji Hokeja Rosyjskiego (FHR) – pomimo faktu, iż generalnie żaden klub rosyjski występujący w KHL nie przynależy do niej. Sytuacja nie została pozytywnie zakończona i w związku z tym do rozgrywek przystąpiły 23 kluby.
Jednocześnie prezydent KHL zasugerował, iż w przyszłości w KHL możliwe jest uczestnictwo drużyn z Włochy (przypuszczalnie z Mediolanu) bądź nawet z Bliskiego Wschodu (Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie)[12].
KHL Junior Draft 2010[edytuj | edytuj kod]
4 czerwca 2010 roku w Moskwie odbył się drugi w historii draft. Kluby występujące w lidze mogły w nim wybrać zawodników w wieku od 17 do 21 lat. Z numerem pierwszym wybrany został Czech Dmitrij Jaškin, pochodzący z klubu Slavia Praga. Napastnik ten został wybrany przez drużynę Sibir Nowosybirsk. Łącznie zostało wybranych 188 graczy.
Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]
Sezon regularny rozpoczął się 8 września 2010, a zakończył Zakończenie 20 lutego 2011 roku. W rundzie zasadniczej każdy zespół rozegrał 54 spotkania (po cztery mecze z drużynami z tej samej dywizji oraz po 2 z zespołami z pozostałych dywizji).
Zaplanowane zostały przerwy w rozgrywkach przeznaczone na mecze międzypaństwowe (w listopadzie i grudniu 2010) oraz Mecz Gwiazd (w lutym 2011)[13].
Puchar Otwarcia[edytuj | edytuj kod]
8 września 2010 roku odbył się po raz trzeci w historii Puchar Otwarcia, w którym zmierzyły się drużyny Ak Bars Kazań oraz OHK Dinamo[13][14]. Spotkanie rozegrano w Tatneft Arena w Kazaniu i zakończyło się zwycięstwem OHK Dinamo 3:1. Pierwszego gola nowego sezonu strzelił zawodnik OHK, Michaił Bałandin w 15 min. 39 sek. meczu.
Mecze z drużynami NHL[edytuj | edytuj kod]
W formie prestiżowej zorganizowano dwa towarzyskie mecze pomiędzy klubami występującymi w KHL a drużynami występującymi w północnoamerykańskiej lidze NHL[15]. 4 października 2010 SKA Sankt Petersburg rozegrała spotkanie z Carolina Hurricanes (mecz zakończony wynikiem 5:3 dla Rosjan[16]). 6 października 2010 spotkały się Dinamo Ryga z Phoenix Coyotes (mecz zakończony wynikiem 1:3 dla drużyny amerykańskiej[17]).
Mecz Gwiazd[edytuj | edytuj kod]
Weekend wraz z Meczem Gwiazd KHL odbył się w dniach 5–6 lutego 2010 w Sankt Petersburgu. Do rywalizacji przystąpiły dwa zespoły: „Drużyna Jaszyna” skupiająca wybranych graczy z Konferencji Zachód (dowodził nimi Aleksiej Jaszyn) oraz „Drużyna Jagra” (na ich czele stał Czech Jaromír Jágr), do której wybrano graczy z Konferencji Wschód. Współzawodnictwo składało się z rywalizacji umiejętności oraz Meczu Gwiazd.
- Konkursy umiejętności: Drużyna Jaszyna – Drużyna Jágra 4:3[18]:
- Najszybszy zawodnik: Maksim Afinogienow (1:0)
- Najdalszy strzał: Janne Niskala (1:1)
- Slalom z krążkiem (2:1)
- Celność strzałów: Chris Simon (3:1)
- Najsilniejszy strzał: Dienis Kulasz (3:2)
- Konkurs rzutów karnych: Jewgienij Kuźniecow (3:3)
- Konkurs szybkości drużynowy (4:3)
- Mecz hokejowy: Drużyna Jaszyna – Drużyna Jágra 16:18[19]
Tabela[edytuj | edytuj kod]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty = zwycięzcy dywizji, = awans do fazy play-off
Statystyki indywidualne[edytuj | edytuj kod]
Statystyki zaktualizowane po wszystkich 621 meczach rundy zasadniczej[20].
- Zawodnicy z pola łącznie
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
 Roman Červenka (Awangard) |
31 |  Aleksandr Radułow (Saławat) |
60 | Aleksandr Radułow (Saławat) |
80 |
 Patrick Thoresen (Saławat) |
29 |  Pavol Demitra (Łokomotiw) |
42 | Patrick Thoresen (Saławat) |
66 |
| Siergiej Moziakin (Atłant) |
27 | Patrick Thoresen (Saławat) |
37 | Roman Červenka (Awangard) |
61 |
 Ryan Vesce (Torpedo) |
25 | Ilja Nikulin (Ak Bars) |
35 | Siergiej Moziakin (Atłant) |
61 |
| Igor Grigorienko (Saławat) |
24 | Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
35 | Pavol Demitra (Łokomotiw) |
60 |
- Obrońcy
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Deron Quint (Traktor) |
21 | Ilja Nikulin (Ak Bars) |
35 | Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
46 |
| Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) |
19 | Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
35 | Ilja Nikulin (Ak Bars) |
41 |
| Aleksandr Riazancew (Awto./Saławat) |
16 |  Kevin Dallman (Barys) |
27 | Kevin Dallman (Barys) |
39 |
| Ondřej Němec (Siewierstal) |
12 |  Sandis Ozoliņš (Ryga) |
26 | Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) |
38 |
| Kevin Dallman (Barys) |
12 | Danny Groulx (Torpedo) |
23 | Deron Quint (Traktor) |
32 |
- Bramkarze
| Skuteczność interwencji (w %) | Średnia goli straconych (na mecz) | Mecze bez straty gola | Zwycięstwa meczowe | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Witalij Jeriemiejew (Barys) |
92,7 | Konstantin Barulin (Atłant) |
1,91 | Dominik Hašek (Spartak) |
7 |  Karri Rämö (Awangard) |
33 |
| Petri Vehanen (Ak Bars) |
92,7 | Karri Rämö (Awangard) |
1,97 | Konstantin Barulin (Atłant) |
6 | Petri Vehanen (Ak Bars) |
25 |
 Erik Ersberg (Saławat) |
92,6 |  Wital Kowal (Atłant) |
2,05 | Karri Rämö (Awangard) |
5 |  Dimitrij Kotschnew (Łokomotiw) |
24 |
| Konstantin Barulin (Atłant) |
92,5 | Jakub Štěpánek (SKA) |
2,05 | Erik Ersberg (Saławat) |
4 | Dominik Hašek (Spartak) |
23 |
| Karri Rämö (Awangard) |
92,5 | Petri Vehanen (Ak Bars) |
2,10 | Rastislav Staňa (Siewierstal) |
4 |  Bernd Brückler (Torpedo) |
22 |
- Pozostałe
| Klasyfikacja +/− | Zwycięskie gole | Minuty kar | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Aleksiej Morozow (Ak Bars) |
+27 | Roman Červenka (Awangard) |
7 | Josh Gratton (Witiaź) |
374 |
| Aleksandr Radułow (Saławat) |
+27 | Geoff Platt (Mińsk) |
7 | Darcy Verot (Witiaź) |
169 |
| Jewgienij Miedwiediew (Ak Bars) |
+26 | Siergiej Moziakin (Atłant) |
6 | Jewgienij Artiuchin (SKA) |
115 |
| Witalij Nowopaszyn (Barys) |
+25 | Josef Vašíček (Łokomotiw) |
6 | Wadim Chomicki (Atłant) |
114 |
| Aleksiej Kajgorodow (Magnitogorsk) |
+25 | Aleksandr Guśkow (Łokomotiw) |
6 | Chris Simon (Witiaź/Dinamo Moskwa) |
111 |
Faza play-off[edytuj | edytuj kod]
Rozstawienie[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Awangard Omsk uzyskała najlepszy wynik punktowy w lidze, zdobywając 118 punktów w 54 spotkaniach – tym samym nagrodzona została Pucharem Kontynentu. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Ak Bars Kazań, Łokomotiw Jarosław oraz OHK Dinamo.
- Konferencja Wschód
- Awangard Omsk – mistrz Dywizji Czernyszowa i Konferencji Wschód w sezonie zasadniczym, zdobywca Pucharu Kontynentu oraz 118 punktów
- Ak Bars Kazań – mistrz Dywizji Charłamowa, 105 punktów
- Saławat Jułajew Ufa – 109 punktów (38 zwycięstw)
- Mietałłurg Magnitogorsk – 100 punktów (33 zwycięstwa)
- Jugra Chanty-Mansyjsk – 87 punktów (28 zwycięstwa)
- Sibir Nowosybirsk – 83 punkty (28 zwycięstwa)
- Barys Astana – 77 punktów (24 zwycięstwa)
- Nieftiechimik Niżniekamsk – 75 punktów (25 zwycięstwa)
- Konferencja Zachód
- Łokomotiw Jarosław – mistrz Dywizji Tarasowa i Konferencji Zachód w sezonie zasadniczym oraz 108 punktów
- OHK Dinamo – mistrz Dywizji Bobrowa, 96 punktów
- SKA Sankt Petersburg – 96 punktów (32 zwycięstwa)
- Atłant Mytiszczi – 91 punktów (32 zwycięstwa)
- Siewierstal Czerepowiec – 89 punkty (30 zwycięstw)
- Spartak Moskwa – 82 punkty (26 zwycięstw)
- Dynamo Ryga – 81 punktów (27 zwycięstw)
- Dynama Mińsk – 74 punkty (25 zwycięstw)
Schemat play-off[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi toczona w fazie play-off, która rozgrywana jest w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym, ma przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym zdobywca Pucharu Kontynentalnego (w tym wypadku Awangard Omsk) jest zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywa w roli gospodarza mecze nr 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa w swojej hali mecz trzeci, czwarty i ewentualnie szósty.
W razie braku rozstrzygnięcia po regulaminowych 60 minutach meczu, rozgrywana jest dogrywka aż do uzyskania w niej zwycięskiego gola. W przeciwieństwie do sezonu zasadniczego, dogrywka trwa 20 minut (w sezonie regularnym 5 minut). Brak rozstrzygnięcia w dogrywce skutkuje zarządzeniem kolejnych 20 minut (druga dogrywka) itd., aż do wyłonienia zwycięzcy meczu. Tym samym w fazie play-off nie obowiązuje rozstrzygnięcie meczu w drodze rzutów karnych (w sezonie zasadniczym rzuty karne zarządza się w razie braku rozstrzygnięcia po 5-minutowej dogrywce).
Faza play-off rozpoczęła się 23 lutego 2011, a zakończyła 16 kwietnia 2011.
| Ćwierćfinały Konferencji | Półfinały Konferencji | Finały Konferencji | Finał o Puchar Gagarina | |||||||||||||||
| 1 | Łokomotiw Jarosław | 4 | 1 | Łokomotiw Jarosław | 4 | |||||||||||||
| 8 | Dynama Mińsk | 3 | 7 | Dinamo Ryga | 1 |
| ||||||||||||
| 2 | OHK Dinamo | 2 | Konferencja Zachód | |||||||||||||||
| 7 | Dinamo Ryga | 4 | ||||||||||||||||
| 1 | Łokomotiw Jarosław | 2 | ||||||||||||||||
| 4 | Atłant Mytiszczi | 4 | ||||||||||||||||
| 3 | SKA Sankt Petersburg | 4 | ||||||||||||||||
| 6 | Spartak Moskwa | 0 | ||||||||||||||||
| 4 | Atłant Mytiszczi | 4 | 3 | SKA Sankt Petersburg | 3 | |||||||||||||
| 5 | Siewierstal Czerepowiec | 2 | 4 | Atłant Mytiszczi | 4 |
| ||||||||||||
| Z | Atłant Mytiszczi | 1 | ||||||||||||||||
| W | Saławat Jułajew Ufa | 4 | ||||||||||||||||
| 1 | Awangard Omsk | 4 | 1 | Awangard Omsk | 3 | |||||||||||||
| 8 | Nieftiechimik Niżniekamsk | 3 | 4 | Mietałłurg Magnitogorsk | 4 | |||||||||||||
| 2 | Ak Bars Kazań | 4 | ||||||||||||||||
| 7 | Barys Astana | 0 | ||||||||||||||||
| 3 | Saławat Jułajew Ufa | 4 | ||||||||||||||||
| 4 | Mietałłurg Magnitogorsk | 3 | ||||||||||||||||
| 3 | Saławat Jułajew Ufa | 4 | ||||||||||||||||
| 6 | Sibir Nowosybirsk | 0 | Konferencja Wschód | |||||||||||||||
| 4 | Mietałłurg Magnitogorsk | 4 | 2 | Ak Bars Kazań | 1 | |||||||||||||
| 5 | Jugra Chanty-Mansyjsk | 2 | 3 | Saławat Jułajew Ufa | 4 | |||||||||||||
Ćwierćfinały konferencji[edytuj | edytuj kod]
- Wschód
Awangard Omsk – Nieftiechimik 4:3 (1:2d., 1:0d., 2:3, 3:1, 1:4, 3:2, 7:3)
Ak Bars Kazań – Barys Astana 4:0 (1:0, 3:0, 6:1, 4:2)
Saławat Jułajew Ufa – Sibir Nowosybirsk 4:0 (5:2, 3:1, 6:2, 5:0)
Mietałłurg Magnitogorsk – Jugra Chanty-Mansyjsk 4:2 (4:2, 1:2, 3:4, 2:1, 4:3d., 4:1)
- Zachód
Łokomotiw Jarosław – Dynama Mińsk 4:3 (7:4, 1:4, 1:4, 4:2, 2:1d., 3:5, 6:1)
OHK Dinamo – Dinamo Ryga 2:4 (1:2d., 8:4, 1:5, 1:2d., 3:1, 1:2d.)
SKA Sankt Petersburg – Spartak Moskwa 4:0 (4:3d., 4:3d., 5:2, 4:3)
Atłant Mytiszczi – Siewierstal Czerepowiec 4:2 (3:2d., 2:5, 1:2, 8:1, 2:1, 1:0)
Półfinały konferencji[edytuj | edytuj kod]
- Wschód
Awangard Omsk – Mietałłurg Magnitogorsk 3:4 (2:4, 3:4d., 6:3, 3:2d., 4:3d., 1:2, 0:2)
Ak Bars Kazań – Saławat Jułajew Ufa 1:4 (2:3d., 1:3, 1:2d., 4:0, 0:1)
- Zachód
Łokomotiw Jarosław – Dinamo Ryga 4:1 (4:2, 3:5, 8:4, 6:2, 5:4d.)
SKA Sankt Petersburg – Atłant Mytiszczi 3:4 (5:3, 1:3, 3:0, 2:1d., 1:3, 1:2, 1:2d.)
Finały konferencji[edytuj | edytuj kod]
- Wschód
Saławat Jułajew Ufa – Mietałłurg Magnitogorsk 4:3 (4:3, 4:0, 1:2d., 4:2, 3:4, 3:5, 1:0)
- Zachód
Łokomotiw Jarosław – Atłant Mytiszczi 2:4 (1:6, 2:3d., 1:3, 4:2, 3:2d., 2:8)
Puchar Gagarina[edytuj | edytuj kod]
Saławat Jułajew Ufa – Atłant Mytiszczi 4:1 (2:1d., 3:1, 3:2, 0:4, 3:2)
Statystyki indywidualne[edytuj | edytuj kod]
Statystyki zaktualizowane po wszystkich 86 meczach fazy play-off[21].
- Zawodnicy z pola łącznie
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Gleb Klimienko (Magnitogorsk) |
10 | Pavol Demitra (Łokomotiw) |
15 | Josef Vašíček (Łokomotiw) |
22 |
| Aleksandr Kalanin (Łokomotiw) |
9 | Josef Vašíček (Łokomotiw) |
15 | Siergiej Moziakin (Atłant) |
21 |
| Aleksandr Galimow (Łokomotiw) |
9 | Patrick Thoresen (Saławat) |
15 | Pavol Demitra (Łokomotiw) |
21 |
| Igor Grigorienko (Saławat) |
8 | Aleksandr Radułow (Saławat) |
15 | Patrick Thoresen (Saławat) |
18 |
| Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
8 | Giennadij Czuriłow (Łokomotiw) |
13 | Aleksandr Radułow (Saławat) |
18 |
- Obrońcy
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
8 | Kiriłł Kolcow (Saławat) |
9 | Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
13 |
| Ilja Gorochow (Atłant) |
5 | Sandis Ozoliņš (Ryga) |
7 | Ilja Gorochow (Atłant) |
12 |
| Jaroslav Obšut (Atłant) |
5 | Witalij Atiuszow (Magnitogorsk) |
7 | Kiriłł Kolcow (Saławat) |
11 |
| Miroslav Blaťák (Saławat) |
4 | Ilja Gorochow (Atłant) |
7 | Jaroslav Obšut (Atłant) |
10 |
| Aleksiej Piepielajew (Jugra) |
3 | Peter Podhradský (Mińsk) |
6 | Peter Podhradský (Mińsk) |
8 |
- Bramkarze
| Skuteczność interwencji (w %) | Średnia goli straconych (na mecz) | Mecze bez straty gola | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Petri Vehanen (Ak Bars) |
95,7 | Petri Vehanen (Ak Bars) |
1,32 | Petri Vehanen (Ak Bars) |
3 |
| Wasilij Koszeczkin (Siewierstal) |
94,6 | Erik Ersberg (Saławat) |
1,93 | Erik Ersberg (Saławat) |
3 |
| Robert Esche (Mińsk) |
94,2 | Robert Esche (Mińsk) |
1,95 | Konstantin Barulin (Ak Bars) |
2 |
| Erik Ersberg (Saławat) |
93,3 | Konstantin Barulin (Ak Bars) |
2,05 | Witalij Kolesnik (Saławat) |
1 |
| Gieorgij Giełaszwili (Magnitogorsk) |
92,9 | Jakub Štěpánek (SKA) |
2,15 | Jakub Štěpánek (SKA) |
1 |
- Pozostałe
| Klasyfikacja +/− | Zwycięskie gole | Minuty kar | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Ilja Gorochow (Atłant) |
+12 | Gleb Klimienko (Magnitogorsk) |
3 | Fiodor Fiodorow (Atłant) |
65 |
| Karel Rachůnek (Łokomotiw) |
+11 | Igor Musatow (Atłant) |
3 | Iwan Niepriajew (Atłant) |
49 |
| Patrick Thoresen (Ufa) |
+11 | Władimir Antipow (Saławat) |
3 | Aleksandr Radułow (Saławat) |
42 |
| Dienis Dienisow (SKA) |
+9 | Siergiej Moziakin (Atłant) |
2 | Jordan Henry (Mińsk) |
33 |
| Dienis Griebieszkow (SKA) |
+9 | Igor Grigorienko (Saławat) |
2 | Aleksandr Koroluk (Łokomotiw) |
32 |
| Zwycięstwa bramkarzy | Erik Ersberg (Saławat) |
15 |
| Strzały na bramkę | Siergiej Moziakin (Atłant) |
77 |
Skład triumfatorów[edytuj | edytuj kod]
Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Saławatu Jułajew Ufa – w sezonie 2010/11:
|
Szkoleniowcy:
Bramkarze: |
Obrońcy: |
Napastnicy: |
Nagrody, trofea i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Trofea drużynowe[edytuj | edytuj kod]
- Puchar Otwarcia: OHK Dinamo
- Puchar Kontynentu: Awangard Omsk
- Puchar Gagarina: Saławat Jułajew Ufa
- Nagroda Wsiewołoda Bobrowa (dla najskuteczniejszej drużyny w sezonie): Saławat Jułajew Ufa (269 goli w 75 meczach – 210 w sezonie regularnym plus 59 w fazie play-off).
Zawodnicy miesiąca i etapów[edytuj | edytuj kod]
| Miesiąc | Bramkarz | Obrońca | Napastnik | Pierwszoroczniak |
|---|---|---|---|---|
| Wrzesień[22] | Bernd Brückler (Torpedo)
|
Sandis Ozoliņš (Dinamo Ryga)
|
Dienis Płatonow (Magnitogorsk)
|
Jarosław Chabarow (Magnitogorsk)
|
| Październik[23] | Michaił Biriukow (Jugra)
|
Maksim Sołowjow (OHK Dinamo)
|
Roman Červenka (Awangard)
|
Aleksandr Osipow (Amur)
|
| Listopad[24] | Karri Rämö (Awangard)
|
Johan Fransson (SKA)
|
Siergiej Moziakin (Atłant)
|
Dinar Chafizullin (Witiaź)
|
| Grudzień | Petri Vehanen (Ak Bars)
|
Aleksandr Guśkow (Łokomotiw)
|
Siergiej Moziakin (Atłant)
|
Aleksandr Pankow (Saławat)
|
| Styczeń[25] | Dominik Hašek (Spartak)
|
Kevin Dallman (Barys)
|
Pavol Demitra (Łokomotiw)
|
Grigorij Żełdakow (Spartak)
|
| Luty[26] | Petri Vehanen (Ak Bars)
|
Karel Rachůnek (Łokomotiw)
|
Aleksandr Radułow (Saławat)
|
Michaił Stefanowicz (Dynama Mińsk)
|
| Ćwierćfinały konferencji |
Petri Vehanen (Ak Bars)
|
Kiriłł Kolcow (Saławat)
|
Mattias Weinhandl (SKA)
|
Grigorij Żełdakow (Spartak)
|
| Półfinały konferencji |
Erik Ersberg (Saławat)
|
Karel Rachůnek (Łokomotiw)
|
Aleksandr Galimow (Łokomotiw)
|
Pawieł Zdunow (Magnitogorsk)
|
| Marzec[27] | Erik Ersberg (Saławat)
|
Marat Kalimulin (Łokomotiw)
|
Gleb Klimienko (Magnitogorsk)
|
Pawieł Zdunow (Magnitogorsk)
|
| Finały konferencji[28] |
Konstantin Barulin (Atłant)
|
Kiriłł Kolcow (Saławat)
|
Siergiej Fiodorow (Magnitogorsk)
|
Pawieł Zdunow (Magnitogorsk)
|
| Puchar Gagarina[29] |
Konstantin Barulin (Atłant)
|
Andriej Kutiejkin (Atłant)
|
Jan Marek (Atłant)
|
– |
Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]
Podczas uroczystości w dniu 20 maja 2011 wręczono 20 nagród (Nagroda Wsiewołoda Bobrowa oraz indywidualne wyróżnienia)[30]:
- Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)
- Mistrz Play-off – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off: Konstantin Barulin (Atłant Mytiszczi)
- Nagroda dla najskuteczniejszego strzelca sezonu: Czech Roman Červenka (Awangard Omsk) – 31 goli w sezonie zasadniczym.
- Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – w sezonie regularnym uzyskał 80 punktów (20 goli i 60 asyst).
- Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Czech Karel Rachůnek (Łokomotiw Jarosław) – uzyskał 46 punkty (11 goli i 35 asyst).
- Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
- Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – strzelił bramkę w 6. sekundzie meczu Saławat-Jugra Chanty-Mansyjsk 10.10.2010.
- Andriej Pierwyszyn (Awangard Omsk) – w fazie play-off podczas trzeciej dogrywki meczu uzyskał gola w 109. minucie 11. sekundzie spotkania Awangard Omsk-Mietałłurg Magnitogorsk 15.03.2011.
- Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem): Nikołaj Kuriapow (Saławat Jułajew Ufa).
- Nagroda Andrieja Starowojtowa (Złoty Gwizdek) (dla najlepszego sędziego sezonu): Eduard Odins z Rygi.
- Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-” po sezonie regularnym): Aleksiej Morozow (Ak Bars Kazań) – uzyskał wynik +27 w 53 meczach.
- Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Iwan Tkaczenko (Łokomotiw Jarosław) – 220 rozegranych meczów.
- Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Matt Ellison, Ryan Vesce, Charles Linglet (Torpedo Niżny Nowogród) – razem zgromadzili 58 goli.
- Najlepszy Trener Sezonu: Czech Miloš Říha (Atłant Mytiszczi).
- Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): 41-letni napastnik Siergiej Fiodorow (Mietałłurg Magnitogorsk).
- Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Pawieł Zdunow (Mietałłurg Magnitogorsk).
- Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): obrońca Witalij Nowopaszyn (Barys Astana, 53 mecze, 5 gole, 13 asysty, +22 punkty i 22 minuty kar) oraz napastnik Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi, 77 mecze, 35 gole, 47 asysty, +8 punkty i 14 minut kar).
- Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Konstantin Barulin (Atłant Mytiszczi).
- Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
- Erik Ersberg (Saławat Jułajew Ufa) – bramkarz,
- Kiriłł Kolcow (Saławat Jułajew Ufa) – obrońca,
- Sandis Ozoliņš (Dinamo Ryga) – obrońca,
- Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – napastnik (po raz drugi z rządu),
- Igor Grigorienko (Saławat Jułajew Ufa) – napastnik,
- Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi) – napastnik (po raz drugi z rządu).
- Nagroda dla najlepszego komentatora TV sezonu: Oleg Mozaliew (KHL-TV) i Andriej Jurtajew (Rossija 2).
- Tytuł najlepszego kanału telewizyjnego: stacja 100-TV (Petersburg).
- Nagroda Dmitrija Ryżkowa (dla najlepszego dziennikarza hokejowego): Pawieł Łysenkow (korespondent gazety Sowietskij Sport).
Ostateczna kolejność[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojciech Święch: KHL: Zmiana trenera w Metallurgu, fuzja Dynama Moskwa z lokalnym rywalem. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-04-10]. (pol.).
- ↑ Stockholm will in die KHL [online], sport1.de [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-24] (niem.).
- ↑ Hradec Králové dál sní o KHL. Potřebuje na ní patnáct milionů eur | Hospodářské noviny (IHNED.cz) [online], hn.ihned.cz [dostęp 2017-11-24] (cz.).
- ↑ KHL: Czeski klub podpisał umowę, pożegnania w Torpedo – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Vetra signs agreement | KHL.
- ↑ Завершен прием заявок от клубов, желающих вступить в КХЛ: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Владимир Шалаев: Серьезно рассматриваем только «Югру» и «Будевельник» [online], sovsport.ru [dostęp 2017-11-24].
- ↑ The new KHL clubs. khl.ru. [dostęp 2010-05-18]. (ang.).
- ↑ http://www.gzt.ru/topnews/sport/-popechiteljskii-sovet-dinamo-soglasen-objedinitj-/300926.html?from=indexshortnews.
- ↑ Растислав Станя: Я люблю играть чаще: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Hradec Kralove przeniósł się do Popradu by wystąpić w KHL! – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Kontynentalna Liga Hokejowa na Bliskim Wschodzie? – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ a b Календарь 2010/2011. khl.ru. [dostęp 2010-07-29]. (ros.).
- ↑ Kazaň a OHK Dinamo otvoria novú sezónu 8. septembra. hokej.sk. [dostęp 2010-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 września 2014)]. (słow.).
- ↑ Hurricanes and Coyotes to play Russian clubs. nhl.com. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).
- ↑ Hurricanes przegrali w Rosji. hokej.net. [dostęp 2010-10-04]. (pol.).
- ↑ „Kojoty” zwycięskie w Rydze. hokej.net. [dostęp 2010-10-06]. (pol.).
- ↑ Yashin 4-3 Jagr Superskills competition. khl.ru. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
- ↑ Jagr 18-16 Yashin. khl.ru. [dostęp 2011-02-05]. (ang.).
- ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
- ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
- ↑ September’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-10-01]. (ang.).
- ↑ October’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-11-03]. (ang.).
- ↑ November’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-12-02]. (ang.).
- ↑ January’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-02-01]. (ang.).
- ↑ February’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-03-01]. (ang.).
- ↑ March’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-04-04]. (ang.).
- ↑ SITA: Barulin, Koľcov a Fiodorov hráčmi finále konferencií. hokej.sk. [dostęp 2011-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)]. (słow.).
- ↑ Players of the Final. khl.ru. [dostęp 2011-04-19]. (ang.).
- ↑ The League’s Finest. khl.ru. [dostęp 2011-05-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona rozgrywek KHL
- KHL na stronie hokej.sk. hokej.sk. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-22)].
- Kalendarz sezonu regularnego (pdf) (ang.)